Οι χαμένοι επενδυτές ομάδων που ήθελαν να φτάσουν στην κορυφή…

Πολλές φορές τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων απασχολούνται με τους προέδρους των μεγάλων ομάδων στο μπάσκετ. Μεγάλοι τίτλοι, δηλώσεις, αντεγκλήσεις, αλλά και… τεράστιες επενδύσεις. Αυτήν τη φορά όμως τα φώτα θα πέσουν σε εκείνους που κατά καιρούς έχουν βάλει το δικό τους μικρό λιθαράκι για να συνεχιστεί το άθλημα και να επιβιώσουν οι μικρές ομάδες. Παράγοντες και επιχειρηματίες που με βασικό κίνητρο την αγάπη τους για τον σύλλογο επένδυσαν, έχασαν, σπατάλησαν χρήματα για να τη δουν στη μεγάλη κατηγορία.

Ο λόγος φυσικά δεν γίνεται για… κομήτες, ούτε για όσους έμειναν για έναν χρόνο στο επαγγελματικό μπάσκετ (λόγω συγκυριών όπως π.χ. η Δόξα Λευκάδας), αλλά σε εκείνους που επένδυσαν με συνέπεια επί σειρά ετών. Πάλεψαν, πόνεσαν, έτρεξαν για την ομάδα τους προκειμένου να τη δουν να σταδιοδρομεί ανάμεσα στα μεγαθήρια του ελληνικού μπάσκετ. Υπάρχουν και περιπτώσεις που για την τρέλα τους, το απίστευτο πάθος τους για την ομάδα τους έχασαν περιουσίες, αναγκάστηκαν να βάλουν υποθήκη το σπίτι τους, μπήκαν φυλακή! Δεν μιλάμε για τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ και τον Άρη. Αυτές οι ομάδες είναι προφανώς ένα τεράστιο, πολύ μεγάλο κεφάλαιο.

Το «ΦΩΣ» σήμερα παρουσιάζει εκείνους που τα τελευταία τριάντα χρόνια βοήθησαν το μπάσκετ στηρίζοντας με την αγάπη τους, τα χρήματά τους και τον χρόνο τους μικρές ομάδες. Εκείνες που ήθελαν να φτάσουν στην κορυφή…

Άρης Βωβός (Μαρούσι)

Το… Μαρουσάκι έγινε Μαρουσάρα με τον Άρη Βωβό στο τιμόνι. Οι οικοδομικές επιχειρήσεις σε συνάρτηση με την απίστευτη αξία που πήρε η γη πέριξ της Λεωφόρου Κηφισίας στο ύψος του Αμαρουσίου την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και οι πανέξυπνες κινήσεις της οικογένειας Βωβού παρείχαν μεταξύ άλλων και οικονομική επιφάνεια και κατέστησαν το Μαρούσι έναν από τους διεκδικητές τίτλων στην Ελλάδα. Ανάμεσα σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ.

Κατέκτησε ευρωπαϊκό τρόπαιο (Σαπόρτα), έπαιξε σε τελικούς πρωταθλήματος και Κυπέλλου, έφτασε μέχρι την Ευρωλίγκα, ανέδειξε παίκτες και προπονητές, ήταν ομάδα- πρότυπο. Η αποχώρησή του λίγο μετά τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειας συνοδεύτηκε από «γκρέμισμα» της ομάδας, που… βολοδέρνει στις εθνικές κατηγορίες.

Ηλίας Λιανός (Πανιώνιος)

Αγάπησε παθολογικά τον Πανιώνιο, σε σημείο που να ασχοληθεί και με την ΠΑΕ! Άριστος γνώστης των χρηματοπιστωτικών και με διασυνδέσεις στο Σίτι του Λονδίνου, αποτέλεσε «βράχο» σταθερότητας για τους «κυανέρυθρους».

Επί των ημερών του οι Νεοσμυρνιώτες ήταν μια πολύ ισχυρή ομάδα που έφτασε και στην Ευρωλίγκα για δεύτερη φορά στην ιστορία της. Μετά από περίπου έξι χρόνια η αποχώρησή του είχε ως συνέπεια την οικονομική και αγωνιστική… κατρακύλα του Πανιωνίου.

Κώστας Τζιβελέκας (Δάφνη)

Ένας από τους πλέον χαρακτηριστικούς «εραστές» του μπάσκετ. Αυτοδημιούργητος με την ομώνυμη αλυσίδα ζαχαροπλαστείων, έχει φτιάξει… εκατομμύρια εκλεράκια για να δει τη Δάφνη να πρωταγωνιστεί. Έβγαλε από την τσέπη του πολλά λεφτά και πλήρωσε ακόμα και με νομικές περιπέτειες το πάθος του για την ομάδα. Το σύνθημα «Από τη Γ’ Εθνική μέχρι την Α1, με τέτοιον κόσμο δίπλα σου μη φοβηθείς κανένα» θα ηχεί για πάντα στα αυτιά του. Ακόμα και τώρα όμως παραμένει πιστός στη Δάφνη του βοηθώντας την όσο μπορεί…

Κώστας Μεσάικος (Μακεδονικός)

Έκανε τα πάντα κι όταν εννοούμε τα πάντα κυριολεκτούμε, για να δει τον Μακεδονικό πολύ ψηλά. Ο Κώστας Μεσάικος δαπάνησε πολλά εκατομμύρια για να φτιάξει ομαδάρες, μετέφερε την έδρα από τη Θεσσαλονίκη στην Κοζάνη, πάλεψε με την ελίτ του μπάσκετ. Έκανε μεγάλες μεταγραφές Ελλήνων και ξένων παικτών, πήρε σπουδαίους προπονητές. Έφτασε τον Μακεδονικό σε τελικό ΟΥΛΕΜΠ Καπ, αλλά αποχώρησε το 2005 και η ομάδα ουσιαστικά διαλύθηκε. Δέκα χρόνια αργότερα έφυγε από τη ζωή χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο.

Φώτης Αθανασόπουλος (Παγκράτι)

Πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη για ανοικοδόμηση πολυκατοικιών στην Αθήνα τη δεκαετία του ‘80, απέκτησε οικονομική επιφάνεια και ανέλαβε το Παγκράτι. Ο Φώτης Αθανασόπουλος, ένας έξυπνος επιχειρηματίας και ικανός παράγοντας, συνέβαλε αποφασιστικά για να περάσει το ιστορικό Παγκράτι αλλά και το μπάσκετ στην εποχή του επαγγελματισμού με τη δημιουργία του ΕΣΑΚΕ. Αποχώρησε περίπου δεκαπέντε χρόνια αργότερα, ενώ αποτελεί έναν από τους επιστήθιους φίλους του Ζέλικο Ομπράντοβιτς…

Μανώλης Παπακαλιάτης (Ηράκλειο)

Επί σειρά ετών ήταν στην ηγεσία του Ηρακλείου. Έφτασε και στη θέση του προέδρου του ΕΣΑΚΕ με αρκετές ιδέες, που πολλές από αυτές δεν προχώρησαν. Με πολλές επιτυχίες στον τουριστικό κλάδο, οξυδερκής και με πολλά νέα πρότζεκτ, ήταν εκείνος που βοήθησε σημαντικά την ομάδα του Ηρακλείου να κάνει μεγάλες πορείες. Ο Παπακαλιάτης αποχώρησε περισσότερο αηδιασμένος και έριξε μαύρη πέτρα πίσω του, αφού πλέον σχεδόν δεν πατάει σε γήπεδο!

Μίνως Κυριακού (Πανελλήνιος)

Ο ιστορικός Πανελλήνιος αναγεννήθηκε στα χέρια του και η ομάδα έφτασε στις τέσσερις καλύτερες του πρωταθλήματος, ενώ αγωνίστηκε και στο φάιναλ φορ του Γιούροκαπ. Η οικονομική ευμάρεια, η σταθερότητα αλλά και το όραμα του αείμνηστου εφοπλιστή έδωσαν στον ιστορικό σύλλογο την αίγλη που του άρμοζε. Όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά σε όλα τα αθλήματα. Έκανε ηχηρές και πολυδάπανες μεταγραφές, έφτιαξε ομάδες με μεγάλα μπάτζετ, πάλεψε να μπει ανάμεσα στους «μεγάλους» του ελληνικού μπάσκετ. Η αποχώρησή του στις αρχές του 2010 έστειλε τους «Ολυμπιονίκες» στον… βυθό παντού, ενώ ακόμα και τώρα… βολοδέρνουν στην ΕΣΚΑ. Ο Κυριακού έφυγε από τη ζωή το 2017.

Κώστας Χαΐτογλου (Ηρακλής)

Λάτρης του Ηρακλή, «ποτισμένος» με την ιδέα του Γεωργίου Ιβάνωφ, αγαπούσε παθολογικά την ομάδα. Μέλος της γνωστής επιχειρηματικής οικογένειας που φτιάχνει μεταξύ άλλων τον «Μακεδονικό χαλβά», δαπάνησε πολλά εκατομμύρια για τον «γηραιό».

Παρουσίασε έναν σπουδαίο Ηρακλή στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Μια υπέροχη ομάδα σε έναν πολύ σοβαρό και οργανωμένο σύλλογο. Όταν αποχώρησε από τον Ηρακλή και το μπάσκετ, το κενό του έγινε αισθητό. Εμφανίστηκε μετά από αρκετά χρόνια ξανά σε ματς του «Ήρα» πέρσι τον Οκτώβριο, αν και περιστασιακά τα προηγούμενα χρόνια πήγαινε στο Ιβανώφειο.

Παναγιώτης Νίκας (Περιστέρι)

Ο Περιστεριώτης επιχειρηματίας έγινε χορηγός ονόματος στην ομάδα και έδωσε πολλά χρήματα στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 για να βοηθήσει το… καμάρι της πόλης, την ανδρική ομάδα μπάσκετ. Ο Παναγιώτης Νίκας πήγαινε σπάνια στο γήπεδο, όμως είχε έμπιστους ανθρώπους στη διοίκηση της ομάδας για να ξέρει πώς πάνε τα οικονομικά, να έχει επίγνωση. Δεν ξέφευγε από τον προϋπολογισμό, αλλά αν έπρεπε να γίνει κάτι παραπάνω, γινόταν.

Ήταν τα πρώτα βήματα του επαγγελματικού πρωταθλήματος, οι λεγόμενες «χρυσές εποχές» του ελληνικού μπάσκετ και η οικογένεια Νίκα, της γνωστής εταιρείας αλλαντικών, δαπάνησε τεράστια ποσά. Άλλο ένα πολύ μεγάλο και βαρύ επιχειρηματικό όνομα που έβαλε λεφτά στο μπάσκετ, αλλά στη συνέχεια αποχώρησε.

Βασίλης Τσακτσαρλής (ΚΑΟΔ)

Το πάθος του είναι το κρασί, με το οποίο ασχολείται από… φοιτητής, αλλά στη Δράμα μετά τον οίνο λάτρεψε και το μπάσκετ. Ανέλαβε τον ΚΑΟΔ και υπό την καθοδήγησή του έκανε τις καλύτερες χρονιές της ιστορίας του στην Α1. Όταν τον Αύγουστο του 2015 αποφάσισε να αποχωρήσει, η ομάδα της Δράμας… εξαφανίστηκε. Σοβαρός επιχειρηματίας, άλλη μια περίπτωση χαμένης ευκαιρίας για το μπάσκετ.

Γιώργος Μαλάκος (Ολύμπια Λάρισας)

Με τον Γιώργο Μαλάκο η Ολύμπια έζησε μεγάλες στιγμές, έφερε σπουδαίους παίκτες, έδωσε και την πρώτη δουλειά στην Α1 στον Γιώργο Μπαρτζώκα και έπαιξε στην Ευρώπη. Ιδιοκτήτης κατασκευαστικής εταιρείας, με πολλά έργα στην περιφέρεια και όχι μόνο, έκανε το πάθος του για το μπάσκετ και τους «πορτοκαλί» να… κυριεύσει τη ζωή του. Με τον νυν τεχνικό του Ολυμπιακού να παίρνει την ευκαιρία, παρουσίασαν ομάδες-πρότυπα μέσα και έξω από το παρκέ και έδειξαν πως όταν υπάρχουν μεράκι και χρήματα, γίνονται πολύ μεγάλα πράγματα. Όταν όμως ξεκίνησαν τα οικονομικά προβλήματα με τη ρευστότητα στις επιχειρήσεις και η χρηματοδότηση από τον Μαλάκο έγινε δύσκολη, η Ολύμπια… εξαφανίστηκε. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε με τη γυναικεία ομάδα μπάσκετ των «πορτοκαλί»!

Γεράσιμος Βεντούρης (Πανιώνιος)

Έχουν μείνει στην ιστορία οι… ομηρικές μάχες του με τους λεγόμενους «χοντρούς της πλατείας», οι οποίοι αντιστέκονταν σχεδόν κάθε καλοκαίρι σθεναρά στην πιθανή παραχώρηση του Φάνη Χριστοδούλου!

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 ανέλαβε τον Πανιώνιο ο εφοπλιστής Γεράσιμος Βεντούρης. Η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας (στον τελικό του 1991 εναντίον του ΠΑΟΚ με 73-70 στο ΣΕΦ), η πρόκριση στους τέσσερις του Κυπέλλου Κόρατς, η συμμετοχή στην Ευρωλίγκα και η πρόσληψη του Ντούσαν Ίβκοβιτς από την ομάδα της Νέας Σμύρνης ήταν τα μεγάλα επιτεύγματά του, αλλά κυρίως η σταθερότητα και η οικονομική αξιοπιστία χαρακτηρίζουν τη διοίκησή του. Το 1995 παραχωρεί την ΚΑΕ στον Θανάση Αθανασούλη και αποχωρεί. Επιστρέφει στη Νέα Σμύρνη όμως για λίγο μετά από 15 χρόνια, αφού ανέλαβε πρόεδρος στην ΠΑΕ, φεύγοντας ωστόσο έπειτα από λίγους μήνες…