Τη μέρα που ο Καζαντζίδης πρωτοτραγούδησε σε μικρόφωνο

Φανταστείτε να τραγουδάτε σε μια σάλα ασφυκτικά γεμάτη και να είστε υποχρεωμένοι να ξεφωνίζετε για να ακουστείτε. Αυτή ήταν η μοίρα των τραγουδιστών τα παλιά χρόνια, προτού μπει στη ζωή μας η τεχνολογία και δώσει λύση και σε αυτό το... μαρτύριο.

Ο Στέλιος Καζαντζίδης στην αυτοβιογραφική συνέντευξή του προς τον Θανάση Λάλα, μιλά για την εμπειρία του πρώτου μικροφώνου.

Χρησιμοποιήσαμε μικρόφωνο πρώτη φορά στην ταβέρνα του Βουτσά. Θυμάμαι μάλιστα που πήγαμε και το αγοράσαμε εμείς... Είχαμε πάρει ένα μικρόφωνο επιτραπέζιο απ' ό,τι θυμάμαι. Ήταν η βάση του βαριά, σιδερένια και είχε απάνω εκεί βιδωμένο το μικρόφωνο... Έβγαινε η φωνή από τα μεγάφωνα κι εκεί πρωτάκουσα τη φωνή μου κατά εκατοντάδες φορές αναπτυγμένη και δεν μου φάνηκε άσχημη. Με το μικρόφωνο τραγουδούσες πιο ξεκούραστα. Δεν χρειαζόταν να καταβάλεις προσπάθεια για να ακουστείς στις χαμηλές νότες... Κάπως έτσι άρχισα να γίνομαι επαγγελματίας.

Ο Καζαντζίδης ως τραγουδιστής είχε δυνατή και ογκώδη φωνή και χάρις στην πείρα του μπορούσε να διαχειρίζεται τις δυνατότητες που έδινε το μικρόφωνο καλύτερα από τον καθένα.