«Χάθηκε το φεγγάρι»: Η Μοσχολιού πάγωσε τα ξημερώματα, αλλά έγινε διάσημη

Το 1964 ο σκηνοθέτης Ντίνος Δημόπουλος γύριζε την ταινία «Λόλα» και χρειαζόταν μία τραγουδίστρια για να ερμηνεύσει το τραγούδι «Χάθηκε το φεγγάρι».

«Χάθηκε το φεγγάρι»: Η Μοσχολιού πάγωσε τα ξημερώματα, αλλά έγινε διάσημη

Η Βίκυ Μοσχολιού τότε ήταν μια άσημη τραγουδίστρια και δούλευε σε ένα μαγαζί της Λεωφόρου Συγγρού, στην «Τριάνα». Επιλέχθηκε να ερμηνεύσει το τρα­γούδι και να παίξει και σε σκηνή της ταινίας.

Πέντε το πρωί ο σκηνοθέτης ανέβασε τη Μοσχολιού πάνω σε κόντρα πλακέ και μπροστά ήταν ένα ανοιχτό παράθυρο. Από πίσω είχε μια σκάλα για να ανέβει η τραγουδίστρια.

«Κυρ Ντίνο, δεν έχει ταβάνι το σπίτι;» ρώτησε η Μοσχολιού, κοιτάζοντας έκπληκτη.

«Όχι», απά­ντησε ο Δημόπουλος, που πρώτη φορά άκουσε να τον αποκαλούν «κυρ Ντίνο». «Εσύ θα κάθεσαι εδώ και θα κοιτάς απέναντι».

«Και τι θα κάνω;»

«Θα κουνάς τα χείλη σου, ακούγοντας τη φωνή σου από το μαγνητόφωνο»

«Και δεν θα τραγουδάω;»

«Θα κάνεις πως τραγουδάς»

«Κατάλαβα...»

Πρώτη πρόβα με λάθη. Δεύτερη πρόβα επίσης. Στην τρίτη πρόβα άρχισε να χιονίζει. Η Μοσχολιού ανε­βασμένη εκεί, 6.30 το πρωί, άρχισε να τουρτουρίζει. «Κυρ Ντίνο, κρυώνω, θ' αργήσουμε;» το γύρισμα διακόπηκε για την άλλη μέρα.

Δεύτερη μέρα, τέταρτη προσπά­θεια στις πέντε το πρωί, αλλά η πρωινή βροχή είχε διαφορετική γνώμη.

Τελικά, το πλάνο ολοκληρώθηκε την τρίτη μέρα όποιου μήνα του '64. Τρία ξενύχτια για ένα πλάνο και κάπως έτσι έμαθαν όλοι τη Βίκυ Μοσχολιού.