Τα τραγούδια έχουν Ιστορία: Ο Καζαντζίδης είχε δίκιο - 22 φορές το τραγούδι με το όπλο στον κρόταφο!
Τίποτε δεν ήταν εύκολο στα λαϊκά πάλκα της εποχής του '50 και του '60. Τα νυχτερινά μαγαζιά της εποχής τέρπουν τους μερακλήδες, τους λάτρεις της πενιάς, συγκεντρώνουν ωστόσο, και ένα συνονθύλευμα από μπράβους της νύχτας και νεόπλουτους θαμώνες, παλιούς μαυραγορίτες και δωσίλογους, ανθρώπους του λεγόμενου παρακράτους.
Κάθε παλιός τραγουδιστής ή μουσικός θα έχει να σου διηγηθεί κάποιο επεισόδιο όπου τα βρήκε... δύσκολα! Ο Στέλιος Καζαντζίδης είχε αναφερθεί στο σκληρό τετ α τετ με έναν από τους μεγαλύτερους νταήδες της νύχτας, τον διαβόητο Νίκο Κατελάνο, αρχηγό μιας οικογένειας παλικαράδων, χαφιέδων της ασφάλειας.
Ο Κατελάνος με την απειλή όπλου ζήτησε από τον τραγουδιστή να επαναλάβει 22 φορές την παραγγελιά του, στο τέλος μάλιστα απαίτησε να του χαϊδέψει τα γεννητικά όργανα.
Με την παρέμβαση των ανθρώπων του μαγαζιού αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Ο άνθρωπος αυτός τρομοκρατούσε συστηματικά τον μεγάλο τραγουδιστή εξυπηρετώντας ανταγωνιστές μαγαζάτορες που χτύπαγαν μύγες εξαιτίας της δημοφιλίας του Καζαντζίδη. Στο τέλος βρήκε τον μάστορά του.
Αλέκος ρωτά, Σακελλάριος απαντά: Αν ο Θεός ήταν Έλληνας; Θα κατέστρεφε τον κόσμο για να...
Τραυματίστηκε σοβαρά από έναν άλλο νονό της νύχτας, τον Ντίνο Μαργαρίτη έξω από το κέντρο «Μαντουμπάλα» όπου τραγουδούσε ο Στέλιος. Το 1965 ο Καζαντζίδης πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τα λαϊκά πάλκα και δεν επέστρεψε ποτέ σε αυτό τον κόσμο της βίας και της παρανομίας.
Ένας μάγκας στο Βοτανικό
πι και φι ξηγιέται στο λεπτό
στα μπουζούκια και στα καμπαρέ
και μες στο ρεμπέτικο καρέ.
Μισές τραβάει, ποτήρια σπάει,
σκίζεται για μια μελαχρινή,
μα στη σούρα του ζητάει
και καμιά ξανθή.
Είναι ζόρικος και μπελαλής
στο Βοτανικό ο πιο νταής
κι όπως τόνε τρέμουν οι μαγκιές
κάνει στα σπαθάτα τις δουλειές.
