Ο Γιάννης Ιωαννίδης έμαθε τους Ολυμπιακούς να γεμίζουν το ΣΕΦ

Ο Γιάννης Ιωαννίδης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών (γεννημένος στις 26 Φεβρουαρίου 1945) στο σπίτι του στη Βάρη και σκόρπισε τη θλίψη στην μπασκετική κοινωνία της χώρας μας και όχι μόνο. Ένας δυναμικός άνθρωπος, ο οποίος έμοιαζε... αλύγιστος, αθάνατος. Μαχητικός, θαρραλέος, παθιασμένος, κυριαρχικός, αλλά και σαρωτικός. Ένας πολυμήχανος και πανέξυπνος προπονητής, ο οποίος νικήθηκε από την άνοια, η οποία τον ταλαιπώρησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Γεγονός ασύμβατο θα σχολιάσετε, για έναν τόσο δραστήριο, πανούργο και αεικίνητο χαρακτήρα. Πώς γίνεται να χάσει τη μνήμη του ένας τόσο ενεργητικός άνθρωπος; Είναι οξύμωρο όντως. Ήταν θλιβερό γεγονός (γι' αυτό και τα τελευταία χρόνια απείχε από κοινωνικές εκδηλώσεις), αλλά η ζωή δεν κάνει διακρίσεις. Μπορεί η μνήμη του τα τελευταία χρόνια να τον είχε προδώσει, αλλά το σίγουρο είναι πως εκείνος δεν θα ξεχαστεί ποτέ!

Ο πολυνίκης Έλληνας κόουτς

Πρόκειται για τον πολυνίκη Έλληνα προπονητή (με 418 νίκες), ο οποίος έγραψε ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, ήταν παίκτης του Άρη (1959-1978), ενώ στην πορεία σημάδεψε τη δεκαετία του '80 με τη σπουδαία ομάδα των «κιτρινόμαυρων». Έχοντας παίκτες τους Νίκο Γκάλη και Παναγιώτη Γιαννάκη, κατέκτησε τίτλους και σημείωσε ευρωπαϊκές διακρίσεις. Με τον Άρη πήρε 8 πρωταθλήματα, ενώ μαζί τους έπαιξε και σε 3 φάιναλ φορ. Συνολικά κατέκτησε 12 πρωταθλήματα (τα 4 με τον Ολυμπιακό), 6 Κύπελλα Ελλάδας, ενώ 3 φορές (1994, 1995, 1998) διεκδίκησε το πρωτάθλημα Ευρώπης, αλλά ηττήθηκε στον τελικό. Οι ομάδες που προπόνησε από το 1978 έως και το 2000 ήταν οι εξής: Άρης (1978-79), Λάρισα (1978-81), Άρης (1982-90), Ολυμπιακός (1991-96), ΑΕΚ (1996-98), Ολυμπιακός (1999-00). Επίσης, υπήρξε και ομοσπονδιακός τεχνικός δύο φορές (1980-81, 2002-03). Στο αυριανό ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ ο Ολυμπιακός θα αγωνιστεί με πένθος στη φανέλα, τιμώντας έτσι τη μνήμη του Γιάννη Ιωαννίδη.

Όταν ο Κόκκαλης έφερε τον Ιωαννίδη στον Πειραιά

Το 1991, όμως, ξεκίνησε ένα νέο και λαμπρό κεφάλαιο στην καριέρα του. Ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε μπει στην ΚΑΕ Ολυμπιακός και είχε στόχο να μετατρέψει τους Πειραιώτες σε ευρωπαϊκό μεγαθήριο. Η πρώτη του κίνηση ήταν να εμπιστευτεί την ομάδα στον κορυφαίο κόουτς της εποχής, δηλαδή στον Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος είχε αποχωρήσει από τον Άρη. Του έδωσε τα κλειδιά της ομάδας και εκείνος τον δικαίωσε. Το 1991 οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τερματίσει στην 8η θέση της βαθμολογίας, διαθέτοντας ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων.

Σε συνδυασμό και με τον ερχομό του σπουδαίου Ζάρκο Πάσπαλι, ο Ολυμπιακός την επόμενη σεζόν (1991-92) έφτασε έως τους τελικούς του πρωταθλήματος, ενώ το 1993 οι Πειραιώτες επέστρεψαν στην κορυφή της Ελλάδας ύστερα από 15 χρόνια. Παράλληλα, εκείνη τη σεζόν στην Ευρώπη έφτασαν ένα βήμα πριν από το φάιναλ φορ που θα διεξαγόταν στο ΣΕΦ, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» αποκλείστηκαν από τη Λιμόζ. Ακόμη υπάρχουν αμφιβολίες για τον αν ο Ζάρκο Πάσπαλι είχε πατήσει την περίφημη γραμμή στο «Μπομπλάν». Ήταν ξεκάθαρο όμως πως ο Ολυμπιακός βρισκόταν σε αγωνιστική εκτόξευση.

Έχτισε κορμό και αναγέννησε τον Ολυμπιακό

Ο Γιάννης Ιωαννίδης άλλαξε ριζικά το ρόστερ της ομάδας, εμπιστεύτηκε πλειάδα νεαρών αθλητών και στην ουσία δημιούργησε έναν βασικό κορμό παικτών με τον οποίο οι «ερυθρόλευκοι» κυριάρχησαν στο ελληνικό μπάσκετ, δημιουργώντας τη δική τους δυναστεία στη δεκαετία του '90. Ανακάλυψε τον τρομερό Ντράγκαν Τάρλατς σε ηλικία 19 ετών, έφερε στον Πειραιά τον Μίλαν Τόμιτς στα 18 του χρόνια (επειδή όπως έλεγε του θύμιζε τον εαυτό του), ανέδειξε τον Γιώργο Σιγάλα, πίστεψε στον σουτέρ Φράνκο Νάκιτς, στον πλέι μέικερ Ευθύμη Μπακατσιά, αλλά και στο ταλέντο του νεαρού τότε Δημήτρη Παπανικολάου.

Είχε καλό ένστικτο για τον Ουόλτερ Μπέρι, ήθελε διακαώς τον Ζάρκο Πάσπαλι, έφερε στο μεγάλο λιμάνι τον Παναγιώτη Φασούλα (τον οποίο και αναγέννησε), ενώ ήταν και ο προπονητής που βρήκε τον Ντέιβιντ Ρίβερς, με τον τελευταίο να οδηγεί την ομάδα στην κορυφή Ευρώπης το 1997. Και ας μην ήταν ο Γιάννης Ιωαννίδης εκεί. Είναι γεγονός όμως πως εκείνος ο Ολυμπιακός του Ντούσαν Ίβκοβιτς είχε βασιστεί στη δουλειά που είχε κάνει νωρίτερα ο Γιάννης Ιωαννίδης. Είχε αφήσει το στίγμα του, την τεχνογνωσία του, αλλά και τα υλικά του.

Νταμπλ, φάιναλ φορ και κόκκινη κυριαρχία

Το 1994 ο Ολυμπιακός άγγιξε το απόλυτο! Οι Πειραιώτες κατέκτησαν το νταμπλ στην Ελλάδα (το πρώτο τους ύστερα από το 1978), ενώ στην Ευρώπη βρέθηκαν κοντά στο τριπλ κράουν. Ο Ολυμπιακός του Γιάννη Ιωαννίδη αποτελεί ιστορικά την πρώτη ελληνική ομάδα που αγωνίστηκε σε τελικό φάιναλ φορ. Στο Τελ Αβίβ, όμως, αν και οι «ερυθρόλευκοι» νίκησαν στον ημιτελικό τον Παναθηναϊκό, κάνοντας επίδειξη δύναμης, στον τελικό έχασαν το τρόπαιο μέσα από τα χέρια τους. Ήταν το φαβορί απέναντι στην Μπανταλόνα, είχαν τα ηνία του σκορ, διέθεταν μία τρομερή ομάδα (Πάσπαλι, Τάρπλεϊ, Φασούλας, Σιγάλας, Τάρλατς, Τόμιτς, Μπακατσιάς), αλλά στο τέλος έχασαν το τρόπαιο για ένα σουτ. Την θεωρούσε ως την πιο πικρή, αλλά και άδικη στιγμή της καριέρας του. Και δεν είχε άδικο...

Η ουσία όμως είναι πως ο Ολυμπιακός από μία ομάδα που με το ζόρι έμπαινε στην οκτάδα και στην εξάδα της ελληνικής λίγκας, πλέον είχε γίνει γίγαντας του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Τα βήματα ανόδου ήταν ασύλληπτα, αλματώδη. Ο φίλαθλος κόσμος της ομάδας είχε λατρέψει το σπορ, στήριζε με θέρμη τους παίκτες του Γιάννη Ιωαννίδη και γέμιζε σχεδόν σε κάθε ματς το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, το οποίο ζούσε ένδοξες στιγμές. Το 1995 οι Πειραιώτες κατέκτησαν το τρίτο τους σερί πρωτάθλημα και πάλι απέναντι στον Παναθηναϊκό, έχοντας χτίσει εικόνα υπεροχής. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν πλέον στη σύνθεσή τους τον τρομερό σουτέρ Έντι Τζόνσον και τον φόργουορντ Σάσα Βολκόφ (δύο παίκτες τους οποίους πίστευε πάρα πολύ ο Γιάννης Ιωαννίδης) και μαζί έφτασαν και πάλι στον τελικό του φάιναλ φορ. Αυτήν τη φορά στη Σαραγόσα. Ο Ολυμπιακός του «ξανθού» δημιουργεί και παράδοση στα ευρωπαϊκά «αιώνια» ντέρμπι, καθώς στον ημιτελικό απέκλεισε ξανά τον Παναθηναϊκό και μάλιστα με ανατροπή στο σκορ, με τους Τόμιτς και Τζόνσον να «πυροβολούν» από την περιφέρεια.

Η αποχώρηση και η επιστροφή στο ΣΕΦ

Το 1996 ο Ολυμπιακός κατέκτησε με τον Γιάννη Ιωαννίδη το τέταρτο σερί πρωτάθλημά του. Οι Πειραιώτες είχαν πάρει τον αέρα του Παναθηναϊκού, τον κέρδιζαν σε κάθε κρίσιμο ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη, έχοντας αποκτήσει νοοτροπία νικητή, πρωταθλητή αλλά και ένα ξεκάθαρο αίσθημα ανωτερότητας. Η περίφημη 35άρα έμεινε στην Ιστορία, με τους Πειραιώτες να παίρνουν τον τίτλο στον τελευταίο τελικό κόντρα στο «τριφύλλι» επικρατώντας με το εμβληματικό σκορ 73-38 στο ΣΕΦ. Ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε πάρει όλα τα κρίσιμα ντέρμπι κόντρα στους «πράσινους» μέσα σε εκείνη την πενταετία (1991-1996).

Το πρόβλημα εκείνη τη σεζόν, όμως, ήταν πως οι Πειραιώτες αποκλείστηκαν στην Ευρώπη στα προημιτελικά. Ο Σωκράτης Κόκκαλης, αν και είχε εξαιρετική σχέση με τον Γιάννη Ιωαννίδη, ήρθαν σε μικρή ρήξη εκείνο το καλοκαίρι, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να αποχωρήσει. Ο φίλαθλος κόσμος των Πειραιωτών τον λάτρευε, έχοντας βγάλει σύνθημα για εκείνον, λέγοντας μεταξύ άλλων «Και όταν έρθει η στιγμή να αφήσεις το λιμάνι, θα σ’ αγαπάμε μια ζωή Ιωαννίδη Γιάννη». Αντικαταστάτης του ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο οποίος οδήγησε την ομάδα στο ιστορικό τριπλ κράουν την αμέσως επόμενη σεζόν, αλλά άπαντες έχουν να λένε πως η συμβολή του «ξανθού» ήταν σημαντική και ας μην ήταν εκεί.

Πήγε στην ΑΕΚ για μία διετία (1996-1998), μάλιστα έφτασε μαζί της έως και τον τελικό του φάιναλ φορ το 1998, αλλά έχασε το πρωτάθλημα Ευρώπης για τρίτη φορά στην καριέρα του. Το 1999, όμως, επέστρεψε στο μεγάλο λιμάνι, συμφωνώντας με τον Σωκράτη Κόκκαλη μέσα σε μία ώρα. Επέλεξε να στηριχτεί κυρίως σε Αμερικανούς παίκτες, αλλά το σενάριο δεν του βγήκε. Οι Πειραιώτες στην Ευρώπη αποκλείστηκαν στους «16», ενώ στην Ελλάδα συνέβη το εξής. Σάρωσε όλα τα ντέρμπι, τερμάτισε πρώτος στην κανονική περίοδο, αλλά στα ημιτελικά αποκλείστηκε από τον ΠΑΟΚ. Από εκείνη τη σεζόν, όμως, οι οπαδοί του Ολυμπιακού θα έχουν να θυμούνται τις υψωμένες γροθιές του Γιάννη Ιωαννίδη μέσα στο ΟΑΚΑ, ύστερα από το διπλό με σκορ 68-69, έχοντας κορυφαίο παίκτη τον Χόλιγουντ Ρόμπινσον. Ήταν το κύκνειο άσμα του στο μεγάλο λιμάνι.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης είναι ο αναμορφωτής της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού. Ο μοναδικός που έχει κατακτήσει τέσσερα σερί πρωταθλήματα με τους Πειραιώτες, βάζοντας τις βάσεις για την «ερυθρόλευκη» δυναστεία στη δεκαετία του '90. Ο προπονητής που έκανε μεγάλο μέρος φιλάθλων της ομάδας να αγαπήσουν το σπορ και να έρθουν κοντά στο μπάσκετ. Ο προπονητής που έμαθε τους Ολυμπιακούς να γεμίζουν το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Η αρχή με εκείνον έγινε.