Αμβρακικός Κόλπος: Μικρογραφία της Μεσογείου

Τα νερά του βρέχουν τις βόρειες ακτές του Νομού Αιτωλοακαρνανίας, και τις νότιες ακτές των νομών Άρτας και Πρέβεζας. Η είσοδος του κόλπου είναι στο στενό πέρασμα μεταξύ του Ακτίου (από την πλευρά της Αιτωλοακαρνανίας) και της Πρέβεζας. Ο κόλπος πήρε το όνομά του από την αρχαία Αμβρακία, πόλη κτισμένη στον ποταμό Άραχθο, στη θέση της σημερινής Άρτας. Στον κόλπο χύνουν τα νερά τους οι ποταμοί Λούρος και Άραχθος, στον βορρά, και το μικρότερο ποτάμι της Νήσσας στο νότο. Στον μυχό του Αμβρακικού είναι κτισμένη η Αμφιλοχία. Κοντά στην Αμφιλοχία είναι το ακρωτήρι του Αγίου Γεωργίου, όπου λειτουργεί φάρος. Η Βόνιτσα είναι επίσης μια άλλη σημαντική κωμόπολη στην πλευρά του δρόμου από Αμφιλοχία προς Πρέβεζα και Λευκάδα.

Στην είσοδο του κόλπου κατασκευάστηκε και δόθηκε στη κυκλοφορία το 2002 υποθαλάσσια σήραγγα η οποία συνδέει το Άκτιο με την Πρέβεζα. Στον κόλπο και ιδιαίτερα στον λιμένα της Αμφιλοχίας παρουσιάζεται κατά τους θερινούς μήνες (ιδιαίτερα τον Αύγουστο) το φαινόμενο φωσφορισμού της θάλασσας, το οποίο οφείλεται σε συσσώρευση μικροοργανισμών (πλαγκτού).

Βόλτες με καΐκια και πριάρια, μαθήματα ψαρέματος και ορνιθοπαρατήρηση, διαδραστικά παιχνίδια και γαλήνιοι περίπατοι σε μια οικοτουριστική απόδραση.

Από τη μια, η άγρια ζωή: ρινοδέλφινα σε εντυπωσιακά σάλτα, αμέτρητες θαλάσσιες χελώνες, καχύποπτοι αργυροπελεκάνοι που σε κρατούν σε απόσταση, αέρινοι ερωδιοί και κορμοράνοι, τοπικιστές γοβιοί, φυλακισμένοι κέφαλοι και ταξιδιάρικα χέλια. Από την άλλη, οι άνθρωποι: ιβαράδες, ψαράδες, αγρότες, ορνιθολόγοι, ιχθυολόγοι, εκπαιδευτικοί, φύλακες του Φορέα Διαχείρισης Αμβρακικού Κόλπου-Λευκάδας. Σε ένα τοπίο απόλυτα επίπεδο, γεμάτο νερό και λωρίδες γης.

Ο Αμβρακικός δεν είναι ένας υγροβιότοπος σαν όλους τους άλλους. Είναι Εθνικό Πάρκο από το 2008, μοιάζει με μικρογραφία της Μεσογείου και περιέχει τον μεγαλύτερο ενιαίο υγρότοπο της χώρας, που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα χειμερινά καταφύγια υδρόβιων και παρυδάτιων πουλιών.

Ένα σύμπλεγμα 450 τ.χλμ., που δέχεται τα αλμυρά νερά και τα ψάρια του Ιονίου από ένα άνοιγμα 600 μ., το Στενό της Πρέβεζας, από όπου περνά η υποθαλάσσια σήραγγα του Ακτίου. Στα νότια είναι τα βουνά της Ακαρνανίας, στις βόρειες όχθες του όμως συντελείται το θαύμα: τρία ποτάμια –Λούρος, Άραχθος και ο μικρός Βωβός– παρασύρουν τις φερτές ύλες, κοντράρονται με τους νοτιάδες, φτιάχνουν λουρονησίδες κι εκείνες, με τη σειρά τους, είκοσι λιμνοθάλασσες. Μια έκταση με πυρήνα 70 τ.χλμ. (συνολικά το υγροτοπικό σύστημα είναι γύρω στα 150 τ.χλμ), χωρισμένη σε ζώνες προστασίας ανάλογα με το οικοσύστημα –λουρονησίδες, υφάλμυρους βάλτους, δέλτα, υγρολίβαδα, παραλίμνια δάση, καλαμιώνες– και σε φυσικά ιχθυοτροφεία, που τρέφουν γενιές και γενιές Αρτινών και Πρεβεζάνων. Και πάνω από 250 ειδών πουλιών, τα 78 εκ των οποίων είναι μόνιμοι κάτοικοι.