Όταν σίγησε η τρομπέτα του Θρύλου - Η καταδίκη από τη χούντα και γιατί ονομάστηκε Αττίλιο (vid)
Ο μόνιμος στα σκαλοπάτια της Θύρας 7, φοιτητής της Ιατρικής που ελάχιστοι γνώριζαν το όνομά του και «έφυγε» μέσα σε κόκκινο φέρετρο
Βασίλης Δουρίδας ήταν το όνομά του. Το γνώριζαν ελάχιστοι. Αντίθετα άπαντες ήξερα τον «Αττίλιο», τη θρυλική μορφή του σαλπιγκτή του Ολυμπιακού που έφυγε σαν σήμερα από τη ζωή, το 1994 από οξύ πνευμονικό οίδημα σε ηλικία 52 ετών.
Γεννήθηκε το 1942, στην κατοχή δηλαδή. Χαλούσε όλο το χαρτζιλίκι του για να πηγαίνει στο γήπεδο και να βλέπει τον Ολυμπιακό. «Τι με νοιάζει; Εγώ για τον Ολυμπιακό ζω», είχε πει σε μεγαλύτερη ηλικία όταν οι γιατροί του είπαν ότι δεν θα αντέξουν τα πνευμόνια του.
Ολυμπιακός: Ψάχνοντας το εύκολο γκολ...
Στο 4ο έτος παράτησε την ιατρική γιατί τον ενδιέφερε μόνο ο Ολυμπιακός. Η θέση του ήταν πάντα στο κάγκελο της εισόδου της Θύρας 7. Δύο φορές δέχθηκε επιθέσεις από οπαδούς άλλων ομάδων. Μάλιστα και τις δύο χτυπήθηκε βάναυσα. Μα αυτός ήταν πάντα στη θέση του. Πριν πεθάνει είχε ζητήσει να ταφεί σε κόκκινο φέρετρο. Αυτό έγινε...
Το προσωνύμιο το χρωστά σε μια σύμπτωση. Αττίλιο ονομαζόταν ένας παλαιστής της εποχής. Κάποτε, έφτασε καθυστερημένος στο Καραϊσκάκη. Ο αγώνας είχε αρχίσει. Για να φτάσει στη θέση του αναγκάστηκε να σπρώχνει τον κόσμο. Τότε, ένας από τους φίλους του Ολυμπιακού του είπε. «Σιγά ρε φίλε. Ποιος είσαι; O Ατίλιο;». Αυτό το όνομα τον συνόδευσε σε όλη τη ζωή του.
Αντιμετώπισε προβλήματα με τη χούντα. Τον Απρίλιο του 1972, μετά το τέλος του αγώνα με τον Ολυμπιακό Βόλου, συνελήφθη και καταδικάσθηκε «δια διέγερσιν εις απείθειαν». Ο λόγος ήταν ότι ο ίδιος προέτρεπε τους φιλάθλους έξω από τη Θύρα 1 να μην διαλυθούν σε αντίθεση με τις εντολές που έδινε η αστυνομία. Το τριμελές πλημμελειοδικείο Πειραιώς τον καταδίκασε σε 4 μήνες φυλάκιση, με αναστολή.
Εργαζόταν στην Αθήνα στον ιδιωτικό τομέα ως υπάλληλος μιας τράπεζας αίματος στην πλατεία Κάνιγγος. Το βράδυ της 11ης Νοεμβρίου 1994 ο Βασίλης Δουρίδας άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 52 χρονών, εξαιτίας ενός οξέος πνευμονικού οιδήματος που τον ταλαιπωρούσε. Κηδεύτηκε στο κοιμητήριο των Αγίων Αναργύρων σε κόκκινο φέρετρο όπως είχε ζητήσει από τη σύζυγό του, Αριστέα Δουρίδα.
