«Νεκροταφείο ελεφάντων» το επαγγελματικό βόλεϊ - Ο ρόλος Αυγενάκη

Μια επιχείρηση, λοιπόν, θέλει να επενδύσει στο βόλεϊ και μπαίνει δειλά δειλά για να μάθει τους κανόνες του παιχνιδιού, σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον, όπως διατυμπανίζουν άπαντες. Βάζει τα λεφτά της και στην πορεία διαπιστώνει ότι η επένδυσή της κινδυνεύει από συνδικαλιστές παίκτες που αν διαφωνήσουν με τις προτάσεις της λίγκας για τον αριθμό των ξένων, το πρόβλημα θα λυθεί από τον υπουργό Αθλητισμού. Κι αυτό πέρασε στον κανονισμό και το χρησιμοποίησε ο πρώην υπουργός Πάνος Μπιτσαξής, προφανώς για ψηφοθηρικούς λόγους, αλλά το κράτησε και ο Λευτέρης Αυγενάκης.

Τι δουλειά έχει, όμως, ένας υπουργός να αποφασίζει για τον αριθμό των ξένων σε ένα επαγγελματικό πρωτάθλημα; Αλλά και πώς βάζουν βέτο οι εργαζόμενοι για τον τρόπο λειτουργίας μιας ομάδας που πληρώνει; Ο λόγος, λοιπόν, που επικαλούνται άπαντες για τον περιορισμό των ξένων είναι η εθνική ομάδα, υπάρχουν όμως πάμπολλα παραδείγματα στην Ευρώπη με απεριόριστους ξένους και καλές εθνικές ομάδες.

Στο μπάσκετ, εξάλλου, που είναι πιο ψηλά από το βόλεϊ, τα πράγματα είναι απλά. Εισηγείται ο ΕΣΑΚΕ και αποφασίζει η ΕΟΚ, με τους παίκτες να έχουν απλά συμβουλευτικό ρόλο και την πολιτεία να σέβεται το αυτοδιοίκητο. Και εκεί οι μισοί είναι Έλληνες και οι άλλοι μισοί ξένοι, το 50% δηλαδή. Στο βόλεϊ οι ξένοι είναι το 35%, 4 στους 14...

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να ανακυκλώνονται συνέχεια οι ίδιοι Έλληνες παίκτες, το επαγγελματικό πρωτάθλημα θυμίζει... νεκροταφείο ελεφάντων και δύσκολα βρίσκεις έναν άνω των 40 ετών που δεν πέρασε τουλάχιστον από 4-5 ομάδες με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ανταγωνιστικά σύνολα για τα ευρωπαϊκά κύπελλα. Εδώ φταίνε, όμως, και οι ίδιες οι ομάδες που αποφασίζουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Πήγε, λοιπόν, η ΕΣΑΠ στον υπουργό να ζητήσει πέντε ξένους, αλλά τηλεφώνησε ο Παναθηναϊκός και έσπασε τη συμφωνία (όπως καταγγέλουν οι υπόλοιποι) γιατί έφτιαξε ομάδα με τρεις Έλληνες, τους Πετρέα, Φράγκο, Ζήση, και το επιχείρημά του είναι «ναι στους πέντε ξένους, αλλά από του χρόνου, για να γίνει σωστός προγραμματισμός».

Και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν οι υπόλοιποι, που δεν έχουν τρεις αξιόλογους Έλληνες (πού να τους βρουν;), με μεσοβέζικη λύση την προσθήκη πέμπτου τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Τότε που θα έχουν αποκλειστεί όλες οι ομάδες μας από τα ευρωπαϊκά κύπελλα...

Οι παίκτες, εξάλλου, καλό θα ήταν να πιέσουν για επαγγελματικά συμβόλαια, ασφάλιση από τον Αύγουστο, που είναι βασικά και ουσιώδη σε ένα πρωτάθλημα, ενώ οι ομάδες ας δουλέψουν στις υποδομές για να βγάλουν Έλληνες παίκτες και ας μη χρησιμοποιούν τις ακαδημίες μόνο για να παίρνουν το… σαραντάευρω. Aπό την εξίσωση εξάλλου δεν μπορούν να λείψουν και οι προπονητές, κι αν υπήρχε βολεϊκή αστυνομία έπρεπε να τους καλέσει, ιδιαίτερα τους ομοσπονδιακούς μικρών ηλικιών και να τους ρωτήσει «ποιον παίκτη βγάλατε τα τελευταία χρόνια;». Κι αν η απάντηση ήταν «Κανέναν» να τους έστελνε στο σπίτι τους.

Όλοι φταίνε για το αδιέξοδο που προκλήθηκε τα τελευταία χρόνια - και η ομοσπονδία πρώτη απ’ όλους που έφτασε στο σημείο να σταματά τις δραστηριότητες των εθνικών ομάδων το καλοκαίρι. Από το κεφάλι βρομούσε το ψάρι...