Καίτη Γκρέυ: Ο λόγος που την έβαλαν στην Columbia να πει και δεύτερη φορά το τραγούδι

Στα χρόνια της Columbia και του λαϊκού τραγουδιού οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ηχογραφούσαν οι τραγουδιστές ήταν ζόρικες. Έπρεπε να έχεις φωνή για να τα βγάλεις πέρα. Η τεχνολογία της εποχής εκείνης ήταν εχθρική για τους ατάλαντους. Η μαρτυρία της Καίτης Γκρέυ για την ηχογράφηση μιας μεγάλης λαϊκής επιτυχίας είναι καθόλα ενδεικτική.

Πήγα στην Πετρούπολη, στο σπίτι του Γιώργου Μητσάκη,χτυπάω την πόρτα, βγαίνει ο Μητσάκης, μου λέει:' «Εσύ είσαι η Καίτη Γκρέυ;Έλα, κορίτσι μου, σε περιμένω». 'Ήδη του είχαν τηλεφωνήσει από τη δισκογραφική εταιρεία Columbia.Με πήρε μέσα και μου έκανε πρόβες στο πρώτο μου τραγούδι.«Το δικό σου το μαράζι θα με φάει». Μου λέει: «Το τραγούδι το έμαθες αλλά θα 'ρθεις και αύριο να κάνουμε άλλη μία πρόβα».

Την άλλη μέρα πήγα, έκανα μία πρόβα και πήγαμε στην Columbia, για να το γραμμοφωνήσω. Όπως θα ξέρουνε οι παλιοί,οι φωνοληψίες δε γινόντουσαν όπως γίνονται τώρα, με ταινίες, με φίλτρα, και με ένα σωρό πράγματα, που τις μικρές φωνές τις κάνουν μεγάλες.Τότε έπρεπε να είχες μέταλλο για να μπορέσεις να τραγουδήσεις στα μηχανήματα αυτά που είχανε.Το τραγούδι το είπα μια κι έξω. Τρελαθήκανε όλοι γιατί, όπως μου εξήγησαν μετά, δίνανε βραβείο σε όποιον χάλαγε τα λιγότερα κεριά,γιατί η φωνή γραφότανε πάνω σ' ένα κερί. Με αγκάλιασε ο Μητσάκης, Μπράβο κορίτσι μου, συγχαρητήρια ,μια κι έξω το πήγες το τραγούδι, δεν έπαθες καθόλου τρακ.

«Ε, ας το κάνουμε άλλη μία φορά'», λέει ο κύριος Μηλιόπουλος, και ο κύριος Λαμπρόπουλος' «Για να έχουμε κι ένα ρεζέρβα. Γιατί μπορεί να χαλάσει το ένα κερί, να έχουμε το άλλο.» Κι έτσι γραμμοφώνησα το πρώτο μου τραγούδι, με μεγάλη συγκίνηση...

Το δικό σου το μαράζι θα με φάει

Πάει χαμένη η ζωή μου, τώρα πάει

Και με δίχως να ντραπώ

Δώσε βάση τί θα πω

Να 'χεις χάρη μάγκα, που σε αγαπώ.

Απόσπασμα από το βιβλίο ΚΑΙΤΗ ΓΚΡΕΥ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ

Γιώργος Χρονάς, οδός Πανός