Παύλος Φύσσας: Ο «μάρτυρας» που δεν μας έμαθε απολύτως τίποτα

«Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθάνεις
Όμορφα κι όρθιος σε δημόσια θέα
Με λένε Παύλο Φύσσα από τον Περαία»...

Δεν έπεσε εντελώς μέσα ο Παύλος Φύσσας όταν έγραφε τους παραπάνω στίχους, όμως σε γενικές γραμμές μπορεί κάποιος να πει ότι ο θάνατός του δικαιώνει τις ρίμες που ξεστόμιζε από το μικρόφωνο με την παθιασμένη, μαχητική φωνή του.

Γνωστός για την αντιφασιστική του δράση, ο Παύλος ήταν ο άνθρωπος που πάντα θα έλεγε τα πράγματα όπως τα ένιωθε. Ίσως αυτό να ήταν και το στοιχείο που αποδείχθηκε καθοριστικό για την ίδια του τη ζωή: Το γεγονός ότι δε φοβόταν να πει αυτό που ένιωθε, μην υπολογίζοντας τις συνέπειες.

Τα ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου του 2013 η Χρυσή Αυγή έδειξε για μια ακόμα φορά το πραγματικό, φασιστικό της πρόσωπο. Με αφορμή μια διαφωνία μελών της με την παρέα του αδικοχαμένου ράπερ, κάποια μέλη της Χ.Α. ανέλαβαν δράση, με συνέπεια ο Ρουπακιάς να τον στείλει στον άλλο κόσμο με το μαχαίρι του.

Μην ακούτε τα κλισέ που λένε ότι κάποιος πεθαίνει μόνο όταν τον ξεχνάνε. Μπορεί το έργο κάποιου να παραμένει, ωστόσο ο ίδιος δεν έχει την ευκαιρία να συνεχίζει να το απολαμβάνει, όπως και οι συνάνθρωποί του δεν μπορούν πλέον να απολαύσουν αυτόν που φεύγει. Ο θάνατος είναι η τελευταία πράξη της ζωής και όταν κάποιος αφήνει την τελευταία του ανάσα, παράλληλα βλέπει και το ταξίδι του στη ζωή να τελειώνει. Η δολοφονία του Παύλου ήταν μια εγκληματική πράξη, που έδειξε στους Έλληνες ποιά πραγματικά είναι η Χ.Α: Μια φασιστική οργάνωση με νεοναζιστικά στοιχεία που πρεσβεύει το μίσος και την απανθρωπιά και δεν έχει κανένα πρόβλημα να σκοτώνει όποιον δε συνάδει με τα "πιστεύω" της. Το έκανε με μετανάστες, το έκανε και με Έλληνες και μάλιστα στις γειτονιές του Πειραιά, μια περιοχή που στο παρελθόν μπορούσε να υπερηφανεύεται ότι εκεί έζησε και μεγάλωσε ο Νίκος Γόδας που πολέμησε τους Γερμανούς και μετέπειτα εκτελέστηκε με την μπλούζα του Ολυμπιακού.

Ο Παύλος το πολέμησε αυτό όσο βρισκόταν εν ζωή με όλες του τις δυνάμεις και προφανώς αυτός ήταν και ο λόγος που στοχοποιήθηκε από τα μέλη της φασιστικής οργάνωσης.

Η στιγμή που ο δολοφόνος Ρουπακιάς μαχαιρώνει τον Φύσσα, είναι η στιγμή που οι Έλληνες βλέπουν το πραγματικό πρόσωπο του φασισμού. Είναι η στιγμή που ο φόβος αρχίζει να εξαπλώνεται ολοένα και εντονότερα στη χώρα μας. Σε κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να είναι και η στιγμή που θα έμπαινε η ταφόπλακα στις ορέξεις των μελών της κομματικής πλέον παράταξης για την είσοδό τους στη Βουλή.

* Ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα, Γιώργος Ρουπακιάς χαιρετάει ναζιστικά δίπλα σε σημαία της Ελλάδας. Ο πατριωτισμός σε όλο του το μεγαλείο

Όμως δυστυχώς στην Ελλάδα ξεχνάμε εύκολα, ή αν θέλετε κάνουμε εύκολα ότι δεν βλέπουμε κι ας έχουμε απέναντί μας ένα τέρας. Μια οργάνωση που τραμπουκίζει μετανάστες, κοπανάει αλύπητα όσους έχουν διαφορετικά πιστεύω, στέλνει στον Άδη όποιον ορθώνει το ανάστημά του μπροστά σε αυτό το "κτήνος".

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα μας απέδειξε ότι μεγαλύτερα κτήνη είμαστε εμείς οι ίδιοι. Όσοι φοβήθηκαν να απορρίψουν κοινωνικά το φασισμό την ώρα που έδειχνε το πιο σκληρό του πρόσωπο, όσοι τον εξέλεξαν να μπει στη Βουλή και να τους εκπροσωπήσει, όσοι επικρότησαν τις δημόσιες σφαλιάρες των μελών της σε γυναίκα, όσων είπαν μπράβο στα μέλη της όταν απειλούσαν δημοσιογράφους μπροστά στις κάμερες.

Όσοι συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα για το «τέρας» που δρα ανενόχλητο στις γειτονιές της Ελλάδας. Όσοι κάλυψαν το βράδυ της δολοφονίας την ομάδα που αρχικά προπηλάκισε τον Φύσσα και τον άνανδρο που του επιτέθηκε με το μαχαίρι. Όσοι συνεχίζουν να αποκαλούν "πατριώτες" ανθρώπους με τη σβάστιγκα στο χέρι.

Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 ο Παύλος Φύσσας έπεσε θύμα δολοφονίας. Λίγους μήνες πριν, πολλοί Έλληνες πολίτες είχαν «οπλίσει» τα χέρια των ακροδεξιών μελών της με την ψήφο τους που έβαλε ένα φασιστικό και φιλοναζιστικό κόμμα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης το «φίδι» βρήκε την ευκαιρία να ρίξει το δηλητήριό του. Οι συνθήκες εξαθλίωσης, τα ψέματα των πολιτικών και ο τρόπος με τον οποίο η Ευρώπη «στραγγάλισε» μέρος των πολιτών της χώρας μας, έδωσε την ευκαιρία σε μια σκληροπυρηνική οργάνωση να εισέλθει στη Βουλή και να παρασύρει μαζί της και πολίτες που σε διαφορετικές περιστάσεις θα αγνοούσαν την ύπαρξή της.

Ο Παύλος Φύσσας έμελλε να γίνει ο άνθρωπος που με αντίτιμο την ίδια του τη ζωή ξεσκέπασε ακόμα περισσότερο τον φασισμό. Θα περίμενε κανείς ότι η «θυσία» του θα αποτελούσε το ξεκίνημα για την πτώση του στην Ελλάδα.

Πέντε χρόνια μετά, η δίκη της Χρυσής Αυγής δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Οι οπαδοί του κόμματος υποστηρίζουν ότι πρόκειται για πατριωτική παράταξη, τα μέλη της συνεχίζουν με ψέματα να ξεγελάνε τους Έλληνες και να κερδίζουν την ψήφο τους και ένα τεράστιο «ΓΙΑΤΙ;» πλανιέται ακόμα πάνω από τη χώρα.

Μια χώρα που χωρίς καμία αμφιβολία συνεχίζει να βρίσκεται εκτός ελέγχου και να οπλίζει το ναζισμό...

Το 1940 οι ναζί κατακτητές ισοπέδωσαν και εξαθλίωσαν την Ελλάδα. Το 2018 οι Έλληνες τους εκλέγουν και τους έχουν στο Κοινοβούλιό τους.

Παύλο, συγγνώμη.