Η ίδρυση του Ερυθρού Σταυρού

Ο Ερυθρός Σταυρός είναι ένας διεθνής οργανισμός ανθρωπιστικού χαρακτήρα, ο οποίος ιδρύθηκε με σκοπό την προσφορά βοήθειας στα θύματα των πολέμων. Είναι μία από τις πρώτες μη κυβερνητικές οργανώσεις και στις μέρες μας η μεγαλύτερη και σημαντικότερη, με δράση σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Αφορμή για την ίδρυση του Ερυθρού Σταυρού στάθηκε η μάχη του Σολφερίνο (24 Ιουνίου 1859), κατά την οποία οι Γάλλοι νίκησαν τους Αυστριακούς στην πόλη Σολφερίνο της βόρειας Ιταλίας μετά από ολοήμερη μάχη. Αυτόπτης μάρτυς της αγριότητας των πολεμικών συγκρούσεων στάθηκε ο Ελβετός επιχειρηματίας Ζαν Ανρί Ντινάν, ο οποίος ταραγμένος από την αγωνία των τραυματισμένων στρατιωτών οργάνωσε ένα δίκτυο βοήθειας με τη συνδρομή ντόπιων εθελοντών.

Τον Αύγουστο του 1863 πέντε πολίτες της Γενεύης, οι Γκιστάβ Μουανιέ, Λουί Απιά, Τεοντόρ Μονουάρ, Γκιγιόμ Ντιφούρ και Ανρί Ντινάν, ιδρύουν τη Διεθνή Επιτροπή για τη Βοήθεια των Τραυματιών. Στις 29 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου ειδικοί από 16 χώρες συναντώνται στη Γενεύη και υιοθετούν τις ιδέες του Ντινάν.

Έναν χρόνο αργότερα, στις 22 Αυγούστου 1864, με πρωτοβουλία της Ελβετίας διοργανώνεται μια διεθνής διπλωματική διάσκεψη και υπογράφεται η Σύμβαση της Γενεύης, όπου αναγνωρίζεται ο ρόλος της επιτροπής και η υποχρέωση των εμπολέμων να προστατεύουν τους τραυματίες και να τους παρέχουν τις απαραίτητες φροντίδες. Οι αρχές της σύμβασης του 1864 επεκτάθηκαν αργότερα στους τραυματίες των συγκρούσεων στη θάλασσα (1899 και 1907), στους αιχμαλώτους πολέμου (1929) και στους άμαχους πληθυσμούς (1949).

Το ελληνικό τμήμα του Ερυθρού Σταυρού (Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός) ιδρύθηκε στις 10 Ιουνίου 1877 υπό την προστασία της βασίλισσας Όλγας, με πρώτο πρόεδρο τον νομομαθή Μάρκο Ρενιέρη (1815-1897). Στις 6 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου αναγνωρίστηκε από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό.

Σκοποί του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, όπως περιγράφονται στο καταστατικό του, είναι σε περίοδο πολέμου η θεραπεία και η περίθαλψη των τραυματιών, η μέριμνα για τους αιχμαλώτους και η προστασία των θυμάτων του πολέμου, ενώ σε περίοδο ειρήνης η παροχή βοηθείας στους πληττόμενους από θεομηνίες και επιδημίες, η παροχή κοινωνικοπρονοιακού και φιλανθρωπικού έργου και η προαγωγή της δημόσιας υγείας γενικότερα.

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ…

1645: Η πόλη των Χανίων παραδίδεται από τους Ενετούς στους Τούρκους μετά από δίμηνη πολιορκία.

1716: Οι Οθωμανοί αποτυγχάνουν να καταλάβουν την Κέρκυρα, την οποία υπερασπίζουν βενετικά στρατεύματα υπό τον Σάξονα κόμη Σούλεμπουργκ και λύουν την πολιορκία της.

1923: Μεγάλη εργατική απεργία στον Πειραιά. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σε έκταση και μαχητικότητα που έχει συμβεί μέχρι στιγμής στην Ελλάδα. Πανεργατική συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά στο Πασαλιμάνι καταστέλλεται βίαια από τον στρατό και την αστυνομία. Έντεκα νεκροί, δεκάδες τραυματίες είναι ο θλιβερός απολογισμός. Βασικά αιτήματα είναι η αύξηση των ημερομισθίων, η μείωση των ωρών εργασίας, η βελτίωση των συνθηκών εργασίας -ιδιαίτερα για τους ανήλικους εργαζομένους-, η επαναπρόσληψη των απολυμένων και άλλα.

1952: Αρχίζει η περίφημη Δίκη των Αεροπόρων.

1996: Φρίκη στο Βέλγιο από την αποκάλυψη της δολοφονίας 16 παιδιών (και σεξουαλικής κακοποίησής τους) από κύκλωμα παιδεραστών, με επικεφαλής τον Μαρκ Ντιτρού και κάλυψη από ανώτερες αρχές.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

1920: Ντέντον Κούλεϊ, Αμερικανός χειρουργός, ο πρώτος που πραγματοποίησε μεταμόσχευση τεχνητής καρδιάς.

1921: Ντίνος Δημόπουλος, Έλληνας σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου.

ΘΑΝΑΤΟΙ

1922: Μάικλ Κόλινς, Ιρλανδός επαναστάτης. Τον Δεκέμβριο του 1921 υπέγραψε τη συνθήκη που οδήγησε στη δημιουργία της ελεύθερης Ιρλανδίας, έγινε ο πρώτος Πρόεδρός της και δολοφονήθηκε σε ενέδρα εξτρεμιστών.

1936: Παύλος Κουντουριώτης, Έλληνας ναύαρχος και πολιτικός που διετέλεσε αντιβασιλέας και Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

2014: Εμμανουήλ Κριαράς, διακεκριμένος Έλληνας φιλόλογος. Μείζον έργο του το «Λεξικό της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας (1100-1669)».