Καίτη Γκρέι, «Άναψε το τσιγάρο» - κάθε λέξη καίει στα χείλη της

Ακόμα κι αν είχε ερμηνεύσει μόνο αυτό το τσιφτετέλι των Κλουβάτου-Βασιλειάδου, η Καίτη Γκρέι θα ήταν σήμερα το «βαρύ πυροβολικό» του λαϊκού τραγουδιού. Το οργιαστικό τίμπρο της φωνής της, οι καλοζυγισμένοι λαρυγγισμοί και η έκρηξη στην ερμηνεία της, που συναγωνίζεται το δαιμονικό ταξίμι του βιολιού του Γιώργου Κόρου, δημιουργούν μια διονυσιακή ατμόσφαιρα στην οποία αυτή η λαϊκή Μαινάδα δίνει τα ρέστα της.

Την ίδια έκρηξη φωνής συναντάμε και σε παρόμοια τραγούδια της όπως στο «Κάτσε στον καναπέ μου» αλλά κσι στον Τσιτσανικό καρσιλαμά «Για κοίτα κόσμε ένα κορμί». Τέτοια τραγούδια μόνο η Γκρέι μπορούσε να τα απογειώσει παίρνοντας τη σκυτάλη από τη Ρόζα Εσκενάζι, τη ναζιάρα. Η μεγάλη κυρία έφυγε σήμερα, Κυριακή, 19 Ιανουαρίου 2025, όπως το είχε ήδη τραγουδήσει «Θέλω να είναι Κυριακή κι αυτή που θα πεθάνω».

Το τσιγάρο πάντως που της άναψε ο νταλκάς της παραμένει αναμμένο, για να τη θυμόμαστε όπως θα ήθελε η ίδια: το απόλυτο θηλυκό του λαϊκού μας τραγουδιού που ύμνησε τον γυναικείο ερωτισμό, την χαρά και την απόλαυση της ζωής. Δεν τα παίρνει όλα ο θάνατος, αφήνει την ανθρώπινη πνοή και τη λαχτάρα με την οποία δημιουργούμε, ερωτευόμαστε και τραγουδάμε. Η Καίτη Γκρέι έζησε έναν πλούσιο αιώνα ζωής και απίστευτου σεβντά. Την σκεπάζει η δόξα!