Παρακαταθήκη για το μέλλον

Το Final four του Βερολίνου ανήκει στον Παναθηναϊκό. Την ομάδα που πήγε εκεί ως το απόλυτο αουτσάιντερ της διοργάνωσης και κατέκτησε το τρόπαιο παίζοντας αρκετά καλό μπάσκετ ειδικά στην άμυνα.

Απέναντι στη Φενέρμπαχτσε αρχικά περιόρισε τα ατού της με την άμυνα του Λεσόρ πάνω στον Καλάθη, αλλά και του Καλαϊτζάκη πάνω στον Ουίλμπεκιν.

Το πρόβλημα του Χέις- Ντέιβις, ο οποίος αποτελούσε τον μεγάλο κίνδυνο για τους «πράσινους» λύθηκε με μια σύνθετη άμυνα πάνω του και τον Παπαπέτρου να βάζει το κορμί του.

Παρά το κακό παιχνίδι του Σλούκα ο Αταμάν βρήκε τρόπο με τον Ναν να φτάνει στο καλάθι της Φενέρμπαχτσε και τα πράγματα έγιναν πολύ πιο εύκολα στον ημιτελικό.

Λίγη ώρα αργότερα το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ Μαδρίτης αποτέλεσε το καλύτερο μάθημα για τους «πράσινους», που είδαν τι πρέπει να κάνουν και κυρίως τι να μην κάνουν απέναντι στους Ισπανούς.

Κι όμως ο τελικός δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς με τη «βασίλισσα» να επιβάλει το παιχνίδι της και τον Παναθηναϊκό να κάνει το ίδιο λάθος με τον Ολυμπιακό και να μην πιέζει την αντίπαλό του με συνέπεια να δεχθεί 54 πόντους στο πρώτο ημίχρονο.

Ήταν προφανές πως μόνο με την άμυνα θα μπορούσε να αλλάξει η μοίρα των «πρασίνων». Τότε ανέλαβε ο Τζέριαν Γκραντ να περιορίσει τους χειριστές της μπάλας και να νιώσει η Ρεάλ την αμφισβήτηση ότι μπορεί να τα καταφέρει.

Εκεί είχε μπει το μικρόβιο της αποτυχίας στο μυαλό των Ισπανών και είχε γίνει η μισή δουλειά. Την υπόλοιπη έκαναν ο Μήτογλου με τα δύο τρίποντα απέναντι στον Ταβάρες και φυσικά ο Σλούκας.

Ο διεθνής γκαρντ έκανε εκπληκτικό παιχνίδι χάνοντας μόνο μια βολή, αλλά κυρίως με την παρουσία και την προσφορά του έδωσε την κατεύθυνση που χρειαζόταν η ομάδα στις κρίσιμες στιγμές για να φτάσει στο στόχο της.

Η Ρεάλ πίστεψε πως και με τους Γιουλ, Ρούντι, Σέρχι θα είχε εύκολη βραδιά απέναντι στον Παναθηναϊκό, άφησε τον Εντιαγιέ που είχε κάνει «θραύση» στο ξεκίνημα του αγώνα και στη συνέχεια άρχισε τα τρίποντα- λαχεία χωρίς βέβαια ευτυχή κατάληξη.

Αυτό που κατάφερε ο Παναθηναϊκός είναι κάτι το μοναδικό, μια ομάδα από 17η να τερματίζει την επόμενη χρονιά πρώτη. Μια δήλωση επιστροφής στο ευρωπαϊκό μπάσκετ που έβλεπε τους «πράσινους» για 12 χρόνια να αποτυγχάνουν παταγωδώς και με κάθε τρόπο.

Έχει γίνει η αρχή για να αρχίσει να «χτίζει» η ομάδα την δική της φιλοσοφία και να αποκτά αυτοπεποίθηση πως μπορεί να τα καταφέρει. Ίσως αυτή να είναι και η μεγαλύτερη παρακαταθήκη του έβδομου ευρωπαϊκού τροπαίου.