Final-Four 1997: Ο Ολυμπιακός στον θρόνο του!

Το «ΦΩΣ» μετράει αντίστροφα για την επιστροφή του Ολυμπιακού στα Final-Four και κάνει μία αναδρομή στις προηγούμενες 10 φορές που η ομάδα του Πειραιά έδωσε το «παρών» εκεί. Στις 24 Απριλίου 1997, ημέρα Μεγάλη Πέμπτη, ο Ολυμπιακός αναδείχθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης στο Final Four της Ρώμης επικρατώντας με θριαμβευτικό τρόπο επί της Μπαρτσελόνα με σκορ 73-58.

Ύστερα από τους "επιτάφιους" σε Τελ Αβίβ ('94) και Σαραγόσα ('95), όπου οι ερυθρόλευκοι είχαν φτάσει σε ισάριθμους τελικούς, αλλά έχασαν τον τίτλο, στην ιταλική πρωτεύουσα έκαναν "Ανάσταση", κατακτώντας πανηγυρικά ένα τρόπαιο για το οποίο πάλευαν με... νύχια και με δόντια, την τελευταία πενταετία (1992-1997), για να το φέρουν στον Πειραιά.

Ήταν η πραγματοποίηση του ονείρου του τότε προέδρου, Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος είδε με υπερηφάνεια την ομάδα που με κόπο δημιούργησε να φτάνει στο αποκορύφωμα της. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως παρέλαβε τον Ολυμπιακό από την 8η θέση της Α1 (1990-91) και μέσα σε λίγο χρόνια τον μετέτρεψε στην απόλυτη δύναμη στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, φέρνοντας σημαντικούς προπονητές και παίκτες παγκόσμιας εμβέλειας, είτε από την Ευρώπη, είτε από την Αμερική.

Δίχως Πάσπαλ-Ιωαννίδη, αλλά με Ρίβερς-Ίβκοβιτς

Μπορεί ο χαρισματικός Μαυροβούνιος σκόρερ, Ζάρκο Πάσπαλ (1991-1994) και ο προπονητής των Πρωταθλημάτων, Γιάννης Ιωαννίδης (1991-1996), δύο πολύ σημαντικές προσωπικότητες που αναγέννησαν τους "ερυθρόλευκους" την δεκαετία του '90, να αποτελούσαν παρελθόν από το ερυθρόλευκο ρόστερ, αλλά, κάτω υπό τις οδηγίες του έμπειρου Ντούσαν Ίβκοβιτς και του τρομερού πλέι-μέικερ, Ντέιβιντ Ρίβερς, ο Ολυμπιακός έκατσε στον θρόνο του.

Μαζί τους, ο γκαρντ... πασπαρτού, Ευθύμης Μπακατσιάς, ο αρχηγός -ράμπο- Γιώργος Σιγάλας, ο ταλαντούχος (20 ετών τότε) Δημήτρης Παπανικολάου, ο μαχητής Νάσος Γαλακτερός που αντιμετώπισε αρκετούς τραυματισμούς, ο σουτέρ Φράνκο Νάκιτς, η "αράχνη" των ευρωπαϊκών γηπέδων, Παναγιώτης Φασούλας, ο "εγκέφαλος" Μίλαν Τόμιτς, ο απολαυστικός Ντράγκαν Τάρλατς, ο οποίος είχε τραβήξει το ενδιαφέρον των σπουδαίων Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν εκείνη την εποχή και η γερμανική εγγύηση του Κρίστιαν Βελπτ κάτω από τα καλάθια.

Πήγε στο Final-Four "σκουπίζοντας" τον ΠΑΟ

Η σεζόν 1996-1997 είναι χαραγμένη στις πιο υπερήφανες ερυθρόλευκες μνήμες λόγω ότι ο Ολυμπιακός εκείνη την χρονιά πραγματοποίησε το θρυλικό "triple-crown", κατακτώντας Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρωπαϊκό, γεγονός το οποίο το κατάφερε ελληνική ομάδα για πρώτη φορά στην ιστορία. Το Ευρωπαϊκό, όμως, είχε και μία παραπάνω.... γλύκα για τον φίλαθλο κόσμο του Ολυμπιακού, καθώς στα προημιτελικά της διοργάνωσης, ένα βήμα πριν από την "τετράδα" της Ρώμης, οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τον Παναθηναϊκό με μειονέκτημα έδρας και η εξέλιξη της σειράς τους έδωσε ξεχωριστή χαρά.

Ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε στους "8" περισσότερο αποφασισμένος για να πάρει την πρόκριση και το κατάφερε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, παίρνοντας αρχικά το "διπλό" στο ΟΑΚΑ με το επιβλητικό σκορ 49-69, "σκουπίζοντας" στη συνέχεια την σειρά στο ΣΕΦ με 65-57.

Πλέον, το μυαλό όλων ήταν στο Final-Four, το οποίο θα διεξαγόταν στην ιταλική πρωτεύουσα, την Μεγάλη εβδομάδα (22 με 24 Απριλίου), με τον Γιώργο Σιγάλα και τους συμπαίκτες του να ταξιδεύουν στην "αιώνια" πόλη με τεράστια αυτοπεποίθηση και συν 8.000 (!) φιλάθλους τους.

Η άμυνα του Σιγάλα και οι 28 πόντοι του Ρίβερς

Ο Ολυμπιακός πήγε στο Final-4 της Ρώμης έχοντας μαζί του τις Μπαρτσελόνα, Ολίμπια Λουμπλιάνας και Βιλερμπάν. Αντίπαλος των ερυθρολεύκων στα ημιτελικά ήταν η σλοβενική ομάδα που είχε στις τάξεις της τον δυναμικό και ταλαντούχο φόργουορντ, τότε, Μάρκο Μίλιτς, τον οποίο ο Ντούσαν Ίβκοβιτς φοβόταν, αλλά την υπόθεση την έβγαλε εις πέρας με απόλυτη επιτυχία ο Γιώργος Σιγάλας. Ο αρχηγός ήταν πραγματικός "ράμπο" στην άμυνα, ανέλαβε το μαρκάρισμα του Σλοβένου και του πέρασε... χειροπέδες, κρατώντας τον, μόλις, στους 5 πόντους (ένα δίποντο και τρεις βολές). Όσον αφορά στην επίθεση, ο Ντέιβιντ Ρίβερς ξεκίνησε, όπως και ολοκλήρωσε, "αφηνιασμένος" το τουρνουά.

Ο Αμερικανός πλέι-μέικερ ήταν σε εκπληκτική κατάσταση, έτρεχε ασταμάτητα πάνω-κάτω στο γήπεδο, όντας "οδοστρωτήρας" σε κάθε αιφνιδιασμό, "πυροβολώντας" συνεχώς από την περιφέρεια. Ο 32χρονος (20/1/1965), τότε, γκαρντ, ήταν πάντα μία σκέψη μπροστά από τους πράσινους, των οποίων τα καλάθια φόρτωσε με 28 πόντους, οδηγώντας τους Πειραιώτες πανηγυρικά στον μεγάλο τελικό της Πέμπτης (24/4), έχοντας για συμπαραστάτη στο σκοράρισμα τον Φράνκο Νάκιτς (10π), ο οποίος είχε σημειώσει κρίσιμα σουτ.

Οι ερυθρόλευκοι νίκησαν με σκορ 74-65 την Ολίμπια Λουμπλιάνας και τελευταίος τους αντίπαλος πριν την στέψη ήταν η Μπαρτσελόνα, η οποία είχε επικρατήσει επί της Βιλερμπάν, στο άλλο ματς, με 77-70.

Ολυμπιακός-Ολίμπια 74-65

Ολυμπιακός: Ρίβερς 28, Νάκιτς 10, Τάρλατς 10, Τόμιτς 8, Σιγάλας 7, Φασούλας 6, Παπανικολάου 5, Βελπ, Γαλακτερός, Μπακατσιάς.

Ολίμπια:: Στεπάνια 12, Ντανέου 11, Χάουπτμαν 10, Τούσεκ 7, Μακ Ντόναλντ 7, Χένρι 6, Μίλιτς 5, Χόρβατ 4, Νεστέροβιτς 3, Κράλιεβιτς.

H θρυλική βόλτα στην παραλία αντί για προπόνηση

Μία από τις αποφάσεις που έκαναν αίσθηση σε εκείνο το Final-4, ήταν η επιλογή του Ντούσαν Ίβκοβιτς, ανήμερα του αγώνα, να πάρει τους παίκτες του για βόλτα στην παραλία της Όστια, αντί για προπόνηση στο γήπεδο "Παλαέουρ", στο οποίο και θα διεξαγόταν ο μεγάλος τελικός. Ήταν μία κίνηση ψυχολογίας από τον "Ντούντα", ο οποίος ήθελε να ηρεμήσει τους αθλητές του ενόψει της κρίσιμης αναμέτρησης, αποβάλλοντας από πάνω τους το άγχος και το στρες, λίγες ώρες πριν το σπουδαίο ματς.

Ο θρύλος... αναφέρει πως οι παίκτες του Ολυμπιακού έκατσαν στην συγκεκριμένη παραλία και έκαναν διαγωνισμό για το ποιος θα ρίξει πιο μακριά βότσαλα, κάνοντας προσπάθειες ώστε να ρίξουν στην θάλασσα τον, τότε, πιτσιρικά Δημήτρη Παπανικολάου. Το κλίμα στην ομάδα του Ολυμπιακού, έτσι και αλλιώς, ήταν εξαιρετικό, οι παίκτες ήταν "δεμένοι" μεταξύ τους, είχαν όλοι τους πολύ καλές σχέσεις ενώ δεν έλειπε το χιούμορ, οι πλάκες, τα αστεία, αλλά και φυσικά οι μεγάλος τους στόχος: η κατάκτηση του Πρωταθλητριών Ευρώπης. Τελικά, όπως αποδείχτηκε, εκείνος ο περίπατος τους έκανε καλό...

Ανώτερος και πήρε το τρόπαιο με MVP τον Ρίβερς

Το βράδυ της 24ης Απριλίου 1997, ημέρα Μεγάλη Πέμπτη, ο Ολυμπιακός ήταν πανέτοιμος να αντιμετωπίσει στον μεγάλο τελικό του Final-Four την Μπαρτσελόνα. Αν και οι "ερυθρόλευκοι" ξεκίνησαν, ολίγον, "μουδιασμένα" στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης, κατάφεραν και πήραν στη συνέχεια το προβάδισμα στο σκορ, με τους Πειραιώτες να προηγούνται στο ημίχρονο με 31-29.

Στο δεύτερο μέρος, όμως, οι παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς ήταν καταιγιστικοί, το μάτι τους... γυάλιζε, έβγαλαν περισσότερο πάθος στο παρκέ και με ηγέτη τον συγκλονιστικό Ντέιβιντ Ρίβερς, ο οποίος έκανε ό,τι ήθελε στο παρκέ, ολοκληρώνοντας τον αγώνα με 26 πόντους, οι Πειραιώτες νίκησαν την Μπαρτσελόνα με σκορ 73-58, με το +15 να αποτελεί, τότε, ρεκόρ διαφοράς πόντων σε τελικό της διοργάνωσης, κατακτώντας με πανηγυρικό τρόπο τον πολυπόθητο τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης.

Ο Αμερικανός γκαρντ των Πειραιωτών αναδείχθηκε δικαίως στον MVP του τουρνουά, σε ένα αλησμόνητο "one man show", που όμοιο του δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί σε επίπεδο Final-4 στην Ευρωλίγκα.

Ο Ντέιβιντ Ρίβερς σημείωσε συνολικά και στους δύο αγώνες 54 (!) πόντους, αφήνοντας για "χάι-λάιτ" στις μνήμες του κοινού, τους αστραπιαίους αιφνιδιασμούς του, τα σήμα κατατεθέν "coast to coast" με την χαρακτηριστική περιστροφή της μπάλας γύρω από την μέση του, τις ταχύτατες διεισδύσεις του, τις απολαυστικές σταυρωτές ντρίμπλες του που... ζάλισαν τον άμοιρο Γιοφρέσα, τα εντυπωσιακά "σπασίματα" μέσης που έκανε κάθε φορά που σηκωνόταν με ορμή προς το καλάθι, αλλά και τα "καυτά" του σουτ από την περιφέρεια.

Ήταν η δική του αποστομωτική απάντηση προς τους αμφισβητίες του. Άξιοι συμπαραστάτες του στον τελικό οι Ντράγκαν Τάρλας (11π, 14ρ) και Δημήτρης Παπανικολάου (11π) ενώ από την ισπανική ομάδα "εξαφανίστηκε" ο πολύς Σάσα Τζόρτζεβιτς (6π), παλεύοντας μόνος του ο Αρτούρας Καρνισόβας (14π).

Ολυμπιακός-Μπαρτσελόνα 73-58

Ολυμπιακός (Ίβκοβιτς): Ρίβερς 26 (6/9δ., 1/3τρ., 11/14β., 4ρ., 3ασ., 3κλ., 5λ.), Σιγάλας 7 (5ρ., 2ασ.), Νάκιτς, Τάρλατς 11 (1/8δ., 9/14β., 11ρ.), Φασούλας 6 (7ρ., 2τ.), Μπακατσιάς 1, Παπανικολάου 11 (3/6δ., 1/2τρ., 2/4β., 3ρ.), Γαλακτερός, Τόμιτς 9 , Βελπ 2.

Μπαρτσελόνα (Ρενέσες): Τζόρτζεβιτς 6 (2/9δ., 0/2τρ., 2/2, 3ρ., 7ασ., 2κλ., 4λ.), Φερνάντεθ, Καρνισόβας 14 (1/3δ., 3/4τρ., 3/3β., 3ρ.), Χιμένεθ 16 (7/11δ., 0/1τρ., 2/4β., 8ρ., 2ασ., 2κλ.), Ρίβας 6, Ρ. Τζοφρέσα 9, Μπος, Εστεγέρ 3, Αντρέου 2, Ντουένιας 2.

Η απονομή του τροπαίου στους Πρωταθλητές Ευρώπης του 1997:

Πανδαιμόνιο στην άφιξη της αποστολής

Αμέσως μετά το τέλος του τελικού στο γήπεδο "Παλαέουρ" της Ρώμης, στο οποίο ο Ολυμπιακός αναδείχτηκε σε... Αυτοκράτορα της Ευρώπης, η ερυθρόλευκη αποστολή επέστρεψε στην Αθήνα τα ξημερώματα της Μεγάλης Παρασκευής (25/4/97). Στο, τότε, Δυτικό αεροδρόμιο της πρωτεύουσας, χιλιάδες φίλαθλοι της ομάδας, είχαν στήσει, ήδη, το δικό τους... πάρτι στον περιβάλλοντα χώρο, αναμένοντας με υπομονή τους θριαμβευτές. Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στις 05.10 με τον κόσμο να έχει μετατρέψει τη νύχτα σε... μέρα.

Με την άφιξη των Πειραιωτών, οι Σωκράτης Κόκκαλης, Γιώργος Σιγάλας, Παναγιώτης Φασούλας και Ντέιβιντ Ρίβερς έκαναν δηλώσεις, όπως θα δείτε και στο παρακάτω βίντεο, για αυτή την μεγάλη επιτυχία, με τον αρχηγό, μάλιστα, να παρακαλάει στη συνέχεια ευγενικά τους οπαδούς να τους αφήσουν να πάνε στα σπίτια τους, καθώς η ώρα είχε πάει 07:00 (!) ενώ αποθεώθηκε ο προπονητής Ντούσαν Ίβκοβιτς.

Tο ρόστερ του Ολυμπιακού την σεζόν 1996-1997:

4. Eυθύμης Μπακατσιάς, γκαρντ, (14/1/1968), 1.96μ, Έλληνας.

5. Γιώργος Σιγάλας, γκαρντ-φόργουορντ, (31/7/1971), 2.00μ, Έλληνας.

6. Ουίλι Άντερσον, φόργουορντ, (8/1/1967), 2.04μ, Η.Π.Α, έφυγε στα μέσα της σεζόν.

7. Δημήτρης Παπανικολάου, φόργουορντ, (7/2/1977), 2.00μ, Έλληνας.

8. Νάσος Γαλακτερός, φόργουορντ, (10/3/1969) 2.01μ, Έλληνας

9. Φράνκο Νάκιτς, φόργουορντ, (8/6/1972), 2.01μ, Κροάτης.

10. Παναγιώτης Φασούλας, σέντερ (12/5/1963), 2.13μ, Έλληνας.

11. Μίλαν Τόμιτς, γκαρντ, (24/7/1973), 1.90μ, Σέρβος.

12. Ντράγκαν Τάρλατς, σέντερ, (9/5/1972), 2.10μ, Σέρβος.

13. Κρίστιαν Βελπ, σέντερ, (2/1/1964), 2.13μ, Γερμανός.

14. Βασίλης Σούλης, φόργουορντ (24/9/1976), 2.06μ, Έλληνας.

15. Ντέιβιντ Ρίβερς, γκαρντ (20/1/1965), 1.83μ, Η.Π.Α.

Προπονητής: Ντούσαν Ίβκοβιτς, (29/10/1943), Σέρβος.

Επίσης στην ομάδα ήταν οι...

Έρβιν Γκρέι, φόργουορντ, (13/12/1969), 2.01μ, Η.Π.Α, αντικατέστησε τον Ουίλι Άντερσον.

Αλέξης Αμανατίδης - Σεβρεσένκο, σέντερ, (20/2/1978), 2.15μ, Ρώσος

Ανατόλι Ζουρπένκο, σέντερ, (6/5/1975), 2.10μ, Ρώσος.

To πανηγυρικό «ΦΩΣ» την επόμενη μέρα:

Ο διάλογος Τόμιτς-Φασούλα στο παρκέ

Λίγα χρόνια μετά, ο Μίλαν Τόμιτς προχώρησε στην αποκάλυψη μία συνομιλίας που είχε πριν το τέλος του περίφημου εκείνου τελικού με τον συμπαίκτη του, Παναγιώτη Φασούλα: «Άγχος υπήρχε και θα σου πω μία μικρή ιστορία, την οποία δεν πρέπει να την έχω ξαναπεί. Απέμενε περίπου ενάμιση λεπτό για να τελειώσει ο τελικός και πρέπει να ήμασταν μπροστά στο σκορ με 15 πόντους. Εκτελούσε κάποιος συμπαίκτης μου βολές και εγώ με τον Παναγιώτη (Φασούλα) έχουμε μείνει πίσω, στην άλλη ρακέτα. Απέμεναν μερικά λεπτά για να τελειώσει το ματς, αλλά ήμασταν καλύτεροι και το +15 μας έδινε μία ασφάλεια.

Εκείνη την στιγμή ο Παναγιώτης, όντας ενθουσιασμένος και χαρούμενος, μου λέει "Μίλαν, τέλειωσε το ματς. Νικήσαμε. Επιτέλους, το πήραμε. Είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης". Παρά το +15, εγώ δεν ήμουν ήρεμος και του λέω "Πάνο, ήρεμα, μην λες τίποτα, δεν τέλειωσε το ματς, έχει ακόμη χρόνο, μη χαλαρώσουμε". Βλέπεις, όταν έχεις ζήσει την ανατροπή στο Τελ Αβίβ το '94, χάνοντας το τρόπαιο στα τελευταία δευτερόλεπτα, περιμένεις να χαρείς μόλις ο διαιτητής σφυρίξει την λήξη του ματς».