Ο Ολυμπιακός Πρωταθλητής Ευρώπης το 2012 στην Πόλη: Το θαύμα των θαυμάτων!

O Ολυμπιακός του Ντούσαν Ίβκοβιτς πήγε στο Φάιναλ Φορ της Κωνσταντινούπολης τον Μάιο του 2012 ως το απόλυτο αουτσάιντερ. Κατόρθωσε όμως να πάει κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και τις προβλέψεις, κατακτώντας το τρόπαιο με πανάξιο, συναρπαστικό και εντυπωσιακό τρόπο. Το δεύτερο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της ιστορίας του, ύστερα από 15 χρόνια. Οι ερυθρόλευκοι αγωνιστικά έβγαζαν φρεσκάδα. Μία αστείρευτη ενέργεια και ένα αξιοζήλευτο ομαδικό πνεύμα. Έστελναν... μηνύματα πως ήταν έτοιμοι για κάτι μεγάλο.

Στο τουρνουά όμως, πήγαν ήσυχα, σεμνά και ταπεινά, κρατώντας χαμηλούς τόνους. Μέσα τους, όμως, και ας μην το έλεγαν, πίστευαν πως μπορούν να σημειώσουν μία ακόμη υπέρβαση. Η πορεία τους ήταν ήδη πετυχημένη, αλλά οι φιλοδοξίες τους δεν είχαν τελειώσει. Εκεί που έφτασαν ένιωθαν πως όλα είναι πιθανά. Και τόλμησαν με περίσσιο θάρρος και αυτοπεποίθηση, να κάνουν πράξη κάτι που φάνταζε έως τότε απίθανο να συμβεί.

Πίστευαν όμως στις δυνατότητες της ομάδας τους, ενώ και ο καθένας είχε εμπιστοσύνη στις ικανότητες των συμπαικτών του, παίζοντας όλοι για έναν και ένας για όλους. Και κάπως έτσι γράφονται οι πιο όμορφες μπασκετικές-αθλητικές ιστορίες, αυτές που μνημονεύονται για τα επόμενα χρόνια, αυτές που μοιάζουν σαν παραμύθι, αλλά που είναι πέρα για πέρα αληθινές και "ερυθρόλευκες".

Ο Σπανούλης «εκτέλεσε» την Μπαρτσελόνα

Την Παρασκευή 11 Μαϊου του 2012, οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς αντιμετώπισαν στον πρώτο ημιτελικό την Μπαρτσελόνα, η οποία ήταν η πιο σταθερή ομάδα εκείνη την περίοδο στην Ευρωλίγκα, μέχρι και πριν το Φάιναλ-Φορ. Οι "μπαλουγκράνα" ήταν το ξεκάθαρο φαβορί. Παρά το γεγονός αυτό όμως, ο αποφασισμένος Ολυμπιακός κατάφερε να νικήσει τους Καταλανούς με 68-64, παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ καθ' όλη την διάρκεια της αναμέτρησης, έχοντας για πολυτιμότερο παίκτη τον Βασίλη Σπανούλη (21 πόντοι, 6 ασίστ).

Για να κερδίσει η ελληνική ομάδα τους Ισπανούς, στο καθοριστικό τελευταίο δίλεπτο της αναμέτρησης υπήρξαν δύο φάσεις-κλειδιά που έκριναν το ματς: στο 1'11'' πριν το τέλος. Με το σκορ να είναι 63-61 υπέρ των ερυθρολεύκων, ο ο αρχηγός των Πειραιωτών σημείωσε ένα μεγάλο τρίποντο (66-61), ενώ στα 17'' πριν τη λήξη (66-64) έδωσε μία πανέξυπνη ασίστ στον Τζόι Ντόρσεϊ, ο οποίος διαμόρφωσε το τελικό σκορ. Η υπέρβαση τους είχε γίνει συνήθεια και τα... παιδιά του «Ντούντα» ήταν στον τελικό!

Ημιτελικός: Ολυμπιακός - Μπαρτσελόνα 68-64

Τα δεκάλεπτα: 17-11, 33-29, 50-47, 68-64

Ολυμπιακός (Ίβκοβιτς): Χάινς 2, Άντιτς 4, Σπανούλης 21(4), Ντόρσεϊ 8, Κέσελ, Πρίντεζης 14(2), Παπανικολάου 9(2), Μάντζαρης 4, Σλούκας 2, Λο 4.

Μπαρτσελόνα (Πασκουάλ): Σάδα 6, Χουέρτας 4, Ναβάρο 18(2), Πέροβιτς 2, Βάσκεθ 8, Ουάλας 3(1), Ινγκλς, Ν'Ντονγκ 10, Λόρμπεκ 9, Έιντσον, Μάικ

Τελικός: Δαυίβ εναντίον Γολιάθ

Στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης (Κυριακή 13/5) οι Πειραιώτες αντιμετώπισαν το ακλόνητο και μεγάλο φαβορί της Ευρωλίγκας που ήταν η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η οποία είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό νωρίτερα. Διέθετε ένα πανίσχυρο ρόστερ, με παίκτες σούπερ-σταρ (Κιριλένκο, Σβεντ, Κρστιτς, Χριάπα, Τεόντοσιτς, Σισκάουσκας, μερικοί από αυτούς), αλλά και μία δυνατή και γεμάτη ομάδα σε όλες τις θέσεις.

Οι "ερυθρόλευκοι" πραγματοποίησαν ένα κακό πρώτο ημίχρονο (34-20), ενώ στο 28' ο Σβεντ έδωσε στους Ρώσους προβάδισμα 19 πόντων (53-34). Κάπου εκεί όλα έδειχναν να έχουν τελειώσει, με τους Μοσχοβίτες να πανηγυρίζουν λες και έχουν πάρει τον τίτλο. Έκαναν, όμως, μεγάλο λάθος!

Αυταπάρνηση, πάθος, μαχητικότητα και ανατροπή!

Στη συνέχεια, η μαχητική Ολυμπιακού, ξεχειλίζοντας από αυταπάρνηση, θέληση και μαχητικότητα, αγωνιζόμενη με πάθος, πίστη, τόλμη και αγωνιστικό θράσος, απάντησε με εντυπωσιακό τρόπο. Πραγματοποίησε την (ίσως) συγκλονιστικότερη ανατροπή στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Με ένα επί μέρους σκορ 8-28 στα τελευταία δώδεκα λεπτά του αγώνα, με μία επική αντεπίθεση διαρκείας, θα φέρει τα πάνω-κάτω και θα πάρει τη νίκη και το τρόπαιο ύστερα από δεκαπέντε χρόνια. Νίκησε την τρομοκρατημένη ΤΣΣΚΑ με σκορ 61-62, προσφέροντας και ένα ονειρικό, αλλά και ανατριχιαστικό στιγμιότυπο στην τελευταία φάση της αναμέτρησης.

Η ασίστ του Σπανούλη και το «πεταχτάρι» ζωής από τον Πρίντεζη

Αφού ο πολύπειρος Σισκάουσκας αστόχησε και στις δύο βολές με το σκορ να "κολλάει" στο 61-60, ο Κώστας Παπανικολάου, o οποίος σημείωσε τρομερή εμφάνιση (19π, 3/3τρ) στον τελικό, μάζεψε το ριμπάουντ και έδωσε την μπάλα στα χέρια του Βασίλη Σπανούλη, περίπου 10'' πριν το τέλος του αγώνα. Στην κρίσιμη επίθεση, ο αρχηγός του Ολυμπιακού επιχείρησε να διεισδύσει παίρνοντας τον αριστερό διάδρομο. Τράβηξε πάνω του τον Αντρέι Κιριλένκο και παράλληλα είδε έξυπνα αριστερά του τον αμαρκάριστο Γιώργο Πρίντεζη, στον οποίο και έδωσε πάσα-ασίστ.

Εκείνη την στιγμή, ο Έλληνας πάουερ-φόργουορντ, στην εκπνοή του χρόνου, όντας ψύχραιμος και γεμάτος αυτοπεποίθηση, δίχως χρόνο να σκεφτεί, λειτούργησε μηχανικά πραγματοποιώντας το σουτ της ζωής του, στο οποίο και ευστόχησε, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο τη νίκη και τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης στον Ολυμπιακό. Νωρίτερα, βέβαια, ο Πρίντεζης είχε ήδη υψώσει την σημαία της... αντεπίθεσης με τα μεγάλα σουτ και τα κρίσιμα ριμπάουντ που έπαιρνε.

Στο έπος της Πόλης υποκλίθηκαν φίλοι και... εχθροί

To θαύμα των θαυμάτων που συγκλόνισε και άφησε άφωνο ολόκληρο τον μπασκετικό κόσμο. Το έπος της Πόλης στο οποίο υποκλίθηκαν φίλοι και... εχθροί, αναγνωρίζοντας το μεγαλείο, την μαχητικότητα και την δυναμική εκείνης της υπέροχης ομάδας, η οποία μέσα στο παρκέ έκανε κατάθεση ψυχής, αγωνιζόμενοι όλοι για έναν και ένας για όλους. Δέος, συγκίνηση και περηφάνια, είναι μερικά από τα συναισθήματα που ένιωσαν όχι μόνοι οι οπαδοί του Ολυμπιακού, αλλά και η πλειοψηφία των υγιών Ελλήνων φιλάθλων.

Βλέπετε, οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς, ολοκλήρωσαν μία τρομερή ανατροπή κόντρα σε έναν αντίπαλο-μεγαθήριο, με πανίσχυρο ρόστερ, αξιοποιώντας (κυρίως) τους γηγενείς (Σπανούλης, Πρίντεζης, Παπανικολάου, Σλούκας, Μάντζαρης) παίκτες τους. ΜVP του Φάιναλ-Φορ αναδείχθηκε ο Βασίλης Σπανούλης, σε μία καταπληκτική σεζόν για εκείνον.

Στην αρχή της χρονιάς ήταν μία ομάδα μόνος του, αλλά στην πορεία παρέσυρε και τους συμπαίκτες του, δημιουργώντας όλοι μαζί ένα αξιοζήλευτο σύνολο. Συγκλονιστική εμφάνιση στον τελικό από τον μόλις 22χρονο Κώστα Παπανικολάου. Όχι μόνο περιόρισε τον Αντρέι Κιριλένκο, αλλά έβαλε μεγάλα σουτ και κρίσιμες βολές, όντας ο πρώτος σκόρερ στον αγώνα με 18 πόντους (2/2 δίποντα, 3/3 τρίποντα).

Tελικός: ΤΣΣΚΑ Μόσχας - Ολυμπιακός 61-62

Τα δεκάλεπτα: 10-7, 34-20, 53-40, 61-62.

ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Καζλάουσκας): Τεόντοσιτς 15(4), Λαβρίνοβιτς 5, Σισκάουσκας 8, Κρστιτς 11, Κιριλένκο 12(1), Βορόνοφ, Βοροντσέβιτς, Σβεντ 3, Κάουν 2, Κριάπα 3(1), Γκόρντον 2.

Ολυμπιακός (Ντούσαν Ίβκοβιτς): Χάινς, Άντιτς 7, Σπανούλης 15(2), Ντόρσεϊ, Κέσελ 3(1), Παπαδόπουλος, Πρίντεζης 12, Παπανικολάου 18(3), Μάντζαρης 3(1), Σλούκας 4(1), Λο.

Χάινς στο ΦΩΣ: «Ήταν το πεπρωμένο μας»

-Κάιλ, όταν ξεκίνησε το ταξίδι αυτής της ομάδας, στη σεζόν 2011-2012, αν έλεγε κάποιος πως εκείνος ο Ολυμπιακός, με το μικρό μπάτζετ, θα κατακτούσε την Ευρωλίγκα για δύο σερί σεζόν θα τον αποκαλούσαν... τρελό. Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας σας;

«Το μυστικό της επιτυχίας μας ήταν πως όσο ο καιρός περνούσε τόσο μεγαλώναμε ως ομάδα. Βελτιωνόμασταν, γινόμασταν καλύτεροι. Βρήκαμε εκπληκτική χημεία μεταξύ μας, είχαμε ξεκάθαρους ρόλους και από τον Φεβρουάριο και μετά εκτοξευτήκαμε. Ξέραμε πως στην αρχή αρκετοί δεν μας πίστευαν, μας αμφισβητούσαν. Ήρθαμε κοντά ως ομάδα, αναπτύξαμε έναν ξεχωριστό δεσμό, ήμασταν ενωμένοι σαν μία γροθιά, λειτουργούσαμε με ομαδικότητα και παίζαμε ο ένας για τον άλλον. Όλοι για έναν και ένας για όλους, όπως έλεγε και το μότο στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού. Πιστεύαμε ο ένας στον άλλον.

Ξέρεις, επειδή το άκουγα και τότε, είναι λάθος να στεκόμαστε στο χαμηλό μπάτζετ που είχε εκείνη τη σεζόν ο Ολυμπιακός. Δες το ρόστερ που είχαμε, κοίτα τους παίκτες που πρωταγωνίστησαν, όχι μόνο στο τι προσέφεραν στην ομάδα εκείνη τη διετία, αλλά τι έκαναν και στη συνέχεια στην καριέρα τους. Είχαμε παικταράδες! Είχαμε έναν μεγάλο ηγέτη, έναν παίκτη-θρύλο της Ευρωλίγκας, τον Σπανούλη που έσπασε τα ρεκόρ. Τo ταλέντο του Παπανικολάου που έκανε τρομερό τελικό το 2012, φτάνοντας στο σημείο να παίξει ακόμη και στο ΝΒΑ. Είχαμε τον Πρίντεζη, που εξελίχθηκε στο κορυφαίο «4άρι» της Ευρωλίγκας, ενώ ήταν πολύτιμος και ο Άντιτς, που αγωνίστηκε και εκείνος μετά στο ΝΒΑ. Έκανε σπουδαία και σημαντικά πράγματα ο Λο και η προσφορά του ίσως έχει υποτιμηθεί.

Μας βοήθησε πολύ ο ερχομός του Ντόρσεϊ, ειδικά στην άμυνα, που και εκείνος έπαιξε μετά στο ΝΒΑ. Είχαμε τον Μάντζαρη στα καλύτερά του, τα ξεσπάσματα του Σλούκα που μας έδινε ώθηση, ο οποίος πλέον είναι ένας από τους κορυφαίους γκαρντ στην Ευρωλίγκα. Είχαμε και εμένα που έβαλα και εγώ το λιθαράκι μου σε εκείνη την ομάδα. Είχαμε πείρα, αλλά και νιάτα, παίκτες με τεράστιο κίνητρο και «δίψα» για διάκριση. Ήταν το πεπρωμένο μας να βρεθούμε όλοι μαζί και να γράψουμε ιστορία».

-Πώς σας προετοίμασε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς στο φάιναλ φορ του 2012; Είχατε άγχος ή αντιθέτως αυτοπεποίθηση, επειδή ήσασταν το αουτσάιντερ;

«Ήταν το πρώτο φάιναλ φορ της καριέρας μου και για να είμαι ειλικρινής, ήμουν απλά πάρα πολύ χαρούμενος που θα λάμβανα μέρος σε αυτό. Μεγάλη στιγμή για εμένα. Μην ξεχνάς πως στην προηγούμενη σεζόν αγωνιζόμουν σε μία μικρή γερμανική ομάδα και ξαφνικά ήμουν με τον Ολυμπιακό στην τελική φάση της Ευρωλίγκας. Δεν είχαμε κανένα άγχος και καμία πίεση σε εκείνο το τουρνουά. Όλοι ήμασταν ευτυχείς που είχαμε φτάσει έως εκεί και το απολαμβάναμε. Θυμάμαι είχαμε κάνει και ένα μικρό ταξίδι μέσα σε ένα πλοίο μαζί με την ομάδα.

Και μόνο που είχαμε φτάσει μέχρι εκεί ήμασταν ήδη πετυχημένοι, είχαμε κάνει την πρώτη υπέρβαση. Απολαμβάναμε τη γιορτή, το φάιναλ φορ, αλλά πιστεύαμε πως μπορούσαμε το κάτι παραπάνω και ας ήμασταν το αουτσάιντερ. Τόσο στον ημιτελικό όσο και στον τελικό παίξαμε χωρίς πίεση.

Ναι, είχαμε αυτοπεποίθηση, αλλά αυτή την είχαμε χτίσει ως ομάδα καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Έπαιξε σημαντικό ρόλο και ο κόουτς Ίβκοβιτς, γιατί μας τόνωσε την ψυχολογία. Πίστευε σε όλους μας και μας έδινε αυτοπεποίθηση, μας τόνωνε το ηθικό. Η αλήθεια είναι πως μέσα στη σεζόν είχαμε αρκετά σκαμπανεβάσματα και τραυματισμούς, αλλά στο φάιναλ φορ ήμασταν απόλυτα έτοιμοι, τόσο αγωνιστικά όσο και πνευματικά. Στον ημιτελικό κόντρα στη Μπαρτσελόνα, που ήταν αρκετό καιρό αήττητη, τους νικήσαμε κάνοντας εξαιρετικό ματς και στον τελικό κόντρα στη ΤΣΣΚΑ το παλέψαμε μέχρι το τέλος και επιβραβευτήκαμε».

-Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, στον τελικό, κάνατε μία συγκλονιστική ανατροπή. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γυρίσετε ένα ματς που έδειχνε χαμένο; Θα μοιραστείς μαζί μας κάποια ξεχωριστή ιστορία από το παιχνίδι;

«Ήταν απίστευτο, σαν όνειρο! Πιστεύω πως όχι μόνο ο τελικός, αλλά ολόκληρη εκείνη η σεζόν (2011-12) για τον Ολυμπιακό θα έπρεπε να γίνει ταινία ή έστω βιβλίο! Στο ξεκίνημα της χρονιάς δεν μας πίστευε κανείς. Θυμάμαι μας χαρακτήριζαν «κολεγιακή ομάδα». Και ξαφνικά αυτή η ομάδα κατέκτησε στο τέλος την Ευρώπη με παραμυθένιο τρόπο. Βρεθήκαμε στο -19 στο 28’, αλλά να είσαι σίγουρος πως δεν σκεφτήκαμε ποτέ πως... τελείωσε το ματς.

Είχαμε τεράστια πίστη στις δυνατότητες της ομάδας και πιστεύαμε πως μπορούμε να γυρίσουμε το παιχνίδι. Αν προσέξεις τη σεζόν, υπήρχαν και σε προηγούμενα ματς στιγμές όπου βρεθήκαμε πίσω στο σκορ και μετά κάναμε ανατροπές. Είχε περάσει αυτή η αυταπάρνηση στο DNA μας, στη νοοτροπία μας. Πάντα αντιδρούσαμε σαν ομάδα όταν βρισκόμασταν με την πλάτη στον τοίχο, λες και μας εξίταρε.

Θες ιστορία από εκείνο το ματς; Κατ’ αρχάς, έκανα ένα από τα χειρότερα παιχνίδια μου με τον Ολυμπιακό (γέλια). Νομίζω πως όλοι οι ξένοι βρεθήκαμε σε κακή μέρα και το... κουπί το τράβηξαν οι Έλληνες. Στην αρχή του τελικού ένιωθα πως η ΤΣΣΚΑ παίζει με... 6-7 παίκτες στο παρκέ. Λειτουργούσαν τόσο καλά που σου έδιναν την εντύπωση πως είναι περισσότεροι στο γήπεδο. Είχαν και παικταράδες: Κιριλένκο, Τεόντοσιτς, Σβεντ, Χριάπα, Κρίστιτς, Καούν... Τρομερό ρόστερ και παίκτες με μέγεθος που κάλυπταν όλο το γήπεδο. Δεν μπορούσαμε να βρούμε ρυθμό. Όταν είδα πάλι τον τελικό, διαπίστωσα πως ήμασταν κάπως... άθλιοι στα τρία πρώτα δεκάλεπτα και αρκετά διστακτικοί.

Θυμάμαι στο τάιμ άουτ, στο τέλος της τρίτης περιόδου, ο κόουτς Ίβκοβιτς προσπάθησε να μας αποφορτίσει και μας είπε «μπείτε να απολαύσετε τον τελικό και κάντε επιτέλους το παιχνίδι σας». Αρχίσαμε, λοιπόν, να γινόμαστε περισσότερο αποφασιστικοί. Τρέξαμε περισσότερο, σκληρύναμε ως ομάδα, παίξαμε καλή άμυνα, πήραμε πρωτοβουλίες, αποκτήσαμε θράσος στην επίθεση, βρήκαμε αυτοπεποίθηση και βάλαμε μεγάλα σουτ. Νομίζω πως αυτά έκαναν τη διαφορά».

-Φάουλ στον Σισκάουσκας, άστοχες βολές, ριμπάουντ ο Παπανικολάου, η μπάλα στον Σπανούλη, ασίστ στον Πρίντεζη, βάζει το καλάθι και εσύ στο τέλος να διώχνεις τη μπάλα, προλαβαίνοντας τον Κιριλένκο και τέλος αγώνα. Πώς έζησες αυτά τα τελευταία δραματικά δευτερόλεπτα;

«Να σου πω κατ’ αρχάς πως σε παρόμοια κατάσταση, με το ματς να κρίνεται στα τελευταία δευτερόλεπτα, είχαμε βρεθεί και άλλες δύο-τρεις φορές μέσα στη σεζόν και δεν είχαμε νικήσει. Θυμάμαι το εκτός έδρας με την Καντού. Έχασαν τη βολή, πήρα εγώ το ριμπάουντ, έτρεξα στον αιφνιδιασμό και αστόχησα... Έγινε το ίδιο και στο δεύτερο ματς στη Σιένα, όπου ο Πρίντεζης έτρεξε στον αιφνιδιασμό, αλλά έκανε λάθος.

Αν δεις το βίντεο του τελικού, πρόσεξε τη στιγμή που πήγα και μίλησα στον Σπανούλη στο φάουλ του Σισκάκουσας. Του είπα: «Ό,τι και αν γίνει, πάρε εσύ την μπάλα! Θα ζήσουμε και θα πεθάνουμε με την απόφασή σου. Θα πεθάνω στο πλευρό σου!».

Και είμαστε τυχεροί γιατί ο «Μπίλι» πήρε τη σωστή απόφαση. Έδωσε την μπάλα στο αγαπημένο σημείο του Πρίντεζη, εκεί που ξέρει να τελειώνει τις φάσεις. Ένα κάπως περίεργο σουτ, αλλά το ’χει! Δεν ξέρω για εσάς, αλλά ήμουν 100% σίγουρος πως ο Πρίντεζης θα ευστοχήσει! Και αυτό γιατί δούλεψα μαζί του, τον έβλεπα κάθε μέρα στην προπόνηση να κάνει αυτό το σουτ και ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος στο σωστό σημείο! Ήταν και έξοχη η ασίστ του Σπανούλη.

Θυμάμαι πως αρχίσαμε να πανηγυρίζουμε, αλλά γρήγορα αντιληφθήκαμε πως το ματς δεν είχε τελειώσει! Έτρεξα, λοιπόν, μετά με όλη μου τη δύναμη απλά για να διώξω την μπάλα και... τέλος. Ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης!».