Πως ο Ολυμπιακος πήρε πρωτάθλημα βόλει, μετά τα 3 πέτρινα χρόνια

Στις 7 Μαίου 2017, λίγο μετά την ήττα 1-3 από τον ΠΑΟΚ και την απώλεια του πρωταθλήματος, ουδείς είχε διάθεση να πάει στο γειτονικό Καραϊσκάκης για τον γύρο του θριάμβου και τη φιέστα του Ολυμπιακού. Μάζευαν εξάλλου τα σπασμένα καθίσματα που εκτοξεύτηκαν από τις εξέδρες, μετά την απώλεια του τίτλου. Ήταν η πιο βαριά ήττα του Ολυμπιακού στην ιστορία του ελληνικού βολεί, τη στιγμή που όλοι μα όλοι πίστεψαν ότι η παρένθεση του ΠΑΟΚ ήταν μόλις 2 χρόνων. Πολλά ακούστηκαν, πολλά ψιθυρίστηκαν και κάποιοι παίκτες, στη δίνη της φημολογίας έφυγαν για τα ξένα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Κι εκεί έγινε το “κλικ”, η αλλαγή της πολιτικής του Ολυμπιακού, που αρχικά έπαιρνε τα πρωταθλήματα χωρίς κόπο, με αντιπάλους όπως ο Παμβοχαϊκός και ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης, αλλά μόλις προέκυψε μια βαριά φανέλα, όπως του ΠΑΟΚ, παρότι δεν είχε ιστορία στο άθλημα, ήρθαν οι ήττες. Κι αν τις δυο πρώτες φορές, ο “δικέφαλος” είχε καλύτερο ρόστερ, την τρίτη ήταν σαφώς αντίστροφά τα πράγματα, με τον Αγκάμεζ στο δυναμικό του Ολυμπιακού.

Η διοίκηση του Ολυμπιακού αποφάσισε να προσλάβει αρχικά έναν καταξιωμένο προπονητή και να στήσει αυτός από την αρχή την ομάδα. Οι Έλληνες έμειναν σχεδόν οι ίδιοι με την προσθήκη του Χριστοφιδέλη, για να μαζέψει τα αποδυτήρια και του Ανδρεάδη, που ήταν στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Ο Μουνιόθ λοιπόν έκανε προσεκτικά την επιλογή των παικτών, με πρώτο και καλύτερο τον Ντρίζγκα , που έσπασε το στάτους των προηγούμενων χρόνων, όπου ο Φιλίποφ ήταν η αρχή και το τέλος του Ολυμπιακού. Από εκεί και πέρα προστέθηκε έναν ακραίος με έφεση στην επίθεση (Αλεξίεφ) και ένας με έφεση στην υποδοχή (Ραούβερντινκ).

Αναζητήθηκε διαγώνιος με ψυχή και εμπειρία, αφού οι Κλαρκ, Έγκλεσκανς, κλάταραν στα δύσκολα, ενώ με τον Αγκάμεζ έπαιζε όλη η ομάδα για την πάρτι του. Με την προσθήκη του Οιβάνεν σχεδιάστηκε μια ομάδα προπονητή και όχι μια ομάδα που θα δουλεύει για έναν παίκτη. Περίμεναν εξάλλου και την ρύθμιση, που αφορούσε τους 5 κοινοτικούς, δεν πήραν Νοτιοαμερικάνο, είχαν stand bye τον Μπέμε και τελικά δικαιώθηκαν.

Εκ του αποτελέσματος, ο μεγάλος στόχος επιτευχθεί, αν και υπάρχουν γκρίνιες για την απώλεια του Τσάλεντζ Καπ, απέναντι στη Ραβένα, που δεν είχε καλύτερο ρόστερ από τον Ολυμπιακό. Εδώ παίζει ρόλο η οπτική γωνία του καθενός, αν βλέπει μισογεμάτο ή μισοάδειο το ποτήρι. Με το Κύπελλο δεν ασχολείται κανένας ιδιαίτερα , τουναντίον ήταν το καμπανάκι για το πρωτάθλημα. Η απώλεια του αφύπνισε παίκτες και προπονητή, γιατί όλοι είχαν πιστέψει ότι θα κάνουν περίπατο για το νταμπλ.