Στέλιος Καζαντζίδης: Το… αχ της Ελλάδας!

Η μεγάλη στιχουργός Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου έλεγε: «Για να γράψεις λαϊκό τραγούδι πρέπει να μπεις στην καρδιά του κόσμου και μαζί να του πάρεις και την ψυχή του». Και ο Στέλιος Καζαντζίδης το έκανε με τη φωνή του. Με το… αχ! Έμπαινε στην καρδιά, στην ψυχή, στον… λυγμό του κόσμου και με την ουράνια φωνή του έβαζε το φάρμακο στις πληγές του. Του έδινε δύναμη και κουράγιο να συνεχίσει να προσπαθεί, να ερωτεύεται, να ελπίζει.

Γεννήθηκε σαν σήμερα στις 29 Αυγούστου 1931 στη Νέα Ιωνία. Η μητέρα του ήταν πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία.

Μεγαλώνοντας, δούλεψε σε ένα εργοστάσιο στη Νέα Ιωνία. Μια μέρα τον φωνάζει το αφεντικό του, του λέει ότι έχει καταπληκτική φωνή και του κάνει δώρο μία κιθάρα. Όσες ώρες δεν δούλευε, καθόταν στο σπίτι του δίπλα από τον ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου στη Νέα Ιωνία και προσπαθούσε να μάθει τραγούδια στην κιθάρα.

Μια μέρα κάποιος περαστικός τον άκουσε και του πρότεινε να τραγουδήσει στην ταβέρνα του. Έτσι έγινε η αρχή…

Το 1950 εμφανίστηκε για πρώτη φορά επαγγελματικά στην Κηφισιά. Δύο χρόνια αργότερα έκανε και την πρώτη ηχογράφησή του στην εταιρεία «Columbia» με το τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα «Για μπάνιο πας», που όμως δεν πούλησε. Το δεύτερο τραγούδι, «Οι βαλίτσες» του Γιάννη Παπαϊωάννου, έγινε μεγάλη επιτυχία.

Από εκεί και πέρα ξεκίνησε μία σειρά επιτυχιών και συνεχής άνοδος, με εμφανίσεις σε γνωστά λαϊκά κέντρα της εποχής. Δίσκοι, εμφανίσεις, λατρεία από τον κόσμο που στην πλειοψηφία του έφευγε μετανάστης για μια καλύτερη ζωή.

Τo 1965 κι ενώ βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του, αποφάσισε να εγκαταλείψει τα νυχτερινά κέντρα. Τήρησε την επιλογή του αυτή ως το τέλος της ζωής του και η μόνη επαφή του με το κοινό, που στο μεταξύ δεν σταμάτησε να τον λατρεύει, ήταν μέσω των δίσκων του. Για κάποιο διάστημα και αυτή η επικοινωνία διακόπηκε λόγω προβλημάτων που είχε με τη δισκογραφική εταιρεία «Μίνως».

Το 1969 έκανε την προσπάθεια να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία, τη «Standar», αλλά τα κατεστημένα συμφέροντα και η λογοκρισία στα χρόνια της χούντας δεν τον άφησαν. Την ίδια μοίρα είχαν και οι όποιες άλλες επιχειρηματικές κινήσεις, όπως η εκτροφή βατράχων και το ούζο «Υπάρχω» που κυκλοφόρησε αργότερα.

Στη δισκογραφία επανήλθε, έπειτα από 12 χρόνια απουσίας, το 1987. Το κύκνειο άσμα του ήταν ο δίσκος «Έρχονται χρόνια δύσκολα».

Πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 2001, σε ηλικία 70 ετών, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ…

1824: Καταναυμαχείται ο τουρκικός στόλος από τον Ανδρέα Μιαούλη στον Γέροντα. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη ναυτική επιχείρηση κατά τη διάρκεια της εθνεγερσίας.

1842: Υπογράφεται η Συνθήκη του Νανκίνγκ μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και Κίνας, που θέτει τέλος στον Α’ Πόλεμο του Οπίου. Με τη συνθήκη επιβεβαιώνεται η παραχώρηση του Χονγκ Κονγκ στη Μ. Βρετανία.

1885: Ο Γκότλιμπ Ντέιλμερ πατεντάρει την πρώτη μοτοσικλέτα.

1912: Η ελληνική αεροπορία θρηνεί τον πρώτο νεκρό, τον Αλέξανδρο Καραμανλάκη, το αεροπλάνο του οποίου συντρίβεται στον Κορινθιακό Κόλπο.

1949: Λήγει ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα. Το Βίτσι πέφτει στις δυνάμεις του Εθνικού Στρατού από τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού που το υπερασπίζονται.

1962: Εγκαινιάζεται η νέα μεγάλη οδική αρτηρία της χώρας, η εθνική οδός Αθηνών-Λαμίας, από τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

1632: Τζον Λοκ, Άγγλος φιλόσοφος, από τους πρωτεργάτες του εμπειρικισμού και φιλελευθερισμού.

1926: Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, διακεκριμένη Ελληνίδα βυζαντινολόγος.

ΘΑΝΑΤΟΙ

1922: Ζορζ Σορέλ, Γάλλος κοινωνικός φιλόσοφος, γνωστός για την ταυτόχρονη υποστήριξη των Λένιν και Μουσολίνι, καθώς θεωρούσε ότι τόσο η ρωσική επανάσταση όσο και ο ιταλικός φασισμός αποτελούσαν παραδείγματα για την υπέρβαση της ευρωπαϊκής παρακμής.

1944: Αττίκ, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Κλέωνος Τριανταφύλλου, τροβαδούρου της Αθήνας.