Λειψοί: Κρασί Φωκιανό, δώρο του Διόνυσου, παραλίες χωρίς ξαπλώστρες και η Παναγία του Χάρου

Ο μύθος θέλει του Λειψούς ή αλλιώς τη μυθική Ωγυγία να είναι το ονειρικό σκηνικό που η θεά Καλυψώ γοήτευσε τον Οδυσσέα καθώς σύμφωνα με την προφορική παράδοση η «επικράτεια» της θεάς ήταν η γεωγραφική θέση νοτιοανατολικά του σημερινού οικισμού.

Σήμερα, το ακριτικό νησί αποδεικνύει πως μέσα σε 15,8 τ.χλμ. κι ανάμεσα σε περίπου 800 μόνιμους κατοίκους υπάρχει ένας μύθος πολύ οινικός.

Οι Λειψοί μπορούν να υπερηφανεύονται για τα κρασιά και το παραδοσιακό γλυκό κρασί του νησιού την τοπική ποικιλία «Φωκιανό».

Ο μύθος θέλει την ποικιλία Φωκιανό να παίρνει το όνομά του από την πόλη Φώκαια στη Μικρά Ασία και το κρασί που φτιάχτηκε από αυτήν την ποικιλία να είναι δώρο του θεού Διόνυσου.

Το Φωκιανό είναι από τις γηγενείς ποικιλίες που πηγαίνει πίσω στο χρόνο. Πρόκειται για μία σπάνια ποικιλία, ανθεκτική και με καλή ανάπτυξη, η οποία μπορεί και δίνει πολύ ενδιαφέροντα αρώματα και πλούσιο χρώμα. Το Φωκιανό καλλιεργείται στο νησί εδώ και γενιές και προορίζεται κατά κύριο λόγο για την παραγωγή γλυκών κρασιών.

Πρόσφατα, το η διοίκηση του νησιού αποφάσισε ότι δεν θα επιτρέψει ξαπλώστρες σε καμία από τις παραλίες. Αυτή η απόφαση ελήφθη για να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να προσπαθήσουν να φέρονται πιο βιώσιμα και οικολογικά. Συνιστάται επίσης να αφήσεις το όχημά σου και να μετακινηθείς σε αυτό το νησί όσο το δυνατόν περισσότερο με τα πόδια.

Ο δήμος Λειψών έχει ένα σχέδιο για την προώθηση αυθεντικών διακοπών και οικολογικής νοοτροπίας στους ταξιδιώτες

Η αλιεία, η κτηνοτροφία και η γεωργία είναι αρκετά ανεπτυγμένες. Θα βρείτε, όπως άλλωστε είναι αναμενόμενο, φρεσκότατα και νοστιμότατα ψάρια και θαλασσινά, όστρακα, φούσκες, θα γευθείτε ντόπια κρέατα (αρνάκι, κατσικάκι γεμιστό) και τυριά (τουλουμοτύρι, μυζήθρα), αλλά και άλλες νοστιμιές όπως πιταρούδια και φαβοκεφτέδες.

Για να γλυκαθείτε, δοκιμάστε τα τοπικά γλυκά του κουταλιού, το θεσπέσιο θυμαρίσιο μέλι μόνο του ή πάνω σε ξεροτήγανα, με κανέλα και καρύδια.

Μην παραλείψετε να δείτε και την Παναγιά του Χάρου, που βρίσκεται σε απόσταση 1,5 χλμ. από τη Χώρα. Πρόκειται για μοναστήρι του 1600 με μια σπάνια εικόνα. Πρωτοτυπία στην εικόνα δίνει το γεγονός ότι η Παναγία ιστορείται να κρατά το Χριστό όχι ως βρέφος, αλλά κρεμάμενο νεκρό στο Σταυρό του μαρτυρίου. Και επειδή οι έννοιες νεκρός και Χάρος σχετίζονται, η εικόνα, και γενικότερα η εκκλησία, ονομάστηκε «Παναγία του Χάρου».