Ολυμπιακός: Το πλάνο που έδωσε την πρόκριση για το Final Four

Είναι γεγονός πως λίγο μετά το τέλος του τέταρτου αγώνα στην Πόλη το κλίμα δεν ήταν και το καλύτερο στην ομάδα. Υπήρχε πικρία, απογοήτευση, ορισμένοι ήταν ενοχλημένοι από καταστάσεις που δημιουργήθηκαν και από ένα σημείο και μετά φανερώθηκαν και εγωισμοί. Ήταν όμως της στιγμής. Αυτή η ομάδα, άλλωστε, είναι μαθημένη εδώ και χρόνια να βάζει το «εμείς» πάνω από το «εγώ» και να λειτουργεί ενωμένη σαν μία γροθιά. Οι Πειραιώτες έβαλαν κάτω τα δεδομένα, ανέλυσαν ενδελεχώς το τι έχει πάει γενικότερα στραβά στη σειρά, ο καθένας έκανε την αυτοκριτική του και όλοι μαζί δούλεψαν για να παρουσιάσουν μία περισσότερο ισχυρή ομάδα στο παρκέ. Τόσο αγωνιστικά όσο και πνευματικά. Οι παίκτες πείσμωσαν, το προπονητικό τιμ βρήκε και νέα μονοπάτια για να φτάσει η ομάδα στην πρόκριση.

Η άμυνα του Ολυμπιακού και η εντολή να πάει στη δύναμη

Κάτι που παρατηρήθηκε σε ολόκληρη τη σειρά των προημιτελικών κόντρα στη Φενέρμπαχτσε ήταν το γεγονός πως οι διαιτητές είχαν τη φιλοσοφία να αφήνουν το σκληρό παιχνίδι, ειδικά στις εκτός μπάλας φάσεις. Δεν είναι μόνο οι καταστάσεις που ένας παίκτης έχει την μπάλα στα χέρια του. Είναι και οι αθλητές που προσπαθούν να κινηθούν μακριά από την μπάλα, ένας τρόπος ανάπτυξης με τον οποίο λειτουργούν έξοχα φέτος οι Πειραιώτες. Τόσο ο Ντεσόν Πιέρ όσο και ο Νάιτζελ Χέιζ τραβούσαν φανέλες, χέρια, πήγαιναν στη δύναμη, με αποτέλεσμα να έχουν βάλει δύσκολα στους φόργουορντ του Ολυμπιακού. Η εντολή, λοιπόν, που δόθηκε από το προπονητικό τιμ ήταν η ομάδα να σκληρύνει αρκετά στην άμυνα. Ουσιαστικά το σύνθημα ήταν «τραβάτε χέρια, κρατάτε φανέλες και σπρώχνετε κόσμο; Αυτό θα κάνουμε και εμείς». Οι γηπεδούχοι, λοιπόν, μπήκαν στο παρκέ με άγριες διαθέσεις στην άμυνα. Πήγαν στη δύναμη, στην επαφή, ρίσκαραν με τα φάουλ, αλλά το μήνυμα το είχαν... στείλει: «Μπορούμε να... δείρουμε και εμείς αν χρειαστεί».

«Εξαφάνισε» τους Πιέρ και Χέιζ και η «κολόνα» Φαλ

Ο Ολυμπιακός στην άμυνα πήγε αρκετά στη δύναμη, στις προσωπικές μονομαχίες και σε αυτό έκανε εξαιρετική δουλειά η γραμμή των ψηλών της ομάδας. Σάσα Βεζένκοφ και Κώστας Παπανικολάου, όπως και ο Σακίλ Μακ Κίσικ, έκαναν εξαιρετική δουλειά στους μέχρι πρότινος... βιονικούς Ντεσόν Πιέρ και Νάιτζελ Χέιζ. Τους εξαφάνισαν, τους έβγαλαν εκτός ρυθμού και από ένα σημείο και μετά τους εκνεύρισαν. Δέχτηκαν το ξύλο που και εκείνοι έριχναν και έκαναν... πίσω. Αποτέλεσμα; Ο αποσβολωμένος Πιέρ να τελειώσει το ματς με μηδέν πόντους, έχοντας επιχειρήσει μόλις 2 σουτ σε 33 λεπτά συμμετοχής. Τον έβαλαν σε κλουβί! Ο δεύτερος είχε 0/4 σουτ και σκόραρε μόνο με βολές (5/6) σε 38 λεπτά. Και οι δύο μαζί είχαν 0/6 σουτ, όταν στις προηγούμενες τέσσερις αναμετρήσεις είχαν κάνει τη... ζημιά στην επίθεση. Άψογη δουλειά από την «ερυθρόλευκη» άμυνα στο μαρκάρισμα των δύο δραστήριων φόργουορντ της Φενέρ.

Υπήρχε όμως και ένα ακόμη τρικ. Αυτήν τη φορά ο Γιώργος Μπαρτζώκας έδωσε εντολή στους Μουσταφά Φαλ (ο οποίος ήταν θεριό στα μετόπισθεν με αποτέλεσμα να παίξει και 33 λεπτά) και Ταρίκ Μπλακ να μη βγαίνουν καθόλου από το «ζωγραφιστό». Έδωσε εντολή να μένουν μέσα στη ρακέτα, με αποτέλεσμα όποιος τόλμαγε να πλησιάσει το καλάθι του Ολυμπιακού να δέχεται τάπες, αλλοιώσεις σε σουτ ή να προχωρούν σε τραβηγμένες προσπάθειες για σκορ. Μοίρασαν συνολικά 5 μπλοκ στους Τούρκους, η ρακέτα θωρακίστηκε, αναγκάζοντας παράλληλα τους «κίτρινους» να έχουν χαμηλό ποσοστό ευστοχίας όχι μόνο στα δίποντα (16/35-45,7%) αλλά και στα τρίποντα (8/27-29,6%). Η αλήθεια είναι πως οι νταμπλούχοι Ελλάδας ελαφρώς ρίσκαραν με το μακρινό σουτ, αλλά όσο έβλεπαν πως ο αντίπαλος είναι άστοχος τόσο και «έκλειναν» τη ρακέτα. Αξιοσημείωτο πως ο μόνος που έβαλε τρίποντα από τη Φενέρ ήταν ο Μάρκο Γκούντουριτς (8/12), ο οποίος ναι μεν έβαλε 26 πόντους, αλλά από έναν παίκτη δεν θα μπορούσε να χάσει ο Ολυμπιακός.

Βρήκε τρόπο να κυκλοφορήσει σωστά και πάλι την μπάλα

Ο Ολυμπιακός τέλειωσε τη σεζόν διαθέτοντας την κορυφαία ομάδα σε ασίστ, ενώ ήταν και πρώτος στη διαφορά πόντων επίθεσης/άμυνας. Μοίραζε 22 τελικές πάσες μέσον όρο, αριθμός μεγάλος και εντυπωσιακός. Είχε καταπληκτική κυκλοφορία της μπάλας, η οποία πέρναγε από τέσσερα και πέντε χέρια σχεδόν σε κάθε φάση. Με υπέροχη κίνηση των παικτών μακριά από την μπάλα, με τα χαρακτηριστικά κοψίματα μέσα στη ρακέτα από τους Βεζένκοφ και Παπανικολάου, που έφερναν το εύκολο καλάθι. Αυτοματισμοί, το σήμα κατατεθέν πικ εν ρολ των «ερυθρολεύκων», η διάθεση για έξτρα πάσα. Η Φενέρμπαχτσε ήξερε πως είχε να κάνει με μία ιδιοφυή ομάδα στο να δημιουργεί και ο ξεκάθαρος στόχος της ήταν να βγάλει τους Πειραιώτες από τη ρουτίνα τους, από την πεπατημένη τους, από τον τρόπο που έχουν μάθει να λειτουργούν. Και το κατάφεραν! Με τη σειρά στο 2-2, η στατιστική έγραφε πως οι Τούρκοι είχαν ρίξει τον μέσον όρο του Ολυμπιακού στην επίθεση κάτω από τους 10 πόντους (από τους 84 είχαν πέσει στους 74) και στις -7 ασίστ (από τις 22 στις 15). Και κάπως έτσι η Φενέρμπαχτσε είχε πετύχει τον στόχο της.

Οι Πειραιώτες λοιπόν έψαξαν και βρήκαν τρόπο να επανέλθουν στη γνώριμή τους κατάσταση. Τι έκαναν; Έβαλαν στο παιχνίδι τους περισσότερα σκριν. Πολλές φορές όχι από έναν αλλά και από δύο παίκτες, ώστε να δημιουργηθούν χώροι και αποστάσεις για τους παίκτες ώστε να πάρουν την μπάλα στα χέρια τους. Ο Βεζένκοφ για παράδειγμα έδινε την μπάλα στον Παπανικολάου, ο Βούλγαρος ακολούθως στεκόταν ακίνητος σαν κολόνα, δημιουργούσε χώρο για τον συμπαίκτη του, ο οποίος στη συνέχεια έβρισκε διαδρόμους για ντράιβ. Στην εξίσωση μπήκε περισσότερο και ο Μουσταφά Φαλ, ο οποίος ανέλαβε και χρέη πλέι μέικερ. Έβγαινε ελαφρώς ψηλά στη ρακέτα, τραβούσε τον αντίπαλο ψηλό και αυτόματα οι περιφερειακοί κινούνταν στο… ψαχνό για να φτάσουν και να σκοράρουν.

Υπήρχαν φάσεις που γίνονταν ακόμη και δύο ταυτόχρονα σκριν. Για παράδειγμα, έστηνε πικ εν ρολ ο γκαρντ με τον εκάστοτε σέντερ και παράλληλα ο πλέι μέικερ έκανε σκριν για να δημιουργηθεί χώρος για το «3άρι» ώστε να βρεθεί ελεύθερος για σουτ. Ουσιαστικά ο Ολυμπιακός δούλεψε ακόμη περισσότερο την κίνηση μακριά από την μπάλα για να κάνει πράξη το περίφημο παιχνίδι του και τα κατάφερε. Καμία αντίρρηση πως μέτρησε και πάλι 16 ασίστ, αλλά ήταν πολλές οι φάσεις που έβγαλε με συνεργασίες, με κίνηση μακριά από την μπάλα. Οι τελικές πάσες θα ήταν περισσότερες αν έμπαιναν και τα τρίποντα. Έχασε όμως και πάλι πολλά (4/19-21,1%), γενικότερα στη σειρά τα... έσπασε από την περιφέρεια, αλλά ήταν τόσο καλός σε άλλους τομείς που κάλυψε μέσα στο ματς τη συγκεκριμένη αδυναμία του.

Τα ριμπάουντ, οι αιφνιδιασμοί και τα ρήγματα μέσα στη ρακέτα

Η Φενέρ είχε δημιουργήσει πρόβλημα στον Ολυμπιακό με τα ριμπάουντ σε όλη τη σειρά. Ήταν ξεκάθαρος στόχος η ομάδα να πάρει το πάνω χέρι στο παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη. Ο έλεγχος των ριμπάουντ, πέρα από το γεγονός πως δείχνει τα επίπεδα θέλησης και ενέργειας, δίνει και τη δυνατότητα στην ομάδα να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο. Οι Πειραιώτες πήραν 9 παραπάνω (39-30) και με αυτόν τον τρόπο βρήκαν τρόπο να σκοράρουν περισσότερο από ποτέ στη σειρά σε καταστάσεις αιφνιδιασμού.
Παράλληλα, στο πλάνο υπήρχε στόχος να δημιουργηθούν ρήγματα στην άμυνα της Φενέρμπαχτσε, ειδικά με τον δαιμόνιο Κώστα Σλούκα. Ο Έλληνας γκαρντ κατά κύριο λόγο δεχόταν ψηλά το σκριν από τον Μουσταφά Φαλ και ακολούθως ένα δεύτερο συνήθως από τον Σάσα Βεζένκοφ.

Με αυτόν τον τρόπο ο Γάλλος τραβούσε ψηλά τον αντίπαλο σέντερ, δεν υπήρχε πλέον πεντάρι μέσα στη ρακέτα, με τον Σλούκα να πηγαίνει για μπάσιμο. Πέρα από το γεγονός πως δημιουργούνταν χώροι για να τελειώσει τις φάσεις (αν και δέχτηκε αρκετό ξύλο σχεδόν σε κάθε του προσπάθεια), είχε παράλληλα και τη δυνατότητα να πασάρει έξω στον Βούλγαρο αν τα έβρισκε σκούρα. Συνήθως όμως δεν έβγαινε δεύτερος παίκτης πάνω του, καθώς όταν έπαιρνε το σκριν από τον Βεζένκοφ, ο παίκτης που μάρκαρε τον Σάσα δίσταζε να αφήσει ελεύθερο τον Βούλγαρο. Λεπτομέρειες που έκαναν τη διαφορά, με τον Σλούκα να τρυπάει κάθε φορά την άμυνα της Φενέρ, τελειώνοντας αρκετές φάσεις με μπασίματα. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας αυτήν τη φορά τα πήγε περίφημα, παίρνοντας το... πορτοφόλι του Δημήτρη Ιτούδη, ο οποίος, παρά τα συνεχόμενα ξεσπάσματά του στον πάγκο, στο τέλος παραδέχτηκε την ανωτερότητα του Ολυμπιακού.