Ολυμπιακός: Η εικόνα του δείχνει πως χρειάζεται ενίσχυση

Ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε διπρόσωπος στο Μιλάνο, όπως γενικότερα παρουσιάζεται με δύο προφίλ σε ολόκληρη τη σεζόν. Στο πρώτο ημίχρονο πραγματοποίησε μία από τις χειρότερες εμφανίσεις τους. Αδυνατούσε να βγάλει συνεργασίες στο παρκέ, έδωσε μόλις την πρώτη του ασίστ στο 9ο λεπτό του αγώνα, μετρώντας συνολικά μόλις 4 τελικές πάσες στο πρώτο εικοσάλεπτο, έχοντας και 10 λάθη! Δεν βλεπόταν...

Παράλληλα, ήταν απελπιστικά άστοχος από την περιφέρεια. Ξεκίνησε με 1/9 τρίποντα, τελειώνοντας το πρώτο μέρος με 3/11 (27.3%). Οι Ιταλοί είχαν κόψει τη δημιουργία των "ερυθρολεύκων", δεν μπορούσαν να βγάλουν πικ-εν-ρολ, με αποτέλεσμα οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα να ζορίζονται να βάλουν τη μπάλα στο καλάθι. Δεν μπορούσαν να πλησιάσουν μέσα στη ρακέτα και βάραγαν κυρίως τρίποντα. Το πρόβλημα, όμως, ήταν ξεκάθαρο και στην άμυνα. Οι γηπεδούχοι ήταν εύστοχοι πίσω από τα 6.75 μέτρα και έφταναν με ευκολία στο "ζωγραφιστό". Αποτέλεσμα; Ο Ολυμπιακός στο 18' να βλέπει τον εαυτό του στο -18 (44-26), καταφέρνοντας με εκλάμψεις να μαζέψει τη διαφορά καθώς πήγαινε στα αποδυτήρια (44-34).

Και από το... σκοτάδι του πρώτου ημιχρόνου, στο "φως" της τρίτης περιόδου, εκεί που ο Ολυμπιακός "αφυπνίστηκε". Μέτρησε 6/10 τρίποντα στο τρίτο δεκάλεπτο, μοίρασε και 6 ασίστ (ενώ είχε μόλις 4 στο πρώτο μέρος), βρήκε ρυθμό στην επίθεση, με τον Βεζένκοφ στη θέση "3" να φέρνει αποτέλεσμα. Οι Πειραιώτες έδειξαν χαρακτήρα, φανέρωσαν το dna τους που φημίζεται για την αυταπάρνηση τους και έφεραν το σκορ στα ίσα (60-60) στο 29', δείχνοντας πως ήταν έτοιμοι να διεκδικήσουν το ματς μέχρι τέλους.

Τόσο ο Κώστας Σλούκας (17 πόντοι, 7 ασίστ), όσο και ο Σάσα Βεζένκοφ (18 πόντοι, 10 ριμπάουντ), κρατούσαν όρθιο τον Ολυμπιακό, είτε με τα μεγάλα τους σουτ, είτε με την μαχητικότητά τους στο παρκέ. Από ένα σημείο και μετά, όμως, ήταν λογικό να ξεμείνουν από δυνάμεις στο τελευταίο δίλεπτο, καθώς αμφότεροι είχαν +30 λεπτά παρουσίας τους στο γήπεδο. Τα... έφτυσαν μετά. Με δικές τους προσπάθειες μείωσαν σε 81-79, αλλά στη συνέχεια η ομάδα δεν άντεξε το κυνηγητό. Το πάλεψαν πάντως οι Πειραιώτες. Κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο. Το κοντέρ, όμως, έγραψε την 3η ήττα της ομάδας στα τελευταία 4 παιχνίδια της και ο κατήφορος στην κατάταξη συνεχίζεται...

Ο Σλούκας, ο Σπανούλης και ο Χάρισον

Ο Κώστας Σλούκας πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις τις τελευταίες εβδομάδες, έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοση του (δεν είναι τέλειος, κάνει και λάθη, αλλά συνεισφέρει ενεργά σε σκορ και δημιουργία) και δικαίως έχει τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής στον Ολυμπιακό. Όμως, δεν γίνεται να παίζει σε κάθε ματς 30 με 35 λεπτά. Είναι λογικό στο τέλος να του βγαίνει η κούραση, αλλά και να μην έχει την επιθυμητή φρεσκάδα. Ο Βασίλης Σπανούλης έπαιξε μόλις 4 λεπτά δίχως να πάρει σουτ πάνω του. Κανείς δεν περιμένει από τον αρχηγό να έχει τον χρόνο συμμετοχής που είχε στο παρελθόν, καμία αντίρρηση πως είναι στα 38 στα 39, αλλά έχει ακόμη τη καλή φυσική κατάσταση, την ποιότητα και σαφώς την εμπειρία για να αγωνίζεται παραπάνω και να δίνει βοήθεια στον Κώστα Σλούκα, είτε παίζοντας δίπλα του, είτε ερχόμενος από τον πάγκο.

Βέβαια, το πρόβλημα για τους Πειραιώτες στα τελευταία παιχνίδια τους, είναι και η αγωνιστική πτώση του Άαρον Χάρισον. Είναι απογοητευτικός. Ο Αμερικανός γκαρντ/φόργουορντ, δείχνει να μην έχει συνέλθει ακόμη από τον τραυματισμό του. Σε τρία από τα τελευταία 4 ματς της ομάδας, κόντρα σε Βιλερμπάν στο ΣΕΦ, στη Ζαλγκίρις στο Κάουνας και τώρα στο Μιλάνο, έχει συνολικά μόλις 2/14 (!) τρίποντα και 5/10 δίποντα. Συνολικά, δηλαδή, έχει 7/24 (!) σουτ. Είναι αρκετά άστοχος (τα περισσότερα είναι ελεύθερα), αδυνατεί να βρει ρυθμό στην επίθεση και δεν προσφέρει πλέον το αξιόπιστο σουτ από την περιφέρεια. Οι υποτονικές του εμφανίσεις, η αδυναμία να προσφέρει ώθηση, είναι πράγματα που έχουν κοστίσει στους Πειραιώτες. Ο ρόλος του είναι να δίνει σκορ, σουτ και αυτό πλέον δεν το κάνει!

Το πρόβλημα στη θέση "5" και η ενίσχυση

Το ίσως κορυφαίο δίδυμο ψηλών που είχε σε μία σεζόν στη σύγχρονη ιστορία του ο Ολυμπιακός, ήταν εκείνο της χρονιάς 2014-2015 (πρωτάθλημα και τελικό Final Four σε εκείνη την περίοδο), διαθέτοντας τους Μπράιαν Ντάνστον και Οθέλο Χάντερ. Έμπαινε ο ένας, έβγαινε ο άλλος, δεν καταλάβαινες ιδιαίτερη διαφορά. Εξίσου καλοί και οι Κάιλ Χάινς και Τζόι Ντόρσεϊ (2011-2012). Κανείς δεν περιμένει οι Χασάν Μάρτιν και Οκτάβιους Έλις να φτάσουν απαραίτητα σαν δίδυμο στο επίπεδο τους, αλλά μέχρι στιγμής η ομάδα δείχνει να λειτουργεί στο "5" με... ενάμιση σέντερ.

Ο Μάρτιν κάνει εξαιρετική σεζόν και αν υπήρχε βραβείο για αυτά που κάνει μέχρι στιγμής, θα μπορούσε να πάρει εκείνο του καλύτερου "ρούκι" στη διοργάνωση. Το θέμα, όμως, είναι πως ο Έλις παρουσιάζει αρκετά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του. Δεν συμμετέχει πλέον ενεργά στα ριμπάουντ, κάνει ανόητα λάθη, δέχεται καλάθια στην άμυνα και πλέον είναι και υποτονικός στην επίθεση. Δεύτερη σερί κακή εμφάνιση, ύστερα και από το προσωπικό του... ναυάγιο στο Κάουνας, όπως γενικότερα δεν κάνει καλή σεζόν. Έχει και ένα προσωπικό θέμα που τον βασανίζει. Σεβαστό, αλλά υπάρχει και η ομάδα.

Ο Λιβιό Ζαν-Σαρλ, μπορεί να λειτουργήσει στο "5" υπό προϋποθέσεις, έχει το ύψος, αλλά δεν είναι σέντερ! Δεν έχει το ένστικτο του "πενταριού". Κατά κύριο λόγο είναι "4άρι" και έτσι περισσότερο λειτουργεί, αν και κάνει φιλότιμες προσπάθειες όταν του δίνεται ο ρόλος του σέντερ. Ο Ολυμπιακός δείχνει να έχει ένα κενό στη θέση "5" και άποψή μας πως χρειάζεται ενίσχυση στο συγκεκριμένο πόστο. Ενδεχομένως ακόμη και στην περιφέρεια. Βέβαια, αυτή την περίοδο, οι λύσεις είναι περιορισμένες, αλλά η εικόνα της ομάδας στις τελευταίες εβδομάδες, δείχνει πως χρειάζεται κάτι έξτρα για να πάρει ώθηση.

Ας μη ξεχνάμε πως είναι εκτός και ο Κώστας Παπανικολάου, ο οποίος ενδεχομένως και να αργήσει περισσότερο να επιστρέψει, καθώς ο τραυματισμός του στον αυχένα είναι ύπουλος. Δεν αλλάζει η άποψή μας πως το φετινό ρόστερ του Ολυμπιακού έχει στηθεί με σωστό και ορθολογικό τρόπο. Έγιναν καλές κινήσεις. Από το γκαρντ πρώτης γραμμής με τον ερχομό του Κώστα Σλούκα έως την ενίσχυση της φροντ-λάιν με αθλητικότητα. Όμως, πλέον, είτε κάποιοι παίκτες δείχνουν να μην αντέχουν το βάρος, είτε οι ήττες έχουν φέρει την ομάδα σε αρκετά δύσκολη θέση, οπότε χρειάζεται το κάτι παραπάνω...

Πλέον, κυνηγάει θαύματα

Ξέρετε, το πρόβλημα για τον Ολυμπιακό δεν είναι πως έχασε στο Μιλάνο από την Αρμάνι. Αυτή θα λέγαμε πως ήταν μία ήττα εντός προγράμματος. Τη νίκησε στο ΣΕΦ, έχασε στην Ιταλία, δεν χάθηκε ο κόσμος. Άλλωστε, ας μη ξεχνάμε πως πρόκειται για έναν αντίπαλο που έχει τουλάχιστον το διπλάσιο μπάτζετ από τους Πειραιώτες, με παίκτες πρώτης γραμμής. Το θέμα είναι οι πικρές ήττες που έζησε, τόσο κόντρα στη Βιλερμπάν στο Φάληρο, όσο και απέναντι στη Ζαλγκίρις στο Κάουνας. Δεν έπρεπε να χάσει αυτές τις αναμετρήσεις. Αν είχε πάρει αυτά τα ματς, δεν θα τον απασχολούσε ιδιαίτερα η απώλεια από το συγκρότημα του Ετόρε Μεσίνα.

Αν είχε βγει νικητής σε εκείνα τα παιχνίδια, θα ήταν στο 13-9 και θα έβλεπε τον εαυτό του στην 6η και την 7η θέση. Τώρα, όμως, είναι στο 11-11, είναι στην 11η θέση και πλέον κυνηγάει... θαύματα. Έρχεται δύσκολο πρόγραμμα. Με Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ, με Παναθηναϊκό στον Πειραιά, με Εφές στην Πόλη, με ΤΣΣΚΑ στο Φάληρο και ακολούθως με Μπασκόνια στην Ισπανία. Θεωρητικά, σε αυτά τα 5 ματς, θα πρέπει να σημειώσει 3 νίκες για να παραμείνει σε τροχιά πρόκρισης. Μπορεί να τα καταφέρει; Με την μέχρι στιγμής εικόνα του, αυτό φαντάζει απίθανο...