Καζαντζίδης: «Αυτοσχεδίαζα στους δίσκους, μόνο ένας συνθέτης δεν με άφηνε να κάνω ό,τι ήθελα»

Ο αρχιτραγουδιστής της λαϊκής μας μουσικής εξομολογήθηκε στον Θανάση Λάλα την αυτοσχεδιαστική διάθεση που είχε σε κάθε τραγούδι. Και είναι μια εξομολόγηση απόλυτα συμβατή με ό,τι ακούμε σήμερα στους δίσκους του. Φαντάζει απίθανο αλλά ο Στέλιος Καζαντζίδης ανακάλυπτε συνεχώς νέους λαρυγγισμούς. Κάθε τραγούδι, κάθε ηχογράφηση ήταν μια νέα περιπέτεια. Η καλοκουρδισμένη φωνή του και η τέλεια άρθρωση που διέθετε εκ φύσεως, του επέτρεπαν να ασχολείται απερίσπαστος με τα στολίδια του τραγουδιού.

Ο ακροατής των ηχογραφήσεων του Καζαντζίδη απολαμβάνει διαφορετικά ποικίλματα σε κάθε τραγούδι. Άλλα τα γυρίσματα της φωνής του σε ένα τραγούδι σαν το «Κι αν γελάω είναι ψέμα», άλλα σε ένα άλλο σαν το «Καθένας με τον πόνο του». Στα πρώτα χρόνια ο Στέλιος έπαιζε ακόμα και με το ηχόχρωμα της φωνής του και μερικές φορές κατάφερνε να ακούγεται... αγνώριστος. Αν μελετήσει κανείς τα πολλά και διαφορετικά στολίδια που βάζει σε κάθε τραγούδι, ακόμα και στο πιο κακό, το πιο ασήμαντο από αυτά, θα έχει μια σειρά από αυτοσχεδιασμούς μέσα στους οποίους περικλείεται όλο το κλασικό λαϊκό τραγούδι.

Ένας μόνος συνθέτης, καθ' ομολογία του Καζαντζίδη τουλάχιστον δεν του επέτρεπε να τα λέει όπως ήθελε. fosonline.gr

Πριν τ' ακούσει να τα τραγουδάω, τα είχε ακούσει μέσα στο μυαλό του. Όλα τα άκουγε μέσα στο κεφάλι του και έπειτα ζητούσε η ερμηνεία να πλησιάσει αυτό το αποτέλεσμα. Μεγάλος μουσικός και συνθέτης... Είχε όραμα ο Μανώλης Χιώτης. Ήθελε να φτιάξει τον δικό του κόσμο... Και τα κατάφερε, νομίζω.

Όλοι οι άλλοι συνθέτες ξέρανε ότι θα γίνει άλλο το τραγούδι τους όταν το πω εγώ, αν στη μελωδία και στον στίχο τους προστεθεί η φωνή μου! ... Τα φέρνανε, τα έλεγα και όταν τα ακούγανε ήτανε άλλα. Ακόμα κι εγώ τα έχανα με τον εαυτό μου...με τα στολίσματα που έκανα στα τραγούδια.

(Στοιχεία αντλήθηκαν από το βιβλίο: Στέλιος Καζαντζίδης, θεριό ανήμερο. Θανάσης Λάλας, εκδόσεις Αρμός)