Νερά και σαμπάνιες...

Αυτός ο Ολυμπιακός μπορεί απέναντι σε αυτόν τον Παναθηναϊκό να κάνει και 23-4 σε δεκάλεπτο και 23-2 σε εξάλεπτο. Τα νερά που γέμισαν τον πάγκο των επίδοξων πρωταθλητών από τη γενναιόδωρη εξέδρα προφανώς και δεν ήταν ικανά να τους ξεδιψάσουν για το νταμπλ που έρχεται. Φάνηκε στο πρώτο κομμάτι της επανάληψης, εκεί όπου μαζί με τη φανέλα έπαιζαν και οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα. Και συνεχίστηκε μέχρι το τέλος παρά την προσπάθεια των γηπεδούχων να διεκδικήσουν ό,τι είχαν με κόπο χτίσει στο πρώτο μέρος και το έχασαν δίχως καν να το καταλάβουν μέσα σε λίγα λεπτά, στην επιστροφή από τα αποδυτήρια.

Ήταν ακόμη ένας τελικός στον οποίο ο Παναθηναϊκός είχε μεγάλο διάστημα θέλησης, αλλά και στον οποίο ο Ολυμπιακός είχε τέτοιες εκρήξεις που το καπνογόνο προς τον κόκκινο πάγκο έμοιαζε με δυναμιτάκι. Είναι τόσο καλύτερη ομάδα και με μεγαλύτερη ποιότητα ο Ολυμπιακός που μπορεί να καθορίζει την έκβαση αγώνων οι οποίοι μοιάζουν χαμένοι. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Με τον Σλούκα να έχει διάρκεια, με τον Ντόρσεϊ να κάνει όλα τα απίστευτα μαζεμένα, με τον Βεζένκοφ και τον Φαλ να ελέγχουν κάθε προσπάθεια επιστροφής στο ματς του Παναθηναϊκού. Και με τον Ουόκαπ που έβαλε το πρώτο τρίποντο στο παιχνίδι και μετά έμεινε στον πάγκο για ώρα λόγω των δύο φάουλ, να διοικεί υποδειγματικά την ξέφρενη αντεπίθεση της επανάληψης. Εκεί όπου ο Παναθηναϊκός πράγματι δεν πρόλαβε να καταλάβει από πού και πώς έγινε ό,τι έγινε.

Το 3-0 είναι η πιθανότερη εξέλιξη. Και η φιέστα για τον Ολυμπιακό πλησιάζει. Αν ο ίδιος θελήσει να κάνει πάρτι στο ΣΕΦ και να τη λαμπρύνει με απόδειξη ανωτερότητας πλήρους διάρκειας, τότε μπορεί να δούμε και μεγαλύτερες διαφορές από τις απίστευτες επιμέρους που έχει ήδη κάνει. Ο Παναθηναϊκός έχει την ικανότητα να παλέψει τον τρίτο τελικό. Τα κουράγια, πλέον, πολύ αμφιβάλλω...