Μαραγκίδης: «Μπορώ να φτάσω στην Α1»

Ο Νίκος Μαραγκίδης είναι πολύ περισσότερα από ένας χαρισματικός σκόρερ, κάτι το οποίο συνειδητοποίησε φέτος σύσσωμη η Α2. Ο γεννημένος το 1997, ύψους 1,96 μ., γκαρντ μπορεί στα… χαρτιά να μοιάζει μικρός, ωστόσο για χάρη της πορτοκαλιάς «θεάς» έχει γυρίσει ήδη όλο τον κόσμο. Από τις ακαδημίες του Αμαρουσίου, 4 χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες σε Γυμνάσιο (Βοστόνη και Φλόριντα), πέρυσι στη μεγάλη επιστροφή του Πανιωνίου στην Α1 και φέτος στον Εθνικό, με τα χίλια προβλήματα, να αποτελεί τη μοναδική «αχτίδα φωτός». Ο ταλαντούχος περιφερειακός πραγματοποίησε εξαιρετική σεζόν με το ιστορικό σωματείο του Πειραιά και αποτελεί ακόμη ένα παράδειγμα για εκείνους που με πείσμα και σκληρή δουλειά μπορούν να φτάσουν ψηλά.

Το φετινό ταξίδι σου δεν ξεκίνησε από τον Εθνικό, έτσι;

Πέρυσι ήμουν στον Πανιώνιο, στο αντρικό, με τον Βαγγέλη Ζιάγκο. Με το που τελείωσε η σεζόν είχα μία πρόταση από ελβετική ομάδα, τη Σαν Μασάνιο, που βρίσκεται στο Λουγκάνο, το οποίο είναι μισή ώρα απόσταση από το Μιλάνο. Πήγα και έκλεισα το συμβόλαιο, επειδή έτυχε να συνεργάζομαι με έναν παλιό μάνατζερ, που ονομάζεται Σεβάζ. Πήγα εκεί τον Αύγουστο, αγωνίστηκα τρεις μήνες, αλλά κάτι έγινε και επειδή δηλωνόμουν ως ξένος παίκτης εγώ έκοψα το συμβόλαιό μου και μετά εμφανίστηκε ο Εθνικός. Η αλήθεια είναι πως ήταν να πάω στο Μαρούσι, αλλά επειδή ερχόμενος στην Ελλάδα αποτελούσα ξένο παίκτη, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ομάδα χρωστούσε λεφτά σε ξένους απ’ όταν αγωνιζόταν στην Α1, δεν επιτρεπόταν από τη ΦΙΜΠΑ να υπογράψω. Έπειτα πήγα κανονικά στον Εθνικό.

Πώς κατόρθωσες να αναδειχθείς σε μια ομάδα γεμάτη προβλήματα;

Σε γενικές γραμμές ήταν πάρα πολύ δύσκολο, επειδή υπήρχαν όλα αυτά τα προβλήματα, όπως οι αποστάσεις ή το μηδενικό μπάτζετ. Αλλά είχαμε καλά παιδιά και το κλίμα ήταν πολύ ωραίο. Δηλαδή, αφιλοκερδώς ερχόμασταν. Και ο κόουτς με βοήθησε φέτος, καθώς με εμπιστεύθηκε και μου έδωσε αυτόν τον ρόλο σε μία κατηγορία όπως η Α2. Πιστεύω πως ήταν πολύ καλό για μένα, καθώς ήταν η πρώτη χρονιά μου στην κατηγορία.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στο πρωτάθλημα της Ελβετίας και αυτό της Α2;

Η Α1 στην Ελβετία δεν είναι τόσο ανταγωνιστική, περισσότερο είναι οι παίκτες και ειδικά οι ξένοι. Έχει δηλαδή τέσσερις ξένους στην Ελβετία και μόνο αυτοί αποδίδουν, ενώ οι ομογενείς δεν είναι τόσο καλοί. Αντίθετα, στην Α2 όλα τα ρόστερ είναι γεμάτα με 10-12 παίκτες και με πιο πολλά λεφτά, φυσικά. Εγώ πιστεύω ότι η Α2 είναι πολύ πιο δυνατό πρωτάθλημα σε σχέση με της Ελβετίας και αυτό φάνηκε και από τα φιλικά που κάναμε, καθώς σε κανονικό αγώνα δεν πρόλαβα να παίξω, ενώ εδώ που ήρθα και έπαιξα κανονικά, πράγματι είναι πολύ καλύτερο το ελληνικό.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με πέρυσι;

Εντάξει, πέρυσι επειδή ήμουν και ένα χρόνο πιο μικρός -και ήταν η πρώτη χρονιά μου στην Α1- δεν είχα τόσο μεγάλη συμμετοχή, αλλά φέτος ήταν πολύ διαφορετικά. Φέτος, που όπως προανέφερα με εμπιστεύθηκε και ο προπονητής, ήταν πολύ καλά απ’ όποια πλευρά κι αν το δεις. Πέρυσι ήταν περισσότερο οι εικόνες και οι εμπειρίες που μάζεψα μέσα από τις προπονήσεις και όλα αυτά. Προσωπικά, πιστεύω ότι μου έκαναν πολύ καλό οι προπονήσεις που έκανα στον Πανιώνιο, ώστε να αποδώσω φέτος.

Μπορείς να μου περιγράψεις το στιλ παιχνιδιού σου;

Πιστεύω ότι αποδίδω καλύτερα στο ανοικτό γήπεδο και στον αιφνιδιασμό, παρά στο σετ παιχνίδι. Δηλαδή, είμαι γρήγορος παίκτης, ενώ έχω και καλό μακρινό σουτ, στο οποίο βασίζομαι και ιδιαίτερα. Είμαι ένας παίκτης που βασίζεται πολύ στα αθλητικά του προσόντα και στο τρίποντο.

Το κομμάτι στο οποίο θέλεις να βελτιωθείς ενόψει της νέας σεζόν;

Επειδή δεν είμαι και κανένα… θηρίο, καθώς ζυγίζω μόλις 80 κιλά, πιστεύω ότι είναι η βελτίωση του παιχνιδιού μου στον αιφνιδιασμό ακόμη περισσότερο. Γενικά, είμαι γρήγορος παίκτης σε σχέση με αρκετούς στην Α2, αλλά και στην Α1. Θεωρώ ότι αυτό είναι που θα με βοηθήσει πιο πολύ, από τη στιγμή που πλέον οι ομάδες θα με περιμένουν.

Με ποιον παίκτη από το ελληνικό πρωτάθλημα πιστεύεις ότι μοιάζεις;

Πιστεύω ότι δεν μοιάζω με παίκτη στα μέτρα και το στιλ του Διαμαντίδη ή του Παπαλουκά. Πιστεύω ότι μοιάζω σε πολλά πράγματα με τον Σον Κιλπάτρικ του Παναθηναϊκού. Επειδή και αυτός έχει μεγαλώσει στην Αμερική, μοιάζει το στιλ μας.

Μπορείς να δεις τον εαυτό σου κάποια στιγμή και σε ομάδα Α1 που πρωταγωνιστεί;
Η αλήθεια είναι ότι νιώθω πως μπορώ σε βάθος τριετίας να φτάσω να αγωνίζομαι σε ομάδα Α1 από το… πάνω ράφι, όχι απαραίτητα Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό.