O Αριστείδης Αλαφούζος λάτρευε τον Ολυμπιακό

Όταν ο μεγάλος Νίκος Γουλανδρής αποχώρησε από τον Ολυμπιακό, αρχές του 1975, η ομάδα του Πειραιά ξέμεινε από χρήματα. Τότε εμφανίστηκε ο Αριστείδης Αλαφούζος. Κάλεσε στο γραφείο του τον Σάββα Θεοδωρίδη και τον ρώτησε πώς θα μπορούσε να βοηθήσει τον Ολυμπιακό. Ο Σάββας Θεοδωρίδης τού ανέφερε ότι ο Ολυμπιακός έχει οικονομικά προβλήματα και ο Αλαφούζος τού είπε πως ήταν πρόθυμος να δώσει πριμ 1 εκατομμυρίου δραχμών στους παίκτες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Όπως κι έγινε. Για εκείνη την εποχή το ποσό αυτό ήταν ιλιγγιώδες, αν φανταστούμε ότι η μηνιαίος μισθός ήταν 4.000 δραχμές. Τα χρήματα αυτά βοήθησαν τον Ολυμπιακό να κατακτήσει το πρωτάθλημα. «Ο κύριος Αλαφούζος μού θυμίζει τον Νίκο Γουλανδρή» είχε δηλώσει ο επίσης αείμνηστος λίμπερο του Ολυμπιακού, Λάκης Γλέζος.
Από εκεί και πέρα ακολούθησε ένα μπαράζ δημοσιευμάτων, που ήθελαν τον Αριστείδη Αλαφούζο να αναλαμβάνει τον Ολυμπιακό. Όμως, αυτή η αγορά δεν έγινε ποτέ, αλλά ο Αλαφούζος, μέχρι την έλευση του Σταύρου Νταϊφά στο τιμόνι του Ολυμπιακού το 1979, ήταν πάντα κοντά στην ομάδα.

«Ο κύριος Αλαφούζος είναι ένας εξαιρετικός κύριος, όπως και η αείμνηστη σύζυγός του» είχε δηλώσει πριν φύγει από τη ζωή ο Σάββας Θεοδωρίδης.

Ο γιος του, Γιάννης, ανέλαβε τον Παναθηναϊκό και πριν συγκρουστεί με τον Βαγγέλη Μαρινάκη ήταν συνέταιροι στον ΣΚΑΪ, τον οποίο είχε αγοράσει ο Αριστείδης μετά το σκάνδαλο Κοσκωτά. Η κολεγιά μεταξύ των δύο ανδρών είχε γίνει με προτροπή του ιδίου του πατέρα Αλαφούζου.

Κάθε αφήγησή του είχε μέσα τον Ολυμπιακό...

«Ο παππούς μου πέθανε το 1923. Εγώ γεννήθηκα το 1924, αλλά φύγαμε από τη Σαντορίνη το 1925 λόγω εκρήξεως του ηφαιστείου και πήγαμε στον Πειραιά. Αγόρασε ένα σπίτι η μητέρα μου, επούλησε κάτι αμπέλια, γιατί είχε κτηματική περιουσία, και αγόρασε ένα σπίτι στον Άγιο Νείλο. Είχε 5-6 δωμάτια στη σειρά και μια αυλή. Μέχρι να πάω σχολείο δεν έπαιζα με παιδιά. Ήταν ζόρικια η μάνα μου. Δεν άφηνε ούτε εμένα ούτε την αδελφή μου να βγαίνουμε έξω. Όταν πήγα στο σχολείο, στο Δημοτικό, έκανα φίλους. Τα παιδιά ήταν Σαντορινιοί από την Οία, ήταν Μυκονιάτες και ήταν και Συμιακοί από τα Δωδεκάνησα. Με τα παιδιά παίζαμε βόλους, είχαμε “Βασιλιά - Βεζύρη” και ποδόσφαιρο. Ήμουν Ολυμπιακός. Η μητέρα μου είχε ανύπαντρα αδέλφια. Ο πατέρας μου ταξίδευε και η μητέρα μου είχε έναν ανύπαντρο αδελφό, ο οποίος με είχε σαν παιδί του. Δικηγόρος στον Πειραιά και κάθε Κυριακή με έπαιρνε στο γήπεδο. Αθανάσιος Παράβαλος λεγόταν. Εδώ όπου είναι το Καραϊσκάκη ήταν το Ποδηλατοδρόμιο και θυμάμαι καθόμασταν σε ξύλινους πάγκους, σε ένα επίπεδο, στο ίδιο επίπεδο με τους ποδοσφαιριστές. Μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο. Θυμάμαι τους Ανδριανόπουλους, τον Γιώργο, τον Λεωνίδα…».