Βασίλη αυτό που δεν αγοράζεται είναι η αγάπη. Kαι ο κόσμος του Ολυμπιακού σε λάτρεψε!
Κάποτε ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε πει πως αυτό που δεν αγοράζεται είναι η αγάπη του κόσμου του Ολυμπιακού. Ο Βασίλης Σπανούλης αυτό το κατάλαβε πολύ καλά στο μεγάλο λιμάνι, όπου οι φίλαθλοι τον λάτρεψαν και τον μετέτρεψαν σε έναν δικό τους σύγχρονο «ερυθρόλευκο» Νίκο Γκάλη!
Ήταν Μάιος του 1996. Τότε πιτσιρικάς δεν πίστευα αυτά που έλεγαν και έγραφαν τότε οι εφημερίδες: «Ο Ιωαννίδης θα φύγει ακόμη κι αν κατακτήσει το πρωτάθλημα».
Θεωρούσα, ειδικά μετά το 73-38 επί του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ, ακόμη και την ημέρα που είχε προγραμματίσει τη συνέντευξη Τύπου ο Γιάννης Ιωαννίδης πως στο τέλος θα έλεγε μένω, συνεχίζουμε προχωράμε. Ήταν 22 Μαΐου 1996 και η εκδρομή στο Ναύπλιο, έγινε καφές μπροστά από την τηλεόραση περιμένοντας να ακούσουμε το «μένω...».
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Αγγελόπουλοι για Σπανούλη: «Είναι μια στιγμή από αυτές που αρνείσαι να δεχτείς ότι θα έρθουν»
Ο Γιάννης Ιωαννίδης τότε για εμάς τους πιο μικρούς που δεν προλάβαμε τον Γιατζόγλου, ήταν ο παιδικός μας «ήρωας». Εκείνος που άφησε τον Άρη για να κατέβει στον Πειραιά και να φτιάξει την κόκκινη αυτοκρατορία μαζί με τον Σωκράτη Κόκκαλη. Και το έκαναν.
Σπανούλης: Οι καλύτερες στιγμές του με τον Ολυμπιακό (vid)
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το «Ποτέ μην έρθει η στιγμή, Να αφήσεις το λιμάνι, Θα σε αγαπάμε μια ζωή, Ιωαννίδη Γιάννη» που δονούσε το παλιό ΣΕΦ με τις πτυσσόμενες και τον κόσμο να παραληρεί πίσω από τις μπασκέτες.
Επίσημο: Αποσύρθηκε ο Σπανούλης!
Κάπως έτσι πίστευα και για τον Βασίλη Σπανούλη. Ήταν εκείνος που τα άφησε όλα...στρωμένα στο ΟΑΚΑ και πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό για να τον κάνει ξανά μεγάλο μαζί με τους Αγγελόπουλους. Και το έκαναν κι αυτοί, όπως οι Ιωαννίδης, Κόκκαλης τη δεκαετία του ενενήντα.
Όπως με τον Ιωαννίδη, έτσι και με τον Σπανούλη, 25 χρόνια μετά...έπεσα ξανά έξω. Θεωρούσα πως δεν θα σταματούσε ποτέ και θα τον έβλεπα μια...ζωή με την κόκκινη φανέλα, με το νούμερο 7 στη πλάτη, να σηκώνεται και να ξανασηκώνεται για τρίποντο. Όπως στο φάιναλ φορ στο Λονδίνο. Όπως στις αναμετρήσεις με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Όπως με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ στους δύο τελικούς που σκόραρε από το...σπίτι του στο φινάλε.
Αυτά γίνονται μόνο στα...παραμύθια και τα χρόνια που έζησε ο Βασίλης Σπανούλης στον Ολυμπιακό ήταν σαν παραμύθι.
Ήταν κατακόκκινα, γεμάτα συγκινήσεις, τρόπαια, στεναχώριες (πάντα έχει ο αθλητισμός), συνθήματα, τραγούδια, τρίποντα, ασίστ, μπασίματα.
Ήταν πολλά αλλά πάνω από όλα ήταν χρόνια λατρείας, γιατί αυτό που έζησε ο κορυφαίος γκαρντ της εποχής στο μεγάλο λιμάνι δεν το έχει ζήσει πουθενά αλλού και φυσικά δεν θα το ξαναζήσει.
Και όπως είχε πει και ο Ιωαννίδης στις 22/5/1996, φεύγοντας από τον Ολυμπιακό, τρεις ημέρες μετά το 73-38 «αυτό που δεν αγοράζεται είναι η αγάπη του κόσμου».
