Κι όμως ο Μανώλης Τραμπαρίφας ήταν υπαρκτό πρόσωπο

Ψαρομάλλης, με ένα χρυσό δόντι που έλαμπε σε κάθε του χαμόγελο, Κρητικός στην καταγωγή, ο Μανώλης Τραμπαρίφας, αυτός ο "αιώνιος" ταξιτζής της παλιάς Αθήνας έκανε πιάτσα στην οδό Ασκληπιού.

Σήμερα παραμένει ζωντανός στις παιδικές αναμνήσεις κάποιων Αθηναίων, που τον θυμούνται να σοφάρει στους δρόμους της πρωτεύουσας. Στην εποχή του οι σοφέρ ήταν ακόμα λιγοστοί και δούλευαν συνήθως με γνωριμίες και προσυμφωνημένες μισθώσεις. Ο Τραμπαρίφας, παρατσούκλι ασφαλώς, αφού αγνοείται το πραγματικό του όνομα, ξεκινούσε κάθε μέρα από την πλατεία Βάθη όπου έμενε με τη γυναίκα του, γνωρίζοντας πως από τη μια στιγμή στην άλλη θα μπορούσε να βρεθεί στις τέσσερις γωνιές της Αττικής. Ο Τραμπαρίφας ήταν ο σοφέρ για τα μπάνια του λαού, αλλά και για τις κοινωνικές εκδηλώσεις του καιρού εκείνου, γάμους, βαφτίσια και λοιπά... Ήταν όμως και ο αγαπημένος σοφέρ των καλλιτεχνών. Στα χρόνια του '50 το "Ακροπόλ" γνώριζε μεγάλες δόξες και όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος "ψώνιζε" ρόδα από την πιάτσα της οδού Ασκληπιού.

Σε συνέντευξη που έδωσε η Ηρώ Σουγιούλ, κόρη του γνωστού συνθέτη στην εφημερίδα το Βήμα στις 3/4/2011, αποκάλυψε πως ο Μανώλης ο Τραμπαρίφας ήταν ο προσωπικός οδηγός του πατέρα της, που καθώς δεν οδηγούσε, χρειαζόταν ένα ταξιτζή μόνιμο για να τον εξυπηρετεί:

Το αρχοντορεμπέτικο με τίτλο: "Τραμπαρίφας" έγινε έκτοτε συνώνυμο της ανεμελιάς και του κεφιού παραπέμποντας στη μαγική διαδρομή προς τη θάλασσα, ειδικά εκείνες τις καλοκαιρινές μέρες που το κλεινόν άστυ καιγόταν από τον καλοκαιρινό καύσωνα.
"Ρε Μανώλη Τραμπαρίφα, βάλε τη διπλή ταρίφα" τραγουδά η Μπέλλου συμπληρώνοντας κάπου μες στο τραγούδι: "Απόψε που την έβγαλα την μπέμπελη, γουστάρω νύχτα δροσερή και ρέμπελη".

"Κάποια μέρα ο πατέρας της καθόταν στο πίσω κάθισμα παρέα με τον Σακελλάριο και μιλούσαν για δουλειές.

“Ρε σεις” τους λέει ο Τραμπαρίφας “για μένα δεν θα γράψετε κανένα τραγουδάκι;”.“Να σου γράψουμε, έτσι Μιχάλη; ” απαντά ο Σακελλάριος.

Και του το γράψανε. Ο Μανώλης Τραμπαρίφας πέθανε το 2001».