Έτσι, δεν πας πουθενά!

Το ζήσαμε και αυτό φέτος! Να βλέπουμε τον Ολυμπιακό να παλεύει με... νύχια και με δόντια, για να κάνει το 1-0 στα προημιτελικά του πρωταθλήματος μέσα στο ΣΕΦ απέναντι στη Κύμη, η οποία μέχρι πρόπερσι αγωνιζόταν στην Α2. Ένα παιχνίδι που στο τελευταίο τρίλεπτο είχε χαρακτήρα "ντέρμπι", με τους φιλοξενούμενους να πιστεύουν στο "break", να το δείχνουν στη πράξη και να διεκδικούν το αποτέλεσμα δίχως κανένα φόβο. Και εδώ είναι θέμα: τους τελευταίους μήνες, oι "ερυθρόλευκοι" έχουν πάψει να τρομάζουν τους αντιπάλους τους, είτε αγωνίζονται στον Πειραιά, είτε εκτός έδρας και ο καθένας πιστεύει πως μπορεί να κάνει την "ζημιά". Την έκανε η ΑΕΚ, την έκανε η Ζαλγκίρις, πήρε... θάρρος και η Κύμη!

Ο Ολυμπιακός είδε τον... χάρο με τα μάτια του σε ένα ματς που έτσι όπως εξελισσόταν, αναρωτιόσουν αν οι Πειραιώτες διεκδικούν τη νίκη απέναντι σε πρωτοκλασάτη ομάδα της EuroLeague ή κόντρα στην 7η του ελληνικού πρωταθλήματος. Όχι, δεν έχει ανέβει τόσο το επίπεδο της Κύμης, αλλά μάλλον έχει πέσει αρκετά η δυναμική των "ερυθρολεύκων". Στα 2'30'' πριν το τέλος, το σκορ στο 68-67, ακολούθως ο ΜακΦάντεν στα 46'' να φέρνει το σκορ στα ίσα (72-72) και οι "ερυθρόλευκοι" να... φλερτάρουν με την πιο ντροπιαστική ήττα της σύγχρονης ιστορίας τους, φτάνοντας σε ειδικές καταστάσεις (!) για να πάρουν το ματς. Πάλι καλά που οι γηπεδούχοι αποφάσισαν να κάνουν φάουλ πάνω στον ΜακΦάντεν στα 13'', με το σκορ στο 76-74 (μετά τις 1/2 βολές του Μάντζαρη), γιατί έτσι "ζεστός" όπως ήταν ο Αμερικανός από την περιφέρεια, ήταν ικανός να κάνει την... ζημιά με τρίποντο-μαχαιριά. Στο τέλος οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου κέρδισαν από τύχη, αλλά και από την ψυχραιμία του Βασίλη Σπανούλη στις βολές.

Ναι, ο Ολυμπιακός ήταν εξαιρετικός μέχρι και το 14', έχοντας προηγηθεί με +23 (34-11), αλλά στη συνέχεια οι Πειραιώτες θεώρησαν πως το ματς... τέλειωσε. Ακολούθησε αγωνιστική καθίζηση, κενά διαστήματα, χαλάρωση στην άμυνα (δέχτηκε 47 στο ημίχρονο κόντρα στον Προμηθέα και 67 σε 3 δεκάλεπτα από τη Κύμη), έλλειψη μαχητικότητας, πολλά χαμένα σουτ, ριμπάουντ και λάθη, με την Κύμη να φέρνει τα πάνω-κάτω, να βγαίνει νικήτρια στα τρία από τα τέσσερα δεκάλεπτα και να διεκδικεί με αξιώσεις το "διπλό" μέσα στο ΣΕΦ. Όχι κύριοι, ούτε το ματς είχε ολοκληρωθεί, ούτε η σεζόν έχει τελειώσει! Και ύστερα από τον χαμό του Κυπέλλου και τον πικρό αποκλεισμό από την Ζαλγκίρις στην Ευρώπη (αν και οι "ερυθρόλευκοι" είχαν το πλεονέκτημα έδρας), το ζητούμενο είναι η αντίδραση σε όλα αυτά. Η κατάθεση ψυχής, η συσπείρωση, η ενότητα, το ομαδικό πνεύμα, το κίνητρο του κάθε παίκτη για το κάτι παραπάνω, το πείσμα, η αφοσίωση στον επόμενο στόχο, ο (καλός εννοούμενος) εγωισμός για απάντηση με επιστροφή στις καλές εμφανίσεις για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Μα ποιο πρωτάθλημα; Αν συνεχίσει έτσι να παίζει ο Ολυμπιακός, θα δυσκολευτεί ακόμη και να φτάσει στους τελικούς. Ακόμη και αν περάσει την Κύμη, κυρίως ο Προμηθέας με την αθλητικότητα του, αλλά και το Λαύριο, θα δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα στους Πειραιώτες αν εξακολουθήσουν να αγωνίζονται με αυτόν τον αποκαρδιωτικό τρόπο. Ο αποκλεισμός από την Ζαλγκίρις έφερε απογοήτευση, έχει επηρεάσει πνευματικά αρκετούς από τους πρωταγωνιστές (παίκτες και προπονητές), αλλά το παρελθόν είναι παρελθόν και οι "ερυθρόλευκοι" επιβάλλεται να κοιτάξουν μπροστά. Δεν υπάρχει δικαιολογία για την απαράδεκτη εικόνα της ομάδας στο δεύτερο ημίχρονο. "Ντρέπομαι για την εικόνα του Ολυμπιακού από το 15' και μετά", τόνισε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, ο οποίος και εκείνος θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, όπως παραδέχτηκε. Οι περισσότεροι παίκτες στο ρόστερ αποτελούν επιλογή του και η ομάδα είναι φτιαγμένη σύμφωνα με τα "θέλω" του.

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για τους τραυματισμούς, για τις απουσίες, για την έλλειψη ρυθμού των Παπαπέτρου και Πρίντεζη. Είναι αστείο να τα αναφέρει κανείς σαν επιχειρήματα για την κακή εικόνα των "ερυθρολεύκων". Η διαφορά μπάτζετ μεταξύ Ολυμπιακού και Κύμης είναι χαώδης, όπως το επίπεδο των δύο ομάδων, οι παραστάσεις τους και η ποιότητα των ρόστερ τους. Έβλεπες όμως μεγαλύτερη "δίψα" στους φιλοξενούμενους για διάκριση, με τους Πειραιώτες αντιθέτως να... βιάζονται να σχολάσουν, για να πάνε σπίτια τους. Έτσι όμως, δεν πας πουθενά!

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει τις ευθύνες που του αναλογούν, ενδεχομένως και τις περισσότερες, έχει κάνει λάθη, αλλά δεν... μπορεί να μπει και μέσα στο παρκέ για να παίξει μπάσκετ ώστε να αλλάξει την κατάσταση. Επιβάλλεται και οι παίκτες να κάνουν την αυτοκριτική τους, να... ταρακουνηθούν και ο καθένας να αντιδράσει, ώστε να δώσει το κάτι παραπάνω. Είτε είναι εκείνοι που ήρθαν φέτος στο μεγάλο λιμάνι, είτε είναι εκείνοι που πήραν τα back-to-back στο πρόσφατο παρελθόν, είτε είναι εκείνοι που ανανέωσαν πέρσι τα συμβόλαια τους, είτε είναι εκείνοι που θέλουν να τα ανανεώσουν φέτος.

Αντιθέτως, παρατηρούνται από αρκετούς κρούσματα αδιαφορίας. Άλλοι είναι εκτός τόπου και χρόνου, υπάρχουν περιπτώσεις που σκέφτονται ήδη το μέλλον τους, κάποιοι είναι απογοητευμένοι από συγκεκριμένες καταστάσεις και δεν δείχνουν την επιθυμητή διάθεση, ορισμένοι συνεχίζουν να... βυθίζονται στο αγωνιστικό τους ναδίρ, αλλά το χειρότερο είναι εκείνοι που έχουν αρχίσει να κλονίζονται, χάνοντας σιγά-σιγά την πίστη τους στην ομάδα. Για να αλλάξουν τα δεδομένα, ο Ολυμπιακός θα πρέπει και πάλι να συσπειρωθεί, να αποκτήσει ομοιογένεια και να γίνει μία "γροθιά", όπως παλιά. Γιατί οι περισσότερο αυτή την περίοδο παίζουν πρώτα για τον εαυτό τους και μετά για την ομάδα. Δεύτερη σερί σεζόν δίχως τίτλο, θα μαζέψει πολλά "σύννεφα" πάνω από το ΣΕΦ. Πλέον, άπαντες κρίνονται, αλλά ορισμένοι... πέρα βρέχει.