Ευθύμης Μπακατσιάς: «Στο Final Four στη Ρώμη ο Ίβκοβιτς μας είχε πάει να πετάξουμε πέτρες στο νερό»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Τον πρόλαβα να παίζει στο Παγκράτι, πριν έρθει στον Ολυμπιακό. Τον ήθελε και ο μεγάλος Άρης του Ιωαννίδη και μετά ο Ολυμπιακός του Ιωαννίδη. Μου είπε ωραίες ιστορίες για το τότε και το τώρα.

Συναντηθήκαμε στις εγκαταστάσεις της Νήαρ Ηστ στην Καισαριανή, όμορφα είναι εκεί, με γήπεδα μπάσκετ και γήπεδο ποδοσφαίρου κανονικό που έχει φυσικό χλοοτάπητα! Βάζω το θαυμαστικό γιατί δεν βρίσκεις εύκολα πια φυσικό χλοοτάπητα σε γήπεδο ομάδας που δεν παίζει στη Σούπερ Λιγκ ή στην Β' Εθνική. Eίναι ο Ευθύμης Μπακατσιάς.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ΦΩΣ στις 27/5/2022

Δεκαετίες '80 και '90 που έπαιζες ήταν νορμάλ ένας πλέι μέικερ να έχει ύψος 1,96 μ. όπως εσύ;

Όχι, δεν ήταν συνηθισμένο. Μέχρι τότε οι πιο ψηλοί γκαρντ ήταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Νίκος Σταυρόπουλος, 1,90 μ. με 1,92 μ.

Ο Κόρφας του ΠΑΟΚ πόσο ύψος είχε;

1,76 μ., κάπου εκεί. Ούτε ο Κόρφας βέβαια ήταν κάτι συνηθισμένο - από την αντίθετη πλευρά.

Ο «ξανθός» (σ.σ. Γιάννης Ιωαννίδης) σού είχε αδυναμία;

Θεωρώ πως ναι. Από τότε που ήταν στον Άρη. Από το 1987 που έπαιζα στην Εθνική Ελπίδων υπήρχαν προτάσεις του Άρη στο Παγκράτι και συναντήσεις με τον «ξανθό».

Δικές σου συναντήσεις μαζί του;

Ναι. Αλλά δεν ευδοκίμησε, γιατί το Παγκράτι τότε ήταν ανένδοτο. Ήθελε να φτιάξει μεγάλη ομάδα.

Με πόσα λεφτά πήγες στον Ολυμπιακό;

120 εκατ. δρχ. στο Παγκράτι και τρεις παίκτες ανταλλάγματα! Τους Ελληνιάδη, Μωραΐτη, Πεππέ. Την προηγούμενη χρονιά να δεις, το 1992, ο Ολυμπιακός του Ιωαννίδη έκανε πρόταση στο Παγκράτι 250 εκατ. δρχ.! Και τρεις παίκτες πάλι ανταλλάγματα. Και δεν έγινε δεκτή! Είπαν στο Παγκράτι ότι θα κάνουν γενικό συμβούλιο για να απαντήσουν οριστικά, δύο ώρες πριν από το συμβούλιο έστειλε φαξ ο Ολυμπιακός ότι η πρόταση δεν ισχύει και θα ξαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις από την αρχή.

Ισχύει ότι ο Κόκκαλης είχε πει στον «ξανθό» να πάρουν τον Γιαννάκη, αλλά ο «ξανθός» επέμενε για εσένα;

Έτσι κυκλοφορούσε. Τη χρονιά που πήγα στον Ολυμπιακό ήταν ελεύθεροι ο Γιαννάκης και ο Κώστας Παταβούκας. Ο Γιαννακόπουλος πήρε στον Παναθηναϊκό τον Παταβούκα, ο «ξανθός» ήθελε εμένα, ο Γιαννάκης πήγε στον Πανιώνιο που είχε μεγάλη ομάδα τότε, με Φάνη, Τέρνερ κ.λπ., χτύπαγε το πρωτάθλημα. Ο «ξανθός» μπορεί να ήταν σκληρός, να είχαμε φτάσει στα όριά μας στον Ολυμπιακό, αλλά για εμένα ήταν πολύ σημαντικό κομμάτι της καριέρας μου.

Έφερνες λίγο προς Ουόκαπ;

Ο Ουόκαπ είναι πιο οργανωτικός, εγώ ήμουν πιο πολύ για τον αιφνιδιασμό, να τρέξει η ομάδα. Ίσως κοινό στοιχείο μας είναι η έφεση στην άμυνα.

Αν ήταν ο Ουόκαπ πάνω στο σουτ του Μίτσιτς, μπορεί να είχαμε κάτι διαφορετικό στον ημιτελικό;

Ένα σουτ είναι. Εγώ πιστεύω ότι σωστά έπαιξε ο Μπαρτζώκας στην τελευταία φάση. Ο Μίτσιτς στην τελευταία περίοδο δεν είχε καταφέρει κάτι ιδιαίτερο. Καλά έκανε που δεν πήγε σε φάουλ ο Ολυμπιακός. Οι παίκτες του Ολυμπιακού στα τελευταία λεπτά έκαναν πολλά λάθη στην επίθεση. Δεν είχε δηλαδή τη σιγουριά ο προπονητής ότι αν κάνει φάουλ και πάρει την τελευταία επίθεση ο Ολυμπιακός θα ευστοχούσε. Ενώ χωρίς φάουλ θα πήγαινε σε παράταση που ο Ολυμπιακός είχε το πλεονέκτημα, γιατί είχαν φθαρεί με φάουλ οι παίκτες της Εφές. Όποια απόφαση και να έπαιρνε ο προπονητής, μπορούσε να τον κάψει...

Δηλαδή;

Αν δεν το έβαζε ο Μίτσιτς, θα γινόταν… Θεός ο Μπαρτζώκας. Τώρα που το έβαλε, δέχτηκε κριτική. Αν όμως είχε κάνει φάουλ ο Ολυμπιακός, έμενε πίσω στο σκορ και μετά αστοχούσε, θα έπεφταν να τον φάνε πάλι. Είναι μια πετυχημένη χρονιά για τον Ολυμπιακό και έχει τώρα έναν μεγάλο στόχο μπροστά του, που είναι να ξαναγίνει πρωταθλητής Ελλάδας. Πιστεύω ότι θα πάρει το νταμπλ. Όμως η ανάκαμψη μετά από τέτοια πίκρα στο φάιναλ φορ δεν είναι εύκολη, θέλει προσοχή... Το έχω ζήσει μετά το Τελ Αβίβ πόσο δύσκολο ήταν να συνέλθουμε...

Ο Παπανικολάου έπρεπε να είναι στην τελευταία φάση;

Κι άμα του το έβαζε ο Μίτσιτς; Ο Μπαρτζώκας πίστεψε τον Βεζένκοφ, ο οποίος όλη τη χρονιά ήταν καταπληκτικός. Βέβαια ο Κώστας ήταν πολύ καλός στον ημιτελικό, τι να σου πω... Πιθανότατα έπρεπε να παίζει ο Παπανικολάου στο τέλος, γιατί ο Βεζένκοφ δεν ήταν σε καλή μέρα στον ημιτελικό.

Αυτά που έκανε ο Λάσο της Ρεάλ στον τελικό πώς τα είδες;

Δεν κατάλαβα ποτέ τι έγινε σε αυτό το ματς, να σου πω την αλήθεια! Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι αυτοί στο τέλος δεν είχαν αίσθηση ότι είναι πίσω στο σκορ! Αδιανόητο, όμως, μου φαίνεται για τέτοιον προπονητή και τέτοιο επιτελείο. Κανείς δεν του έλεγε να κάνουν φάουλ τόση ώρα; Ακατανόητο! Χάνανε… Φαντάσου να γινόταν αυτό σε ματς ελληνικής ομάδας, θα τον είχαν σκοτώσει τον προπονητή! Μόνο αν έχεις... επαναληπτικό ματς να παίξεις, το κάνεις αυτό που έκανε. Ούτε η Εφές νομίζω το πίστευε αυτό που γινόταν…

Το παραδέχτηκε και ο Λάσο στο τέλος στις δηλώσεις ότι ήταν λάθος.

Ναι, αλλά γιατί δεν έκανε το σωστό… Αυτό είναι το θέμα. Είναι τρελό!

Μάρκαρες και τον Τζόρνταν στο Μακ Ντόναλντ στο Παρίσι.

«Τον μάρκαρα» είναι λίγο υπερβολικό... (γελάει). Αυτά που λέγονται ότι ο Τζόρνταν δεν έβαλε ούτε πόντο όταν τον μάρκαρα είναι γραφικά. Προφανώς βαριόταν! Είχε κριθεί το ματς.

Τι έκανες μετά το μπάσκετ;

Ασχολήθηκα με άλλα πράγματα που δεν είχαν σχέση με το μπάσκετ. Κάποιες επιχειρήσεις με τον αδελφό μου και μόνος μου. Δεν ένιωθα ότι μπορούσα να κάνω τον προπονητή στο μπάσκετ ή τον παράγοντα. Είχα και ένα τρομερό πρόβλημα υγείας με την κόρη μου για χρόνια, με θεραπείες, με μεταμόσχευση στο εξωτερικό, λευχαιμία, που κατέληξε στον χαμό της κόρης μου... Αφιερώθηκα εκεί, ήθελα να τη ζήσω όσο περισσότερο μπορούσα...

Πόσο ήταν η κόρη σου όταν διαπιστώσατε το πρόβλημα;

4 χρόνων.

Και πόσων χρόνων... Δυσκολεύομαι να το ρωτήσω.

«Έφυγε» στα 10.

Τι να πω, τρομερό. Κάπου διάβασα ότι έχεις γιο που παίζει μπάσκετ.

Η μεγάλη μου κόρη είναι 22 χρόνων. Μετά τον χαμό της άλλης μου κόρης, έκανα έναν γιο που είναι τώρα 12. Ο μικρός παίζει μπάσκετ και ποδόσφαιρο, δεν έχει κατασταλάξει ακόμα. Εμένα το μόνο που με νοιάζει είναι να ασχολείται με τον αθλητισμό.

Στους δύο χαμένους τελικούς, στο Τελ Αβίβ και στη Σαραγόσα, έπαιξε ρόλο που ήταν στον ημιτελικό ο Παναθηναϊκός; «Αδειάσατε» που τον νικήσατε στον ημιτελικό;

Εκ του αποτελέσματος έπαιξε ρόλο. Εκεί που άδειασε εντελώς η ομάδα ήταν στο Τελ Αβίβ. Δεν περιμέναμε κιόλας ότι θα παθαίναμε αυτό που πάθαμε από την Μπανταλόνα. Η πίεση για τους ημιτελικούς με τον Παναθηναϊκό στα δύο φάιναλ φορ ήταν τεράστια, όλη η Ελλάδα ασχολιόταν επί μέρες με αυτά τα ματς. Στη Σαραγόσα πάντως η Ρεάλ είχε ξεκάθαρα την καλύτερη ομάδα, με τον Σαμπόνις τρομερό τότε.

Πες μου δύο τρελά γούρια του Ιωαννίδη που τα έζησες εκ των έσω.

Δύο; (γελάει). Από το πιο μικρό, φόραγε την ίδια φόρμα, το ίδιο σακάκι, έβαζε το ντοσιέ του στο ίδιο μέρος στο πλάι του καθίσματος στο οποίο καθόταν, κάπνιζε τα τσιγάρα με τον ίδιο ρυθμό, πηγαίναμε στα ίδια ξενοδοχεία, από τον ίδιο δρόμο, όλα ήταν συγκεκριμένα. Σε ματς με τον ΠΑΟΚ τού είχαν πάρει το μπλοκάκι που έβαλε στο κάθισμα δίπλα και έγινε χαμός «πού είναι το μπλοκάκι;».

Πες μου κι άλλα.

Φεύγαμε από το «Λήδρα» το ξενοδοχείο για να πάμε στο γήπεδο της Γλυφάδας και ενώ ο πιο κοντινός δρόμος ήταν η παραλιακή, εμείς κάναμε κύκλο, πηγαίναμε από τη Βουλιαγμένης! Στον αθλητισμό πάντως όλοι έχουν γούρια.

Πες μου κάτι αξέχαστο από τον Ίβκοβιτς.

Δύο πράγματα. Το ένα ήταν που στο φάιναλ φορ που πήραμε στη Ρώμη μάς είχε πάει και πετάγαμε πετρούλες στο νερό... Ήταν η μέθοδός του για να ηρεμήσουμε. Το άλλο ήταν όταν πηγαίναμε χάλια εκείνη τη χρονιά και είχαμε χάσει από τον ΒΑΟ. Μαζευτήκαμε όλοι και αλλάξαμε τον τρόπο παιχνιδιού με προτροπή του Φασούλα και του Σιγάλα. Ήμασταν μια ομάδα επί χρόνια που είχε συνηθίσει άλλον τρόπο παιχνιδιού με τον «ξανθό». Ο Ντούντα ήθελε άλλον τρόπο. Εμείς του είπαμε ότι δεν βγάζει πουθενά αυτό, έξυπνος άνθρωπος ήταν, το δέχτηκε. Και φτάσαμε στην κούπα.

Έριξε τον εγωισμό του.

Ίσως ήταν ακόμα πιο έξυπνη η σκέψη του. Δεν το ξέρω, αλλά ίσως σκέφτηκε «εντάξει, ας τους αφήσω να παίξουν όπως ξέρουν. Αν τα καταφέρουν, δικαιώνομαι κι εγώ μαζί τους. Αν αποτύχουν, θα φταίνε εκείνοι»... Πολύ μεγάλοι προπονητές και οι δύο.

Γκάλη μάρκαρες στις δόξες του;

Δυστυχώς για εμένα! (γελάει).

Τι είχε και δεν παιζόταν;

Παρότι ήξερες τι θα κάνει, πάντα την… πάταγες!

Πες μου ένα περιστατικό με Γκάλη ξεχωριστό.

Είναι το 1988. Με καλεί ο ομοσπονδιακός προπονητής Κώστας Πολίτης στην Εθνική, ενώ ήμουν νέος και έπαιζα ακόμα στην Α2 με το Παγκράτι. Πριν το Παγκράτι γίνει η ομάδα που έγινε στην Α1. Ξεκινάει το οικογενειακό διπλό, χωριζόμαστε, κανείς δεν ήθελε να μαρκάρει τον Γκάλη! Ποιος ήταν ο μικρός, ο Θύμιος ήταν ο μικρός, με βάζουν λοιπόν στο μαρκάρισμα του Γκάλη. Στη δεύτερη φάση τού χτυπάω την μπάλα και του την παίρνω... Τι ήθελα να το κάνω αυτό; Πώς τόλμησα;

Τι έγινε μετά;

Έκανα εμετό! Μου τα έβαζε όλα! Κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να το ξανακάνω! Ήταν τρομερός παίκτης. Προσέφερε τα μέγιστα στο ελληνικό μπάσκετ.

Κορυφαίος ξένος συμπαίκτης στον Ολυμπιακό;

Μπασκετικά ή ως προσφορά;

Πες μου και για τα δύο.

Μπασκετικά ο Ρόι, δεν το συζητάμε. Ο Τάρπλεϊ ήταν ο κορυφαίος. Ως προσφορά όμως ο Ζάρκο. Μακράν ο Πάσπαλι. Και ως άνθρωπος, ανεπανάληπτος. Από τα καλύτερα παιδιά που έχω γνωρίσει στο μπάσκετ. Επίσης, κορυφαία προσωπικότητα ο Έντι Τζόνσον, όπως και ο Ντέιβιντ Ρίβερς τον τελευταίο χρόνο.

Το πρόβλημα του Πάσπαλι με τις βολές το ζούσατε στις προπονήσεις;

Το αντιλαμβανόμασταν από τον τρόπο που έπιανε την μπάλα. Σιγά σιγά δημιουργήθηκε αυτό, κάτι γινόταν με τα δάχτυλά του. Βλέπαμε έναν περίεργο τρόπο, δεν ήταν σωματικό, ήταν ψυχολογικό αυτό το πράγμα. Ενώ στο σουτ δεν ήταν έτσι, επειδή γινόταν γρήγορα η φάση και δεν είχε χρόνο να σκεφτεί. Στις βολές όμως το σκεφτόταν, είχε μπει στο μυαλό του.

Έφτασε στο σημείο να αλλάξει χέρι στις βολές. Απίστευτο!

Ήταν ψυχολογικό το θέμα του.

To επεισόδιο με τον Τάρπλεϊ πριν από τον τελικό στο Τελ Αβίβ έπαιξε ρόλο; Οι μπουνιές του με τον Παπαδάκη.

Υπήρξε ένα επεισόδιο μεταξύ τους μπροστά στην ομάδα, δεν έπεσαν μπουνιές, έγινε καβγάς όμως και επηρέασε την ομάδα, ναι. Ο Μπάμπης είχε πει κάτι στην αρχή της χρονιάς ως κριτική για τον Τάρπλεϊ, εμείς νομίζαμε ότι είχε ξεχαστεί, αλλά αυτός το είχε κρατήσει μέσα του. Διότι ο Παπαδάκης έμενε στο δωμάτιο με τον Φασούλα και μάλλον θεωρούσε ο Ρόι ότι ο Φασούλας βρισκόταν πίσω από αυτό που είχε πει ο Μπάμπης... Ενώ ο Παναγιώτης δεν ευθυνόταν. Έφυγε μετά τον καβγά ο Τάρπλεϊ, γύρισε έτσι όπως γύρισε στην κατάσταση που γύρισε, και στον τελικό πάθαμε την καταστροφή.

Η πεντάδα Μπακατσιάς, Σιγάλας, Πάσπαλι, Τάρπλεϊ, Φασούλας δεν ήταν πολύ ψηλή για την εποχή;

Ασυνήθιστα ψηλή. Και παίξαμε τρομερό μπάσκετ για την εποχή. Βάζαμε 30-40 πόντους σε κάθε ματς από αιφνιδιασμούς! Και ο Τόμιτς που έμπαινε και ο Νάκιτς και ο Τάρλατς.

Τι χρειάζεται στις μεταγραφές ο τωρινός Ολυμπιακός; Θέλει ένα καλό «4άρι» και έναν σουτέρ-κίλερ;

Ναι, «4άρι» καλό χρειάζεται, διότι ο Σάσα βγαίνει έξω και ως τριάρι. Έχει αλλάξει το μπάσκετ. Στην εποχή μας οι ομάδες βασίζονταν σε 6-7 παίκτες. Τώρα παίζουν πολλοί. Ο Ολυμπιακός φέτος είχε καλή χημεία, ομαδικότητα και φαινόταν αυτό. Θέλω να σου πω ότι και στη δική μας ομάδα μέσα στο γήπεδο δεν είδα ποτέ παίκτη να μιλάει άσχημα σε άλλον παίκτη του Ολυμπιακού. Όλα λύνονταν με έναν μαγικό τρόπο στο γήπεδο. Ο Ολυμπιακός άφηνε όλα τα προβλήματα έξω από το γήπεδο. Ακόμα και παίκτες που μπορεί να θεωρούνταν «προβληματικοί»... Αυτό ήταν επιτυχία του προπονητικού τιμ, της διοίκησης και των παικτών. Τρομερή συνεργασία υπήρχε και έτσι παίρναμε τα πρωταθλήματα.

Πώς θες να κλείσουμε;

Για την Εθνική δεν είπαμε. Ήταν μέσα στις καρδιές όλων των παικτών, δεν υπήρχε τότε θέμα για παίκτη αν θα κατέβει να παίξει. Η Εθνική ήταν φοβερή ιστορία. Οικογένεια. Νιώθαμε πάρα πολύ ωραία που ήμασταν εκεί.

Πες μου για Φασούλα με ύψος 2,13 μ. που δεν έτρωγε πρωινό, αλλά μόνο τσιγάρα και καφέ, το έχω ζήσει. Πες μου και για Φάνη «υγιεινή ζωή»...

Έτσι ήταν ο Παναγιώτης και ο Φάνης, ήταν άλλη εποχή. Όλοι εμείς δεν ξεκινήσαμε να γίνουμε επαγγελματίες αθλητές, ξεκινήσαμε να παίζουμε για την καψούρα μας! Για να περνάμε ωραία. Ενώ τώρα τα παιδιά ξεκινάνε με το μυαλό των γονέων τους από την αρχή να γίνουν επαγγελματίες, να βγάλουν λεφτά. Εμείς ζούσαμε κανονικά ως παιδιά και ως έφηβοι. Τώρα έρχονται γονείς με παιδιά 10 χρόνων και μου λένε «του έκανα ακτινογραφία, θα γίνει τόσο το ύψος του». Είναι τρέλα! Το παιδί πρέπει να μπει στον αθλητισμό, να χαρεί, να τον αγαπήσει, να ζήσει ως παιδί, να κάνει φίλους, να αθληθεί. Όχι να ζει από μικρό παιδάκι στην πίεση σαν επαγγελματίας, στο τέλος θα το σιχαθεί και θα τα παρατήσει. Βλέπεις παιδάκια να παίζουν, οι γονείς τούς φωνάζουν απέξω και τους δίνουν οδηγίες… Είναι τραγικό.