Κώστας Μπογατσιώτης στο ΦΩΣ: «Το Παρίσι ήταν η μεγαλύτερη στιγμή της ιστορίας του Ολυμπιακού!»

Ο Κώστας Μπογατσιώτης είναι αξιοζήλευτος. Πολλοί θα ήθελαν να βρίσκονται στη θέση του, να έχουν ζήσει όλες αυτές τις ωραίες (αλλά και τις άσχημες, όλα μέσα στο παιχνίδι είναι) στιγμές με τον Ολυμπιακό! Θήτευσε κοντά στον Ντούσαν Ίβκοβιτς ως βοηθός προπονητής και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Γιάννη Ιωαννίδη και τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Έζησε το Ευρωπαϊκό στη Ρώμη, καθώς και το φιλικό με τους Σικάγο Μπουλς στο Παρίσι, παίρνοντας μάλιστα το πολυπόθητο αυτόγραφο από τον Μάικλ Τζόρνταν. Υπήρξε ο άνθρωπος των παικτών λειτουργώντας ως κυματοθραύστης στους σκληρούς Ίβκοβιτς - Ιωαννίδη, ως η «μάνα του λόχου», όπως λέει χαρακτηριστικά.

Μιλώντας με τον Κώστα Μπογατσιώτη θα πρέπει να έχεις στη διάθεσή σου μέρες ολάκερες, για να σου φτάσουν να ρωτήσεις- να μάθεις όλα αυτά τα ωραία που «κουβαλάει» ως κόρη οφθαλμών όλα αυτά τα χρόνια από τον Ολυμπιακό (κι όχι μόνο). Το «σχολείο» όπως είπε. Ιστορίες και ιστορίες, για παίκτες, για παιχνίδια, για προπονητές… Ωραίες στιγμές. Απολαύστε τον...

Η ΡΩΜΗ

Να ξεκινήσουμε την κουβέντα από την κατάκτηση του πρώτου Ευρωπαϊκού από τον Ολυμπιακό στις 24 Απριλίου του 1997, στη Ρώμη…

Η Ρώμη ήταν μια θεϊκή στιγμή, ήμασταν πανέτοιμοι ψυχή τε και σώματι. Είχαμε διαβάσει καλά τόσο την Ολίμπια Λιουμπλιάνας όσο και την Μπαρτσελόνα. Η ομάδα ήταν μια οικογένεια. Μπορώ να πω ότι όλοι οι παίκτες βρέθηκαν σε φοβερή μέρα. Πρώτος και καλύτερος ο Ρίβερς, αλλά και οι Σιγάλας, Παπανικολάου, Φασούλας και Τάρλατς έδωσαν ρέστα! Την προηγούμενη μέρα πήγαμε στη θάλασσα. Μας πήγε ο κ. Ίβκοβιτς στην αμμουδιά, παίξαμε, κάναμε χαβαλέ, πλάκες, μετά φάγαμε με τον πρόεδρο, τον κ. Κόκκαλη. Ήταν πράγματι εκπληκτικό. Εκείνη τη χρονιά κάναμε και το τριπλ κράουν, ήταν μεγάλη επιτυχία του Ολυμπιακού τα τρία κύπελλα.

Πάντως, ο Ολυμπιακός δεν είχε ξεκινήσει ιδανικά τη σεζόν…

Όχι, δεν είχε ξεκινήσει ιδανικά… Κοίταξε, ο Ρίβερς, ο οποίος ήταν ένας παίκτης ελεύθερος, μπήκε σε ρυθμό τον Φεβρουάριο. Μέχρι τότε, τέλη Ιανουαρίου, λειτουργούσε άναρχα. Βέβαια, βάζοντας δίπλα του και τον Τόμιτς ο Ίβκοβιτς δημιούργησε ένα εκπληκτικό «δίδυμο». Αν δεν ανέβαζε την απόδοσή του ο Ρίβερς δεν θα είχαμε την επιτυχία αυτή. Είναι ίσως από τους καλύτερους επαγγελματίες που γνώρισα. Και θαυμάσιος χαρακτήρας, γιατί να ξέρεις, όσο ήταν στον Ολυμπιακό η γυναίκα του έπασχε από λευχαιμία. Εκείνος όμως ερχόταν στο ξενοδοχείο και καθόταν με την ομάδα στο τραπέζι, κι αφού τρώγαμε, αργά το βράδυ, τον άφηνε ο κόουτς Ίβκοβιτς να γυρίσει στη γυναίκα του.

Η γυναίκα του Ρίβερς τότε, σε ένα τουρνουά Χριστουγέννων στην Ισπανία, είχε κάνει στο τραπέζι μία πρόποση και είχε πει «θα πάρετε το Ευρωπαϊκό»! Κανείς δεν την είχε πιστέψει…

Ναι, έτσι είναι. Ο κόουτς θέλησε να κάνουμε μια μίνι προετοιμασία. Τον είχε πάρει και ο κουμπάρος του ο Ομπράντοβιτς, που ήταν τότε στη Ρεάλ Μαδρίτης, και μου λέει τότε: «Κώστα, θα πάμε στη Μαδρίτη και θα καλέσουμε τις οικογένειες μαζί. Τις γυναίκες των παιδιών». Μείναμε όλοι μαζί στο ξενοδοχείο. Έφτιαξε μια ατμόσφαιρα οικογενειακή και αυτό βοήθησε πολύ.. Άλλο να έχεις και τη γυναίκα σου μαζί και άλλο να είσαι μόνος σου στο πουθενά. Αυτό βοήθησε πάρα πολύ. Ζήσαμε ωραίες στιγμές.

Ο ΙΒΚΟΒΙΤΣ

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν σας γνώριζε από πριν. Σας επέλεξε όμως ανάμεσα σε 4-5 άλλους υποψήφιους για άμεσο συνεργάτη του στον Ολυμπιακό…

Σε όλη μου την καριέρα, από το ’72 που ξεκίνησα προπονητής στη Δάφνη μέχρι να πάω στον Ολυμπιακό, ήμουν σε ομάδες Α’ κατηγορίας, Β’ Εθνικής, μετά πήγα στην Εθνική Γυναικών έξι χρόνια, είχα την Εθνική Ελπίδων, είχα τους ’78άρηδες που πήραν Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ολυμπιακών Κρατών… Δεν διέθετα όμως πείρα στην εθνική κατηγορία και για μένα ήταν μεγάλο «σχολείο» ο Ολυμπιακός. Δεν το συζητώ... Μεγάλο «σχολείο». Δίπλα σε έναν προπονητή αξιόλογο και δύσκολο. Με διάλεξε μέσα από 4-5 και ήθελε ανθρώπους δίπλα του που να τους ξέρει καλά. Ξέρεις, οι Σέρβοι είναι λίγο περίεργοι άνθρωποι. Τον φίλο, που τον ξέρουν και είναι αδερφικός φίλος, θα τον έχουν μέχρι να πεθάνουν. Αν καταλάβουν ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι συμβαίνει, σε έχουν «καθαρίσει» σαν αβγό. Αλλά και με τον Ιωαννίδη είχα ωραίες στιγμές και με τον Παναγιώτη Γιαννάκη.

Ο ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ

Με τον Παναγιώτη Γιαννάκη είχατε συνεργαστεί και εκτός Ολυμπιακού…

Με τον Γιαννάκη συνεργαστήκαμε και στον Πανιώνιο και στο Μαρούσι. Είχαμε πολύ καλές στιγμές. Ο Παναγιώτηςείναι ένας αθλητής εξαίρετου ήθους, απίστευτα εργατικός. Στον Ολυμπιακό ήταν άτυχος γιατί τον «κυνηγήσανε». Ένας αθλητής παράδειγμα προς μίμηση. Έδωσε και την ψυχή του στην Εθνική και στο ελληνικό μπάσκετ. Είναι ο αθλητής που πρόσφερε παραπάνω από όλους. Ναι, ο Γκάλης ήταν μεγάλος παίκτης, βοήθησε πάρα πολύ το ελληνικό μπάσκετ, αλλά προσφορά γενικά σαν του Γιαννάκη δεν έχει κανείς αθλητής. Ως πρόεδρος του Συνδέσμου Προπονητών (ΣΕΠΚ) βοήθησε και βοηθά πάρα πολύ. Είναι μεγάλη προσωπικότητα και άξιζε καλύτερη τύχη.

Το ξαναλέω ~το είπα και στη γιορτή του Συνδέσμου προπονητών παρουσία του γενικού γραμματέα Αθλητισμού~ ότι κάτι πρέπει να γίνει για τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Να δώσουν το όνομά του σ’ ένα γήπεδο, όπως έγινε με τον Νίκο Γκάλη. Έπρεπε ήδη να είχε γίνει. Είναι αξιολογότατος. Τον ξέρω από τη Γυμναστική Ακαδημία ως φοιτητή.

Ο ΜΠΑΡΤΖΩΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΠΛΑΤ

Έχετε μιλήσει πολλές φορές για την εμπιστοσύνη που πρέπει να δείξουν οι ομάδες στους Έλληνες προπονητές…

Πρέπει οι ελληνικές ομάδες να εμπιστευθούν τους Έλληνες προπονητές. Έχουν κατακτήσει κορυφές, έχουν μορφωθεί πολύ, έχουν αξιόλογα αποτελέσματα. Έχουμε 7-8 προπονητές στην Ευρώπη που διαπρέπουν και δεν μπορούν να διαπρέψουν στην Ελλάδα; Όχι μόνο δεν έχουν διαπρέψει, τους «κυνηγήσαμε» κιόλας. Παράδειγμα οι Μπαρτζώκας, Πεδουλάκης… Εγώ είμαι φίλαθλος, δεν είμαι οπαδός. Παρ’ όλο που δούλεψα στον Ολυμπιακό, έπαιξα στον Ηρακλή 14 χρόνια. Δεν το κρύβω, είμαι Ηρακλειδέας, αλλά ως προπονητής είμαι φίλαθλος. Δεν μου αρέσει το οπαδιλίκι.

Λοιπόν… Ο Πεδουλάκης πήρε πρωτάθλημα και Κύπελλο και έφυγε νύχτα. Ξανάρχεται, δουλεύει, φεύγει ξανά… νύχτα. Δεν γίνεται με αυτό τον τρόπο. Όπως εμπιστεύθηκε ο Παναθηναϊκός τον Ομπράντοβιτς δεκατρία χρόνια έτσι να κάνει και τώρα. Περάσανε πολλοί προπονητές, ήρθε ο Πιτίνο ~με γεια του με χαρά του~, αλλά τώρα θεωρώ πολύ καλή λύση τον Βόβορα. Είναι αξιόλογος χαρακτήρας, τον είχα μαζί στο Πανεπιστήμιο, έχει κάνει δουλειά όλα αυτά τα χρόνια. Να τον εμπιστευθούν, όπως οι Ισπανοί που εμπιστεύονται το 90% των προπονητών τους.

Ποιον να αναφέρουμε… Τον Ιτούδη; Τον Πρίφτη; Τον Κατσικάρη που είναι χρόνια έξω; Τον Μπαρτζώκα που δούλεψε έξω; Τον Δέδα; Ο Ζούρος που πήγε στην Εθνική Γεωργίας; Ο Σφαιρόπουλος; Προπονηταράς ο Μπλατ, ωραία… αλλά διαλύθηκε ο Ολυμπιακός. Φύγανε οι Έλληνες. Να εμπιστευθούν τους Έλληνες προπονητές οι ομάδες. Το αξίζουν.

Ο Μπλατ ήταν λάθος επιλογή. Καλός προπονητής, αλλά αν ήταν στη θέση του Έλληνας θα τον «κυνηγούσαν». Εδώ πήρε Ευρωπαϊκό ο Μπαρτζώκας και του ορμήσανε έξω από το γήπεδο, τα ξεχάσαμε αυτά; Ο Μπαρτζώκας είναι πολύ καλός προπονητής. Να τον αφήσουν να δουλέψει το παιδί. Αξιόλογους συνεργάτες έχει, όπως τον Χρήστο Παππά… Και να δουλέψουν πολύ στους μικρούς. Αυτό παίζει πολύ ρόλο, με ατομικές προπονήσεις, με προγράμματα κ.τ.λ.

Να βοηθήσουν τα παιδιά να παίξουν. Τώρα που έχει καεί το σύμπαν, είναι ευκαιρία. Όταν παίζαμε εμείς δεν υπήρχε ξένος παίκτης. Μετά ήρθε ένας, μετά δύο… Τις ξεχάσαμε τις ελληνικές επιτυχίες; Το μπάσκετ δεν έγινε από το ’87 και μετά. Το μπάσκετ υπήρχε. Θυμάται κανείς τον Κολοκυθά; Ξέρεις τι σήμαινε Κολοκυθάς την εποχή του ’60; Αν ήταν σε μία ρωσική ομάδα ή μία γιουγκοσλαβική θα μίλαγε όλη η Ευρώπη γι’ αυτόν. Στη Φινλανδία έβαλε 247 πόντους, τους διέλυσε όλους. Ρώσους, όλους… Στο Μεσογειακό πρώτος παίκτης, πρώτος σκόρερ. Στους Βαλκανικούς το ίδιο… Αλλά, εντάξει, έζησε τη ζωή του όπως ήθελε αυτός.

Πρέπει να δώσουν αξία στους Έλληνες και να μη σου πω ότι στους μικρούς πρέπει να είναι οι τοπ προπονητές. Όταν είχε έρθει ο Μίνιτς και ήμασταν μαζί στον Ολυμπιακό, μου είχε πει ότι οι Κροάτες δεν είχαν καλούς προπονητές στους μεγάλους… Είχαν πολύ καλούς στους μικρούς. Υπήρχε Κροάτης που να μην ξέρει να ντριμπλάρει, να πασάρει, να σουτάρει; Όχι… Ήταν σουτέρ και ντριμπλαδόροι. Ενώ οι Σέρβοι είχαν πολύ μεγάλους προπονητές: είχαν Νίκολιτς, είχαν Ζεράβιτσα, είχαν μετά Ίβκοβιτς… Αλλά δουλεύουν πολύ και στους μικρούς.

Ο ΚΟΚΚΑΛΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΙ

Θητεύσατε στον Ολυμπιακό δίπλα σε τρεις μεγάλους προπονητές και τεράστιες προσωπικότητες: Ίβκοβιτς, Ιωαννίδης, Γιαννάκης. Ποιες οι διαφορές και ομοιότητές τους;

Λίγο-πολύ οι διαφορές δεν είναι μεγάλες. Διαφορετική φιλοσοφία ως προς την προπόνηση, την αντιμετώπιση κ.τ.λ. Ο Ιωαννίδης βρήκε έναν άλλον τρόπο προπόνησης και να μην ξεχνάμε ότι πήρε έναν Ολυμπιακό διαλυμένο και στην εξαετία τον έφτασε στην κορυφή. Δεν πήρε την Ευρώπη, εντάξει… Τι να κάνουμε δηλαδή; Εδώ ο Ρενέσες πήγε 15 φορές και δεν πήρε κανένα... Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλός προπονητής. Είχε τον τρόπο του. Ο Ίβκοβιτς πιο σκληρός, πιο μεθοδικός. Αλλά να μην ξεχνάμε, εμείς ~και πάνω απ’ όλα ο Ιωαννίδης~ πέσαμε πάνω στον Κόκκαλη. Όταν ανέλαβε ο Ιωαννίδης ήταν ήδη ο Κόκκαλης και έδωσε άλλη οντότητα. Μεγάλη υπόθεση... Πίστεψε στον Ιωαννίδη, τον βοήθησε και έφτασε εκεί που έφτασε. Αλλά ο Κόκκαλης έφτασε την ομάδα εκεί, για να λέμε και τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Έβαλε λεφτά ο άνθρωπος.

Μετά ήρθαν οι Αγγελόπουλοι, εξαιρετικά παιδιά, έχουν δώσει την ψυχή τους και τρία φορτηγά λεφτά. Προσπαθούν τα παιδιά, είναι διαμάντια και κύριοι με όλη τη σημασία της λέξεως. Καταφέρανε πολλά, πήραν Ευρωλίγκες… Τώρα, υπάρχει μια κρίση, εντάξει, αλλά σιγά σιγά θα ξαναγίνουμε αυτό που ήμασταν.

Ο ΕΛΜΕΡ ΜΠΕΝΕΤ

Πολλοί δεν το ξέρουν, άλλοι δεν το θυμούνται, αλλά ο Ολυμπιακός για αντικαταστάτη αρχικά του Ντέιβιντ Ρίβερς είχε φέρει τον Έλμερ Μπένετ, ο οποίος δεν έπαιξε με τους Πειραιώτες εξαιτίας τραυματισμού, διέπρεψε όμως στη συνέχεια στην Ισπανία, με την Ταού (με Σκόλα, Στομπέργκας, Ομπέρτο, Νοτσιόνι, Καλδερόν πιτσιρικά), τη Ρεάλ και την Μπανταλόνα. Με τους Βάσκους, είχε βάλει σε ένα ματς στον Ολυμπιακό 27 πόντους. Ζητήσαμε να μας μιλήσει για τον Έλμερ Μπένετ.

Τι έγινε και δεν έπαιξε στον Ολυμπιακό αυτός ο παίκτης;

Ήμασταν άτυχοι. Κατ’ αρχάς είχε γίνει ένα λάθος. Δεν ξέρω πώς είχε γίνει, αλλά δεν έπρεπε να είχε φύγει ο Ρίβερς. Όποιο κι αν ήταν το τίμημα ο Ρίβερς δεν έπρεπε να φύγει. Δεν διαλύεις μια ομάδα που πήρε πρωτάθλημα Ευρώπης, γιατί από κει και πέρα δυσκόλεψαν τα πράγματα. Ήμασταν όμως τυχεροί που βρήκαμε τον Μπένετ, ο οποίος ήρθε από το ίδιο Πανεπιστήμιο, το «Νοτρ Νταμ», ένα θρησκευόμενο Πανεπιστήμιο. Λοιπόν... Πάμε να παίξουμε φιλικό με την Κίντερ Μπολόνια και ο Μπένετ τραυματίστηκε πίσω στον αυχένα. Οι γιατροί που τον ανέλαβαν, όχι αυτοί του Ολυμπιακού, έλεγαν πως δεν έχει περιθώρια ύστερα από αυτό το χτύπημα και αναγκαστήκαμε και τον αφήσαμε. Κακώς…

Έπρεπε να το ρισκάρουμε, όπως έπρεπε να ρισκάρουμε και με τον Χάκετ. Τον αφήσαμε και πήραμε μετά τον Χόκινς. Ύστερα από ένα-ενάμιση μήνα τον πήραν οι Ισπανοί και έκανε μεγάλη καριέρα στην Ισπανία για έξι χρόνια ο Μπένετ. Αυτός ήταν άξιος αντικαταστάτης του Ρίβερς. Δυστυχώς μας παρέσυραν οι γιατροί και τον χάσαμε. Όσοι ακολούθησαν ήταν μετρίου βεληνεκούς. Ο Χόκινς, ο Γκόλντγουαϊρ… Ο τελευταίος δεν ήταν κακός, αλλά δεν ήταν ούτε Ρίβερς ούτε Μπένετ. Πολύ καλοί παίκτες αυτοί οι δύο και καλοί χαρακτήρες. Όπως και ο Έντι Τζόνσον. Πολύ καλός χαρακτήρας. Μεγάλος παίκτης. Ήταν σταρ και επέστρεψε στο ΝΒΑ.

ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ

Έχασε παίκτες ο Ολυμπιακός;

Μου ανοίγεις μεγάλη πληγή… Έχε υπόψη σου ότι εγώ έπαιξα με τον Βαγγέλη τον Φώτση στην ΑΕΚ. Ήταν Ολυμπιακός ο Φώτσης. Έφερνε τον γιο του (τον Αντώνη) στον Ολυμπιακό, χαμπάρι δεν πήρανε και πήγε στον Παναθηναϊκό. Χάνουμε τον Ρίβερς. Χάνουμε τον Μποντιρόγκα που ήταν «παιδί» του Ίβκοβιτς και δεν τον πήραμε. Για οικονομικούς λόγους, γιατί… δεν ξέρω. Έρχεται ο Φιλιούδης ο μάνατζερ για Διαμαντίδη - Σπανούλη μαζί για τον Ολυμπιακό, τους χάνουμε. Χάσαμε πολλούς παίκτες. Καταλαβαίνεις τι θα ήταν ο Ολυμπιακός μετά; Βέβαια, να σου πω κάτι; Είναι εύκολο να κάνουμε κριτική εμείς, αλλά αυτοί που είναι στις διοικήσεις και βάζουν λεφτά, είτε λέγονται Κόκκαλης είτε Αγγελόπουλοι, τα βάζουν κάτω, μετράνε, και ανάλογα πράττουν. Να μην κάνουμε τώρα τον «στρατηγό»… Εγώ ειδικά που έζησα τον Κόκκαλη, σου λέω ότι θα έπρεπε να τους ανάβουμε λαμπάδες στις εκκλησίες. Φτιάξανε στο μπάσκετ έναν Ολυμπιακό από το μηδέν. Ο Κόκκαλης τον έφτιαξε καλά και έφερε τους Αγγελόπουλους… Χάθηκαν κάποιοι παίκτες, δεν ξέρω για ποιους λόγους, κι αυτό μας στοίχισε. Αλλά έφτιαξαν ομάδα και τη διατηρούν ακόμα. Εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα, δεν είναι εύκολα…

Ο ΤΖΟΡΝΤΑΝ

Με τον πλανήτη μπάσκετ να κινείται στους ρυθμούς του «The Last Dance», του ντοκιμαντέρ του ESPN για τον Μάικλ Τζόρνταν, ο Κώστας Μπογατσιώτης είναι από τους τυχερούς που μπορούν να μιλήσουν για τον «Air».

Ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του Ολυμπιακού είναι και το παιχνίδι με τους Σικάγο Μπουλς στο Παρίσι, που ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα. Τι θυμάστε από αυτό;

Το Παρίσι ήταν η μεγαλύτερη στιγμή της ομάδας. Να πάει τώρα να παίξει με τους Σικάγο Μπουλς… Πού θα το ξαναδούμε αυτό; Πέσαμε στην περίπτωση, να δούμε Τζόρνταν, να δούμε τα «θηρία». Και νομίζω πως σταθήκαμε αξιοπρεπώς. Κερδίσαμε την Ατένας, την ομάδα από την οποία πήραμε μετά τον Ομπέρτο. Και αυτός δεν έμεινε… Σηκώθηκε και έφυγε γιατί δεν ήθελε η γυναίκα του. Πήγε έπαιξε στην Ισπανία πολύ καλό μπάσκετ και μετά πήγε στο ΝΒΑ. Μέχρι να εγκλιματιστεί σε μας, έφυγε… Παίξαμε με τον Τζόρνταν λοιπόν, περάσαμε καλά, πολύ ωραίες στιγμές.

Έχε υπόψη σου πως δεν μπορούσαμε να τους πλησιάσουμε. Άμα δεις το ντοκιμαντέρ («The Last Dance»), οι σεκιούριτι είναι δεξιά και αριστερά και δεν αφήνουν να πλησιάσεις. Όλοι ζητούσαν αυτόγραφο, φωτογραφίες. Μέσα στο γήπεδο ήταν εκπληκτικοί. Με ήθος, με σεβασμό… Στο ματς, μάλιστα, ο Φιλ Τζάκσον έβαλε τον Λόνγκλεϊ (9 πόντους) να μαρκάρει τον Τάρλατς (14 πόντους) και τον σακάτεψε στο ξύλο να δουν αν αντέχει. Μετά τον πήραν οι Σικάγο Μπουλς.

Θέλανε όλοι να πάρουν αυτόγραφα, αλλά ήταν αδύνατο. Όπως λοιπόν μπαίνουμε για προπόνηση στο γήπεδο, ύστερα από αυτούς, πέφτω κατ’ ευθείαν πάνω στον Τζόρνταν. Του λέω: «Μάικλ, σε θυμάμαι από την Αθήνα που είχες έρθει μαζί με τον Ντιν Σμιθ με το κολέγιο (Νορθ Καρολάινα) και κάνατε προπόνηση». Μου λέει: «Ήσουν εκεί;». «Βέβαια» του απαντάω, «στην κερκίδα και έβλεπα την προπόνηση». «Ωραία», μου λέει, «περάσαμε στην Ελλάδα». «Μού δίνεις ένα αυτόγραφο για τον γιο μου;» τον ρωτάω. «Ναι, βέβαια» μου λέει. Και πήρα αυτόγραφο από το πουθενά. Το Πανεπιστήμιο ήταν καλό, σεβαστό και ο Ντιν Σμιθ ήταν πολύ καλός. Μετά έκανε ένα σεμινάριο στην Αθήνα μαζί με τον Μεσίνα και του έκανα το τραπέζι σπίτι μου. Μιλάμε για κύριο. Και αυτός ο καημένος έπαθε Αλτσχάιμερ στα γεράματα.

Ο ΜΠΟΜΠΙ ΝΑΪΤ

Είχατε συνεργαστεί με παίκτες και παίκτες στον Ολυμπιακό, μπορείτε να ξεχωρίσετε κάποιον;

Κοίταξε να δεις, επειδή σε αυτές τις ομάδες η πίεση είναι μεγάλη όταν έχεις να κάνεις με έναν Ιωαννίδη, έναν Ίβκοβιτς (ο Παναγιώτης Γιαννάκης ήταν πιο προσιτός με τους παίκτες), πρέπει να είσαι η «μάνα του λόχου». Και αυτό το έκανα εγώ. Όλοι αυτοί οι παίκτες περάσανε από την αυλή του σπιτιού μου χιλιάδες φορές… Με τραπέζια, με γλέντια. Η πίεση ήταν μεγάλη. Ο Βούκσεβιτς, ο Τόμιτς, ο Τάρλατς ήταν σε καθημερινή βάση στο σπίτι μου. Και έτσι υπήρχε μία αποσυμπίεση. Τη «μάνα του λόχου» την κάνουν οι βοηθοί. Εγώ όταν πήγα στην Ιντιάνα, να δω τον Μπόμπι Νάιτ, τους είχε με το μαστίγιο. Έκανε για δέκα Ίβκοβιτς. Μιλάμε για ξεφωνητό… Οι βοηθοί του τρέχανε μετά στους παίκτες και τους λέγανε «δεν πειράζει» και «ο κόουτς είναι καλός» κ.τ.λ. Όπως είχε έρθει και η γυναίκα του Ίβκοβιτς σε μένα, η Νένα, και μου λέει: «Κώστα, σας αγαπάει, αλλά είναι δύσκολος άνθρωπος». Είχε και την ευθύνη εδώ που τα λέμε, γιατί το λούκι το τραβάει ο πρώτος προπονητής. Όλοι φύγανε από τις ομάδες, οι βοηθοί μείνανε, ιδιαίτερα στον Παναθηναϊκό!