Μιράν Τσαλικιάν: Ο… Μπετόβεν του φιλέ

Γέννημα-θρέμμα του Πειραιά, μεγάλωσε στην Παλιά Κοκκινιά, όπου έδωσε την πρώτη συναυλία του στο μπλόκο της Κοκκινιάς, και τα παιδικά του βιώματα είναι γύρω από το μεγάλο λιμάνι. Ο προπάππους του ήρθε από την Αρμενία, αρχικά στο Μαρούσι, μετά στη Δραπετσώνα, και έγινε φημισμένος έμπορος στην Τρούμπα, με το κατάστημα ρούχων «Αδάμ». Ο Μιράν πρωτοπήγε στο Καραϊσκάκη σε ηλικία 5 χρόνων και όπως λέει «εκεί, στα τσιμέντα, άκουσα τα πρώτα ρυθμικά συνθήματα και το τραγούδι “Τα παιδιά του Πειραιά”, που το ακολούθησα και στη ζωή μου, αφού έχω τρία παιδιά, τον Γρηγόρη, την Αφροδίτη-Αθηνά και τον Μάξιμο, ενώ στο πρόγραμμα είναι και τέταρτο».

Στη Γ’ Δημοτικού ξεκίνησε ταυτόχρονα το βόλεϊ στην Αρμενική, στην Κοκκινιά, και πιάνο στο Ωδείο Νίκαιας, ενώ δυο χρόνια αργότερα ασχολήθηκε και με το μπουζούκι. Σπούδασε στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών στη Φιλοσοφική, όπου κάνει και μεταπτυχιακό, και αφού τελείωσε αρμονία, αντίστιξη και φούγκα, άρχισε να συνθέτει με τη βοήθεια του καθηγητή Δημήτρη Συκιά.

Σταρ στη Νότια Κορέα

Πρώτη επιτυχία του η επιλογή μιας σύνθεσης για κλαρινέτο «Satin Dust», που το έπαιξε η Καναδέζα Emily Mehigh σε φεστιβάλ των ΗΠΑ. Το 2018 πήγε στις Φιλιππίνες, στο χωριό Μπανάουα (το 8ο θαύμα για τους κατοίκους του), στους απέραντους ορυζώνες, όπου πήρε την τέταρτη θέση. Η πρώτη μεγάλη διάκριση ήρθε στη Νότια Κορέα, όταν η χώρα γιόρτασε με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο τα αποκαλυπτήρια «του ύμνου της Δημοκρατίας» ανήμερα της εθνικής εορτής. Πρόκειται για την επέτειο της επανάστασης της Ντζαντζού το 1980, όπου περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Ο ύμνος γράφτηκε από τον νεαρό Έλληνα συνθέτη και επιλέχθηκε ως κορυφαίος μεταξύ 920 σημαντικών έργων από όλο τον πλανήτη. Πρόκειται για το «The Heroes’ Oath» (ο όρκος των ηρώων), που από την πρώτη στιγμή άγγιξε τις ψυχές των Νοτιοκορεατών.

Όπως λέει: «Οι Νοτιοκορεάτες προσπαθούν να δημοσιοποιήσουν τα γεγονότα και να κρατήσουν στην πρώτη γραμμή όχι μόνο τη μνήμη των νεκρών αλλά και των μηνυμάτων που άφησαν πίσω τους στην επανάσταση το 1980. Στη Σεούλ είδα αφίσες με τη φωτογραφία και το όνομά μου και δεν το πίστευα. Στο ξενοδοχείο μού ζητούσαν αυτόγραφα. Στη Νότια Κορέα αισθάνθηκα λίγο… σταρ του Χόλιγουντ. Στη συναυλία πολύς κόσμος μου ζητούσε αυτόγραφα. Ήταν κάτι που δεν το είχα ξαναζήσει και δεν το περίμενα. Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν η βραδιά της πανηγυρικής εκδήλωσης στο Μέγαρο Gwangju, όπου έγινε η πρώτη παγκόσμια εκτέλεση του έργου από συμφωνική ορχήστρα 100 μουσικών, εκ των οποίων οι 98 ήταν γυναίκες. Γυναίκα ήταν και η μαέστρος. Τους είπα πως εμπνεύστηκα από τη δική μας επανάσταση της Δημοκρατίας και τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο το 1973 και πως το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις έφτασα στη Νότια Κορέα ήταν να επισκεφτώ το μνημείο της επανάστασης για να αντλήσω ενέργεια και αύρα. Δήλωσα περήφανος που είμαι μέρος της προσπάθειας για να διατηρηθεί η μνήμη των ηρώων. Ευχήθηκα να γίνουμε όλοι μας πρεσβευτές της Ειρήνης και της Δημοκρατίας και έκλεισα με μία φράση του Σεφέρη από την τελετή απονομής του Νόμπελ, πως “Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται”».

Πρωταθλητής μπιτς βόλεϊ και υπαξιωματικός

Ο Μιράν Τσαλικιάν ενημέρωσε τους αξιωματούχους της Κορέας πως μαζί με τον αδελφό του, Ατάμ, εκτός από μουσικοί είναι και πρωταθλητές Ελλάδας στο μπιτς βόλεϊ, αλλά και ο ίδιος υπαξιωματικός της Ελληνικής Αεροπορίας: «Σε όποιον είπαμε πως παίζουμε μπιτς βόλεϊ και βόλεϊ εδώ και πολλά χρόνια δεν το πίστευε και έπεσε πολύ γέλιο. Γενικά οι Νοτιοκορεάτες τρέφουν μεγάλο θαυμασμό για τους αθλητές όπως και για την Ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ εντυπωσιάστηκαν όταν έμαθαν πως είμαι και υπαξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας».

Επόμενος στόχος το φεστιβάλ της Λιθουανίας, όπου η σύνθεσή του προκρίθηκε στις 7 καλύτερες και στις 17 Σεπτεμβρίου θα μάθει διά ζώσης αν θα είναι στην πρώτη τριάδα. Αυτήν την περίοδο γράφει μια όπερα, εμπνευσμένος από το βιβλίο του καθηγητή γεωπολιτικής και φίλου του, Γιάννη Μάζη, «Algunos tangos», ένα οδοιπορικό από τη Θεσσαλονίκη στο Μπουένος Άιρες.

«Ο αθλητισμός με βοήθησε πολύ και στη μουσική, με έκανε πρώτα απ’ όλα καλύτερο άνθρωπο και με έβαλε στον δρόμο του υγιούς ανταγωνισμού, ενώ γνώρισα και σπουδαίους ανθρώπους, όπως τον Νίκο Σαμαρά». Εμπνευσμένος μάλιστα από τον ξαφνικό θάνατο του θρυλικού «αετού» του ελληνικού βόλεϊ και αρχηγού της Εθνικής Ελλάδας, Νίκου Σαμαρά, έγραψε, με τον επίσης καλλιτέχνη και βολεϊμπολίστα αδελφό του, Ατάμ, το τραγούδι «Χάθηκες, η μνήμη θα σε φέρνει πάντα στο παρόν».

Μέλος και του μουσικού συγκροτήματος μπουζουκιών ΔΡΟΜΟΣ γυρνάει όλο τον κόσμο πραγματοποιώντας συναυλίες από το Κουβέιτ, τη Συρία μέχρι το Θέατρο Bobigny της Γαλλίας. Σταθμό στην καριέρα του αποτέλεσε η συμμετοχή του με το συγκρότημα και την ελληνική αποστολή στην τελετή παράδοσης της ολυμπιακής φλόγας των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου το 2008. Τα τελευταία χρόνια, ως ιδρυτής του συγκροτήματος Χαμάτ, μαζί με τον αδελφό του, Ατάμ, και μια παρέα μουσικών διηγούνται μέσα από τους ήχους των μπουζουκιών και της λαϊκής μουσικής ανθρώπινες, πονεμένες ιστορίες.

Πρωταθλητής Ελλάδας στο μπιτς βόλεϊ, μαζί με τον αδελφό του, Ατάμ, που αγωνίστηκε στην εφηβική ομάδα του Ολυμπιακού, ενώ με την ευκαιρία του εορτασμού των 100 χρόνων από την ίδρυση του συλλόγου έχει στα σκαριά μια σύνθεση με όλους τους ύμνους του συλλόγου, που θα την παρουσιάσει αν όλα πάνε καλά το 2025.