Η EuroLeague δεν είναι NBA και οι περιπτώσεις Βεζένκοφ - Μίτσιτς το αποδεικνύουν
Η EuroLeague επιμένει σε μία αποτυχημένη... μίμηση του NBA. την ώρα που παίκτες όπως οι Σάσα Βεζένκοφ και Βασίλιε Μίτσιτς αποχωρούν πλέον κάθε χρόνο.
Μέσα σε διάστημα λίγων ωρών δύο εκ των κορυφαίων παικτών στην Ευρώπη, ο Σάσα Βεζένκοφ και ο Βασίλιε Μίτσιτς άφησαν τη Γηραιά Ήπειρο για να κυνηγήσουν το όνειρο του NBA.
Το αν έκαναν σωστή ή λάθος επιλογή, προφανώς θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Το θέμα όμως είναι ότι η ιστορία αυτή έχει καταντήσει βαρετή και επαναλαμβανόμενη: Το ευρωπαϊκό μπάσκετ αιμορραγεί, χάνοντας διαρκώς τους κορυφαίους του παίκτες από το δέλεαρ το κορυφαίου πρωταθλήματος.
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Πλέον, δεν τίθεται θέμα για το αν το NBA είναι το κορυφαίο πρωτάθλημα. Έχει τη λάμψη και την αφρόκρεμα του παγκόσμιου μπάσκετ, ενώ η οικονομική ψαλίδα με τα πρωταθλήματα του υπόλοιπου κόσμου όλο και οξύνεται.
Την ίδια στιγμή, υπάρχει η πρόθεση από πλευράς EuroLeague να... μοιάσει στο NBA, προσαρμόζοντας χωρίς σκέψη στοιχεία από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Τελευταίο παράδειγμα είναι η προσάρτηση play in τουρνουά, το οποίο ενσωματώθηκε στην αμερικανική λίγκα πριν από τρία χρόνια και ακόμα και σήμερα δεν χαίρει απόλυτης αποδοχής.
Καλό θα ήταν αντί η EuroLeague να φιλοδοξεί να γίνει NBA, υιοθετώντας άκριτα στοιχεία του κορυφαίου πρωταθλήματος να βελτιώσει πρώτα από όλα η ίδια το προϊόν της: Να επιλέγει ομάδες που έχουν κόσμο και δυνατές έδρες, να αναζητήσει πολλούς και διαφορετικούς χορηγούς, ώστε να μπορεί να προσφέρει και οικονομικά κίνητρα στους συλλόγους. Να προβεί σε ενέργειες για τη διάδοση και τη διαφήμιση της διοργάνωσης και του μπάσκετ. Να θεσπίσει αυστηρούς κανόνες για την προστασία και του προϊόντος, οι οποίοι να μην εφαρμόζονται κατά το δοκούν, όπως έγινε με τα έκτροπα του Ρέαλ - Παρτίζαν.
Το μπάσκετ στις ΗΠΑ δεν είναι το πιο δημοφιλές άθλημα. Είναι δεύτερο πίσω από το αμερικανικό ποδόσφαιρο. Και όμως τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει μεγάλη οικονομική άνθιση και αναγνωρισιμότητα και πλέον έχει επεκταθεί σχεδόν σε όλη την υφήλιο με κοινωνικές και αθλητικές δράσεις.
Αν λοιπόν η EuroLeague θέλει κάπου να μιμηθεί το NBA, ας είναι στη στρατηγική επέκτασης και προστασίας του brand name της διοργάνωσης. Διαφορετικά οι απώλειες παικτών, όπως οι Βεζένκοφ και Μίτσιτς θα αποτελούν μία καθημερινότητα...