Τα τραγούδια έχουν Ιστορία: Ο Μπιθικώτσης τραγουδά τον ύμνο της χούντας
Πέρασε ήδη μισός αιώνας από τότε που στις 13 Ιουλίου 1967 ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και η Βίκυ Μοσχολιού τραγούδησαν ζωντανά στο κέντρο «Δειλινά» της Γλυφάδας τον ύμνο της 21ης Απριλίου.
Το «επίτευγμα» αυτό δεν πέρασε τις πύλες της δισκογραφίας μάλιστα ορισμένοι αναφέρουν πως δεν είναι ο γνωστός ύμνος αλλά κάποιο άλλο εμβατήριο σε στίχους Ηλία Καραμανέα και μουσική Α. Ρεμούνδου.
Ο ύμνος που έμεινε γνωστός ήταν ένα καθεστωτικό άσμα σε στίχους Γιώργου Οικονομίδη και μουσική Γιώργου Κατσαρού. Ο τελευταίος ποτέ δεν αποδέχθηκε την πατρότητα του τραγουδιού υποστηρίζοντας ότι περίπου τον παγίδεψαν με άλλους στίχους που δεν είχαν καμία σχέση με το δοξαστικό της χούντας.
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Το τραγούδι αυτό πάντως δισκογραφήθηκε από τον τραγουδιστή του ελαφρού τραγουδιού Φώτη Δήμα ο οποίος χρεώνεται την πρώτη εκτέλεση. Τον Δήμα δεν τον θυμάται κανείς πια, ο Μπιθικώτσης ωστόσο παρέμεινε ο τραγουδιστής της «Ρωμιοσύνης» ενώ η Βίκυ Μοσχολιού κρύφτηκε πίσω από τη μεγάλη σκιά του δωρικού τραγουδιστή που λίγο έλειψε να καταστρέψει το όνομά του. Είναι γνωστή η επιστολή σωφρονισμού που απέστειλε ο εξόριστος Μίκης στο «πρωτοπαλίκαρό» του.
«Γρηγόρη. Διάβασα με κατάπληξη ότι πρόκειται να τραγουδήσεις στα Δειλινά τον «Ύμνο της Επαναστάσεως». Νομίζω ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να καταλαβαίνεις τι πρόκειται να κάνεις. Πόσες ευθύνες επωμίζεσαι και σε τι σοβαρούς κινδύνους μπαίνεις. Κάθισε σπίτι σου με αξιοπρέπεια. Μην γκρεμίζεις, με μια κλωτσιά, αυτό που χτίσαμε μαζί τόσα χρόνια. Μην ακούς τους κερδοσκόπους και τους προσκυνημένους. Μη ρίχνεις στον βούρκο το όνομά σου και το όνομα των παιδιών σου, που σε λίγο θα ντρέπονται για σένα. Κάνε τον άρρωστο. Φύγε για το εξωτερικό. Εκεί μπορείς ν’ αρχίσεις μια καινούργια καριέρα. Η Μελίνα σε περιμένει. Γιατί αν εσύ, ο Μπιθικώτσης, το πρωτοπαλίκαρο του Θεοδωράκη, γίνεις επίσημος τραγουδιστής της Δικτατορίας, τραγουδώντας αυτό το άθλιο κατασκεύασμα, θα πρέπει να ξέρεις, ότι θα γίνεις ο πιο αχάριστος και τιποτένιος προδότης που γέννησε ο Λαός μας...»
Ο Μπιθικώτσης δεν τον άκουσε υποστηρίζοντας ότι δεν μπορούσε να ξαναζήσει την εξορία, ειδικά σε μια περίοδο που η ζωή του είχε στρώσει, μετά από πολλές δεκαετίες βασανισμένου βίου. Το παράξενο είναι πως το ατόπημα αυτό δεν κηλίδωσε την υστεροφημία του. Φρόντισε βέβαια για αυτό και ο Θεοδωράκης ο οποίος μεταπολιτευτικά του έδωσε «συγχωροχάρτι» με τη βαριά υπογραφή του. Η ζωή είναι μεγάλη για να μην κάνει κάποιος λάθος...