Οι στόχοι και οι δικαιολογίες Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού…

Με αρκετή δόση ειρωνείας, κυνισμού, ρεαλισμού, αλλά και… φθόνου ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς είχε πει πρόσφατα πως: «Η Euroleague είναι η διοργάνωση των πλουσίων. Όποιος έχει λεφτά μπορεί να ελπίζει σε διάκριση».

Θα υπάρξουν πάρα πολλοί φίλοι του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού που θα… αγκαλιάσουν την άποψη, θα κουνήσουν με νόημα το κεφάλι και θα συμφωνήσουν αποτιμώντας την πορεία των ομάδων τους στην φετινή Euroleague.

Είναι όμως έτσι; Μήπως βολεύει να ρίξουμε ένα ανάθεμα στον πανούργο Τζόρντι Μπερτομέου και να προχωρήσουμε «αγκαλιά» με την άποψη του «Μπόζα»; Όχι!

Η Euroleague ίδια είναι απλώς οι ομάδες μας έχουν χάσει το δρόμο, ξεκινώντας είναι αλήθεια από διαφορετική η καθεμιά αφετηρία.

Η κανονική περίοδος ολοκληρώθηκε αν και απομένουν τα δύο εξ αναβολής παιχνίδια του Παναθηναϊκού με την Ζενίτ στην Αγία Πετρούπολη τη Δευτέρα (12/4) και με την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα την Τετάρτη (14/4), από τα οποία ουδείς περιμένει κάποιο θετικό αποτέλεσμα για τους «πράσινους». Συνεπώς δεν θα αλλάξει τουλάχιστον προς το καλύτερο η βαθμολογική τους θέση.

Η αίσθηση λοιπόν είναι «χαλασμένη», στυφή, ενοχλητική για το κοινό δύο ομάδων που έχει μάθει στα μεγαλεία, τις υπερβάσεις, τα «θαύματα» της Μπολόνια, του Λονδίνου, της Πόλης, του Βερολίνου.

Από τον Σλούκα στις... 9 Απριλίου

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τη σεζόν με μεγάλα όνειρα και με προφανή στόχο να περάσει στα πλέι οφ. Η Euroleague άλλωστε είναι η μοναδική διοργάνωση στην οποία συμμετείχε φέτος και αποτελούσε κάτι σαν… στοίχημα τιμής για όλο τον οργανισμό μια καλή πορεία για να στείλει τα μηνύματά του στο εσωτερικό…

Η μεταγραφή του Κώστα Σλούκα ήταν μια πολύ καλή αφετηρία, μια και αποτέλεσε την κορυφαία κίνηση του καλοκαιριού. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε όλο το χρόνο μέσα στο καθορισμένο και… συγκεκριμένων ορίων μπάτζετ, να δημιουργήσει μια νέα ομάδα, σύμφωνα με τις δικές του επιταγές.

Τα προβλήματα στη «χημεία» όμως δεν άργησαν να φανούν, όπως και οι ελλείψεις στους ψηλούς παρά την συγκλονιστική πρόοδο του Βεζένκοφ.

Το δίλημμα Σλούκας ή Σπανούλης από ευλογία άρχισε να γίνεται… πονοκέφαλος μέσα κι έξω από το γήπεδο με τον προπονητή να προσπαθεί να βρει τη λύση.

Την ίδια στιγμή ο Ιανουάριος… έκαψε τη σεζόν! Από τις 15 Ιανουαρίου κι έπειτα η ομάδα κατέρρευσε, χάνοντας το έδαφος κάτω από τα πόδια της και έγραψε αρνητικό σερί στις ήττες.

Κι έφτασε να ολοκληρώνει τη σεζόν στις 9 Απριλίου έχοντας πολλά θέματα ανοικτά με κορυφαίο αυτό του ρόλου που θα έχει του χρόνου ο Βασίλης Σπανούλης, αλλά κυρίως του στόχου που θα τεθεί…

Δικαιολογίας το ανάγνωσμα!

Η αποχώρηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου ήταν σοκ για τον Παναθηναϊκό. Δραματικά μικρό μπάτζετ, προπονητής ο άπειρος Γιώργος Βόβορας, που έπαιρνε κι αυτός την ευκαιρία του, όπως και αρκετοί από τους παίκτες που μαζεύτηκαν στο ΟΑΚΑ και κλήθηκαν να τραβήξουν το κάρο από τη λάσπη.

Κασελάκης, Μποχωρίδης, Νέντοβιτς, Πιέρ Τζάκσον, Όγκαστ, Φόστερ, Μπεντίλ, είναι παίκτες που για τους δικούς τους λόγους προτίμησαν τον Παναθηναϊκό «γιατί που ξέρεις; Μπορεί να πετύχω…»

Αλβέρτης και Διαμαντίδης ανέλαβαν να κουμαντάρουν το καράβι, αλλά σύντομα όλοι αντιλήφθηκαν πως το πρότζεκτ είχε πολύ ρομαντισμό για να μπορέσει να αντέξει.

Κι άρχισαν οι δικαιολογίες. Ο Παναθηναϊκός έχανε από τη Ζαλγκίρις και τη Βιλερμπάν με «κάτω τα χέρια», αλλά πάντα κάτι υπήρχε να δικαιολογήσει τους πάντες.

Όλοι γνώριζαν πως ουσιαστικά στόχος δεν υπήρχε. Η οκτάδα ήταν σαν την κατάκτηση του τίτλου και σύντομα χάθηκε. Κι έμεινε μια ομάδα με τον Μακ μοναδικό πλέι μέικερ να γίνεται… περίγελως από τις Ακαδημίες της Ζαλγκίρις Κάουνας την τελευταία αγωνιστική…

Καταλήγοντας: Ασφαλώς και παίζουν ρόλο τα μπάτζετ. Όμως η ιστορία έχει δείξει πως ο ρεαλισμός, η στόχευση, η μέθοδος και η πολύ σκληρή δουλειά, μπορούν να αυξήσουν τις λίγες πιθανότητες. Αλλιώς υπάρχουν και οι δικαιολογίες. Και για τους δυό…