Η ομοιότητα του Μπλατ με τον Ίβκοβιτς

Ναι, ο Ντέιβιντ Μπλατ θέλει να αλλάξει το αγωνιστικό προφίλ του Ολυμπιακού. Eπιθυμεί να κάνει τους Πειραιώτες μία ομάδα που θα παίξει ένα περισσότερο γρήγορο μπάσκετ, επιδιώκοντας τα καλάθια σε πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα αιφνιδιασμό, ενώ επιθυμεί και διαρκή κίνηση χωρίς την μπάλα στο παιχνίδι του μισού γηπέδου. Θέλει να δώσει "τέλος" στο προβλέψιμο και στατικό παιχνίδι των "ερυθρολεύκων".

Έχει την δική του φιλοσοφία ο Αμερικανός τεχνικός, την οποία έχει αρχίσει σιγά-σιγά να την περνάει στους παίκτες του, με τον Βασίλη Σπανούλη να αναφέρει τα εξής: «Ο κόουτς παίζει γρήγορο και μοντέρνο μπάσκετ με πολύ κίνηση και με άμυνες και με προσαρμογές. Εμείς θα προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε πιστά το πλάνο του και να το αφομοιώσουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Όλοι είναι σημαντικοί στην ομάδα». Έχουν ενδιαφέρον όμως και οι δηλώσεις του Γιώργου Πρίντεζη, ο οποίος τόνισε πως: «Αυτά που μας ζητάει ο κόουτς Μπλατ δεν είναι υπερβολικά. Θέλει από εμάς πρωτοβουλίες και να ενεργούμε με το ένστικτο και αυτό μας αρέσει. Ξέρει τον τρόπο να βγάζει το 100% από όλους μας».

Ο Ντέιβιντ Μπλατ έχει την φιλοσοφία του, την δική του νοοτροπία, την δική του αγωνιστική κατεύθυνση, αλλά δεν είναι ο απόλυτα αυστηρός προπονητής, ο οποίος θέλει τα πάντα να κινούνται ακριβώς με το πλάνο του. Είναι από τους κόουτς, ο οποίος ναι μεν περιμένει και θέλει από τους παίκτες να εφαρμόζουν τα συστήματα του, αλλά παράλληλα δίνει και ελευθερίες στους παίκτες. Τους επιτρέπει και θέλει να λειτουργούν και ανάλογα με το ένστικτο τους.

Ποντάρει στην ψυχολογία, στην ποιότητα και στην κλάση των παικτών του. Αν δει πως ο αθλητής του αισθάνεται και παίζει καλά και θελήσει να πάρει πάνω του μία ατομική προσπάθεια, ένα ντράιβ, ένα σουτ, δεν… θα του βάλει τις φωνές. Αντιθέτως, θα τον στηρίξει και θα τον εμψυχώσει. Δεν θέλει παίκτες που θα κινούνται σαν… ρομπότ. Πιστεύει στο ένστικτο των αθλητών του και αυτό είναι κάτι που τους το έχει τονίσει στην προετοιμασία του Ολυμπιακού. Σε αυτό θα λέγαμε μοιάζει με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, καθώς και εκείνος έδινε ορισμένες ελευθερίες στους παίκτες του και πόνταρε στο ένστικτο τους, κάτι που άρεσε και στους ίδιους αθλητές.