Αυτός ήταν ο τελευταίος λαϊκός τραγουδιστής

Η παράδοση των μεγάλων λαϊκών τραγουδιστών ξκινά από την δεκαετία του '50 μαζί με την δημοφιλία του λαϊκού τραγουδιού. Δημιουργήθηκε στη σκιά του Στράτου Παγιουμτζή και του Πρόδρομου Τσαουσάκη. Ο Πάνος Γαβαλάς, κυρίως όμως ο Στέλιος Καζαντζίδης αποτελούν τα νέα πρότυπα.

Ο Καζαντζίδης θα δώσει σάρκα και οστά στον όρο λαϊκό τραγούδι ερμηνεύοντας μερικές από τις πιο σημαντικές συνθέσεις δημιουργών που είχαν ανδραγαθήσει στο ύστερο ρεμπέτικο, όπως ο Τσιτσάνης, ο Χιώτης, ο Μητσάκης. Με τη φωνή του αναδεικνύονται επίσης συνθέτες όπως ο Καλδάρας και ο Δερβενιώτης. Στο μεταξύ εμφανίζονται κι άλλες φωνές: Μανώλης Αγγελόπουλος, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Βαγγέλης Περπινιάδης, Πέτρος Αναγνωστάκης και ο νεαρός Στράτος Διονυσίου.

Στη δεκαετία του '60 ο Καζαντζίδης παραμένει αδιαφιλονίκητος βασιλιάς, ωστόσο όλοι οι προαναφερθέντες τραγουδιστές με εξαίρεση ίσως τον Διονυσίου εξαντλούν σε εντυπωσιακό βαθμό τα περιθώρια της φήμης τους.

Στη δεκαετία του '70 όλοι αυτοί κρατούν κάτι από τον απόηχο της παρουσίας τους, ενώ στα χρόνια του '80 εξελίσσονται σε cult φιγούρες. Το λαϊκό τραγούδι άλλωστε έχει αλλάξει χαρακτήρα, έχει αλλοιωθεί σε μεγάλο βαθμό, η μάζα των γλεντζέδων έχει στραφεί αργά άλλα σταθερά στο σκυλάδικο και οι παλιοί μεγάλοι συνθέτες και τραγουδιστές έχουν ουσιαστικά κατέβει από τα πάλκα. Η προσπάθεια να επιβληθούν στην αγορά τα κακέκτυπα του Καζαντζίδη, τραγουδιστές τύπου Βελή, κρίνονται ανεπιτυχείς. Θα έλεγε κανείς πως μόνο ο Στράτος Διονυσίου κρατά ψηλά τη σημαία του αυθεντικού λαϊκού τραγουδιστή.

Ο θάνατος του Στράτου εγείρει ζήτημα διαδοχής και σε ένα κοινό που έχει γαλουχηθεί με πάσης φύσεως σκυλάδικα, η εύκολη λύση είναι να προβληθούν οι σταρ της πίστας του '90. Αρχικά ο Βασίλης Καρράς και στη συνέχεια ο Πασχάλης Τερζής θα γίνουν οι αγαπημένοι των δισκογραφικών.

Στην πραγματικότητα όμως το λαϊκό τραγούδι έχει τραβήξει έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο, μπολιασμένο με δόσεις ελληνικού ροκ και στοιχείων δημοτικής παράδοσης.

Στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 κυκλοφορεί η πολύκροτη «Ρόζα» δια στόματος Δημήτρη Μητροπάνου. Ο Μητροπάνος δεν είναι κάποιο καινούργιο φρούτο, είναι ένας μπαρουτοκαπνισμένος τραγουδιστής από τα τέλη του '60 και η καριέρα του έχει περάσει από σαράντα κύματα. Στην δεύτερη φάση της διαδρομής αποδεικνύεται μια ευχάριστη έκπληξη, ένας μαγικός συνδυασμός λαϊκού βάρδου με ροκ αποχρώσεις που ταιριάζει απόλυτα στη νέα τάση της μουσικής. Η «Ρόζα» θα γίνει το νέο ευαγγέλιο του λαϊκού τραγουδιού κι ο Δημήτρης Μητροπάνος ο τελευταίος λαϊκός τραγουδιστής.