Όταν σίγησε το σαξόφωνο του Τσάρλι Πάρκερ

Θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους επιδραστικότερους μουσικούς της τζαζ, έχοντας παίξει καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση της bebop, δίνοντας έμφαση στο γρήγορο τέμπο και στον αυτοσχεδιασμό.

Γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου το 1920 στο Κάνσας Σίτι και μεγάλωσε στο Μιζούρι. Σε ηλικία μόλις 11 ετών θα ξεκινήσει το σαξόφωνο και τέσσερα χρόνια αργότερα θα εγκαταλείψει το σχολείο ακολουθώντας την καριέρα του μουσικού, παίζοντας σε τοπικά κλαμπ. Παράλληλα με τη μουσική θα αρχίσει και η επαφή του με τα ναρκωτικά σε ηλικία μόλις 12 ετών, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει: «Άρχισα τις ασωτίες το 1932, όταν ήμουν δηλαδή 12 χρόνων, και ύστερα από τρία χρόνια ένας γνωστός με έμπασε στην ηρωίνη. Ένα πρωί λίγο αργότερα, ξύπνησα και αισθανόμουν φοβερά άρρωστος, χωρίς να ξέρω γιατί. Ο πανικός είχε αρχίσει».

Τη δεκαετία του ’40 θα φτάσει τον οργανισμό του στα όριά του, με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί στο δημόσιο ψυχιατρείο του Καμαρίλο. Είχαν προηγηθεί πολλές ασυνέπειες στις προγραμματισμένες εμφανίσεις του. Με την επιστροφή του στη μουσική θα ξεκινήσει η πιο δημιουργική του περίοδος, με κομμάτια όπως το «Relaxin’ at Camarilo», ενώ στα τέλη της δεκαετίας θα γνωρίσει και εμπορική επιτυχία κάνοντας περιοδείες σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Ο εθισμός του, όμως, στα ναρκωτικά και η καταβεβλημένη από τις καταχρήσεις υγεία του θα τον οδηγήσουν στη οριστική κατάρρευση.

Θα χάσει τη ζωή του στις 12 Μαρτίου του 1955 καθώς αποκοιμήθηκε ενώ έβλεπε τηλεόραση. Το ίδιο βράδυ θα εμφανιστεί στους τοίχους της Νέας Υόρκης και του Κάνσας το σύνθημα «Ο Μπερντ ζει». Η ζωή του θα γίνει ταινία από τον Κλιντ Ίστγουντ το 1988 με τίτλο «Bird», ενώ ο Αργεντινός συγγραφέας Χούλιο Κορτάσαρ, θα γράψει το 1959 το αφήγημα με τίτλο «Κυνηγός» και θέμα τις τελευταίες στιγμές της ζωής του.

Διαβάστε στο «ΦΩΣ» περισσότερα για τον Τσάρλι Πάρκερ εδώ.

Με μια ματιά…

1550: Μερικές εκατοντάδες Ισπανοί και αυτόχθονες στρατιώτες υπό τις διαταγές του Πέδρο ντε Βαλδίβια νικούν ένα στρατό 60.000 Μαπούτσε, στη μάχη του Πένκο στη σημερινή Χιλή.

1622: Ο Ιγνάτιος Λογιόλα και ο Φραγκίσκος Ξαβιέ, ιδρυτές των Ιησουιτών, αγιοποιούνται από την Καθολική Εκκλησία.

1894: Η Coca-Cola εμφιαλώνεται και πωλείται για πρώτη φορά από τον Τζόζεφ Βίντενχαρμ στο Μισισίπι.

1910: Καθελκύεται στο Λιβόρνο το ελληνικό θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ».

1913: Ημέρα της Καμπέρα: Η μελλοντική πρωτεύουσα της Αυστραλίας ονομάζεται Καμπέρα. Η Μελβούρνη παραμένει προσωρινή πρωτεύουσα μέχρι το 1927, ενώ η νέα πρωτεύουσα είναι ακόμα υπό κατασκευή.

1918: Η Μόσχα γίνεται και πάλι πρωτεύουσα της Ρωσίας μετά από 215 χρόνια, κατά τα οποία πρωτεύουσα ήταν η Αγία Πετρούπολη.

1921: Η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας υιοθετεί το İstiklâl Marşı, ως εθνικό ύμνο της χώρας.

1922: Η Αρμενία, η Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν σχηματίζουν την Ομοσπονδία Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών της Υπερκαυκασίας.

1933: Παγκόσμια οικονομική ύφεση: Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ απευθύνεται για πρώτη φορά στο αμερικανικό έθνος ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

1938: Προσάρτηση της Αυστρίας: Τα γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν και προσαρτούν την Αυστρία.

1940: Σοβιετοφινλανδικός πόλεμος του 1939: Η Φινλανδία υπογράφει τη Συνθήκη Ειρήνης της Μόσχας με τη Σοβιετική Ένωση, παραχωρώντας το σύνολο σχεδόν της φινλανδικής Καρελίας. Τα φινλανδικά στρατεύματα και ο εναπομένων πληθυσμός εγκαταλείπουν αμέσως την περιοχή.

1964: Δεκάδες χιλιάδες Αθηναίοι παρακολουθούν τη νεκρική πομπή του βασιλιά Παύλου της Ελλάδας από τη Μητρόπολη μέχρι το Τατόι.

2003: Δολοφονία Ζόραν Τζίντζιτς στο Βελιγράδι.

2002: Στο Τέξας η Αντρέα Γιετς καταδικάζεται σε ισόβια φυλάκιση, επειδή έπνιξε τα πέντε παιδιά της τον Ιούνιο του προηγούμενου έτους.

2005: Ο Κάρολος Παπούλιας αναλαμβάνει Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.