Η Φυλακή Ινβέραρι στη Σκωτία
Το σκληρό σωφρονιστικό σύστημα της Σκωτίας του 19ου αιώνα σε μια διατηρητέα φυλακή-δικαστήριο που εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη.
Αυτή η φυλακή είναι ένα ζωντανό μουσείο, όπου οι επισκέπτες μπορούν να δουν φυλακισμένους, να παρακολουθήσουν δίκες σε αίθουσα δικαστηρίου, ακόμα και να μιλήσουν στον δεσμοφύλακα. Η φυλακή είναι επίσης ανοιχτή κατά τη διάρκεια της νύχτας και οι τουρίστες μπορούν να εγγραφούν για τη συμμετοχή τους σε παραφυσικές αστυνομικές έρευνες και δραστηριότητες που αφορούν κυνήγι φαντασμάτων!
Ολυμπιακός: Ψάχνοντας το εύκολο γκολ...
Όλα αυτά τα… ωραία και πολύ ενδιαφέροντα συμβαίνουν στη Φυλακή Ινβέραρι που βρίσκεται στην ομώνυμη πόλη της δυτικής Σκωτίας. Πρόκειται για ένα συγκρότημα κτιρίων του 19ου αιώνα, βασισμένο στα σχέδια του Σκωτσέζου αρχιτέκτονα Τζέιμς Γκιλέσπι Γκρέιαμ. Αποπερατώθηκε το 1820 και τον ίδιο χρόνο άνοιξε τις πύλες του, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως φυλακή και ως δικαστικό μέγαρο. Έκλεισε το 1889, αφού θεωρήθηκε πολύ δαπανηρό και μη αποδοτικό για τα έξοδα που απαιτούσε η συντήρησή του σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, σε σύγκριση με τα αντίστοιχα κτίρια των μεγάλων πόλεων της χώρας.
Ο χώρος αναβιώνει τις σκηνές της δίκης και του εγκλεισμού των καταδικασμένων ανδρών, γυναικών και παιδιών (!) μέσω της χρήσης ηθοποιών και κουκλών κανονικού μεγέθους. H επίδειξη αρχίζει με μερικά παραδείγματα εξαιρετικά σκληρών ποινών που υφίσταντο οι καταδικασθέντες προτού περάσουν την πόρτα του κελιού. Μάλιστα ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να περάσει τη δοκιμασία κάποιων εξ αυτών από… πρώτο χέρι. Κατ’ αυτόν τον τρόπο συνειδητοποιεί και πόσο εύκολα τα έχουμε όλα σήμερα συγκριτικά με τις βάρβαρες συνθήκες διαβίωσης των φυλακισμένων του 19ου αιώνα.
Aμέσως μετά εισέρχεσαι στο δικαστήριο, όπου δυσκολεύεσαι να διακρίνεις ποιοι είναι οι επισκέπτες και ποιες οι κούκλες που έχουν τους ρόλους των προσώπων που συμμετέχουν στη δίκη. Από εκεί έπειτα κατεβαίνεις τα ίδια σκαλιά που ακολουθούσαν οι καταδικασμένοι στην πορεία τους πίσω από τα σίδερα. Τα κελιά στεγάζονται σε δύο κτίρια, το παλιότερο του 1820 και ένα μεταγενέστερο και κάπως πιο ανθρώπινο, κατασκευασμένο το 1849.
Εκεί οι δεσμοφύλακες θα ενημερώσουν τον επισκέπτη για τη δεινή θέση των φυλακισμένων, ενώ σε κάθε κελί υπάρχουν γραμμένες ιστορίες σχετικά με τους έγκλειστους και τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει. Παράλληλα, ενημερωτικές πινακίδες πληροφορούν τον κόσμο για διάφορες πτυχές της ζωής των κρατουμένων της εποχής. Πάντως, είναι πολύ ενδιαφέρον να διαπιστώνει κανείς ότι η κοινωνία του 19ου αιώνα ελάχιστα διαφέρει από αυτή του 21ου σε θέματα απειθαρχίας!
Τελικά η Φυλακή Ινβέραρι είναι κάτι παραπάνω από ένα μουσείο… Είναι μια πραγματική εμπειρία ζωής βουτηγμένη στην ιστορία που παίρνει σάρκα και οστά!