Ολυμπιακός: Τιμή και δόξα, αλλά και χτίσιμο νέας ομάδας...

Μπορεί να γίναμε μάντεις κακών για τον Ολυμπιακό, γράφοντας ότι το πρωτάθλημα το κερδίζει η ψυχή και όχι η έδρα, αλλά το κακό φαινόταν να πλησιάζει από το πρώτο ματς στο Μαρούσι. Ήταν εμφανές ότι οι παίκτριες της ερυθρόλευκης ομάδας είχαν ως μαξιλαράκι το πλεονέκτημα έδρας, γι αυτό και δεν διεκδίκησαν με αξιώσεις τους εκτός έδρας τελικούς, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, που ...έχτιζε παιχνίδι με το παιχνίδι, κόντραρε και τα δυο πρώτα ματς στον Ρέντη και «χτύπησε» στο τρίτο και τελευταίο, όταν ο Ολυμπιακός ξέμεινε από φρεσκάδα και ενέργεια.

Αλλαγή σελίδας στον Ολυμπιακό με Λορέντσο Μικέλι

Στην ανοησία του Παρίζι να κάνει ροτέισον με τις Κόστα, Άγκοστ αναφερθήκαμε και μετά το 1-3 του Ρέντη, αλλά θα επαναλάβουμε ότι η Βραζιλιάνα, παρά τα προβλήματα της, είχε ψυχή και πάθος, ενώ η Αμερικάνα δεν άντεχε στην πίεση. Και απορούμε τι σκέφτηκε ο Ιταλός, όταν έβαζε στην ομάδα την Άγκοστ, αφού ήταν πασιφανές ότι το κορίτσι είναι λιπόψυχο, κι αυτό δεν αλλάζει με το ροτέισον. Το έδειξε στα δυο πρώτα ματς που έπαιξε, όπου παρακολουθούσε από τον πάγκο την Γενιτσαρίδη, όπως και στον πέμπτο τελικό.

Ο Ραφαήλ Κουμεντάκης στον Ολυμπιακό, φεύγουν Πρωτοψάλτης, Ανδρεόπουλος, Ράπτης στον ΠΑΟΚ

Τα κορίτσια που δόξασαν τον Ολυμπιακό την τελευταία δεκαετία έκλεισαν τον κύκλο τους στην ομάδα και για αυτό έπρεπε να μπει νέο αίμα τα τελευταία χρόνια, για να μη χρειάζεται τώρα γενικό ανακάτωμα, κάτι που φαντάζει δύσκολο. Στο κλαμπ υπήρχε υπεροψία, οι συνεχείς τίτλοι δεν επέτρεψαν σε αλλαγές, παρότι δεν υπάρχουν και πολλές ελληνίδες παίκτριες, αλλά χρόνο με τον χρόνο έπρεπε να προστίθενται ένα-δυο νέα πρόσωπα. Έγιναν βέβαια κινήσεις, αλλά αποδείχθηκε βαριά η φανέλα του Ολυμπιακού...

Η ομάδα στήθηκε λάθος από το καλοκαίρι, τόσο στον προπονητή που δεν είχε ξαναδουλέψει ως πρώτος όσο και στις ξένες, που υπήρχε ρίσκο, είτε γιατί προερχόταν απο τραυματισμό, είτε γιατί είχαν φάει τα ψωμιά τους. Οι εμβαλωτικές λύσεις, έφεραν το πλεονέκτημα έδρας, αλλά ο Παναθηναϊκός ήταν πιο φρέσκος, πιο αποφασισμένος και διψασμένος για τον τίτλο. Και που έφτασε ο Ολυμπιακός να διεκδικεί τον τίτλο σε πέμπτο τελικό ήταν μια επιτυχία, που δεν σκεπάζει βέβαια την αποτυχία...

Ο τρόπος ανάπτυξης των δυο ομάδων έκανε και τη διαφορά. Απο τη μια ο Παναθηναϊκός με την κορυφαία ελληνίδα πασαδόρο, την Παπαφωτίου έπαιζε μια-δυο ταχύτητες πιο γρήγορα από τον Ολυμπιακό και από την άλλη η ομάδα του Παρίζι αναπτυσόταν μονότονα με τις άκρες απέναντι σε στημένο μπλοκ και με αργές, ψηλές και άστοχες πάσες.

Ο κύκλος των κοριτσιών κάποτε θα έκλεινε και σωστά οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού τα χειροκρότησαν για τις πολλές χαρές που πρόσφεραν. Το στήσιμο της νέας ομάδας όμως πρέπει να γίνει χωρίς συναισθηματισμούς, με ριζικές αλλαγές και με φρέσκα πρόσωπα, διψασμένα για τίτλους.

Αυτό που πρέπει να προβληματίσει επίσης, είναι και η απουσία των φιλάθλων από τους τελικούς, γιατί σε ένα ματς όπου κρινόταν ο τίτλος απέναντι στον Παναθηναϊκό, δεν γέμισε το Ρέντη. Για ποιο λόγο υπήρξε αποχή;

Και για την ιστορία. Ο Παναθηναϊκός πανηγύρισε δυο πρωταθλήματα μέσα στην έδρα του Ολυμπιακού, κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί...

Ο κύκλος των κοριτσιών έκλεισε, όχι όμως και του Ολυμπιακού, που μπορεί να επανέλθει ξανά στην κορυφή με σωστές κινήσεις.