Έρημος Αλ Μαρμούμ: Το νέο εγχείρημα του Μάριου Γιαννάκου στον υπερμαραθώνιο
Λίγους μήνες μετά τον μαραθώνιο “Ροβανιέμι 150” ο Μάριος Γιαννάκου ετοιμάζεται για το… άλλο άκρο, συμμετέχοντας στον μεγαλύτερο υπερμαραθώνιο ερήμου στον κόσμο απόστασης 270 χιλιομέτρων!
Τον περασμένο Φεβρουάριο πέρασε δύο μέρες στην Αρκτική, στο Ροβανιέμι, κουβαλώντας το έλκηθρό του για 150 χιλιόμετρα. Λίγους μήνες μετά, από 11 έως 15 Δεκεμβρίου, ο Μάριος Γιαννάκου θα βάλει σε μία πιο σκληρή δοκιμασία τον εαυτό του, συμμετέχοντας στον μεγαλύτερο υπερμαραθώνιο ερήμου στον κόσμο. Θα προσπαθήσει να διανύσει με βάδισμα και τρέξιμο 270 χιλιόμετρα στην αραβική έρημο Αλ Μαρμούμ στο Ντουμπάι! Στο fosonline.gr εξηγεί τους λόγους που… ζει στα άκρα, πώς θα τον βοηθήσει η εμπειρία της Αρκτικής στην καυτή έρημο του Ντουμπάι και ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό του, μακριά από ανάλογους αγώνες.
Περιέγραψε μας τι ακριβώς είναι αυτός ο αγώνας που θα λάβεις μέρος. Που θα γίνει, ποιες θερμοκρασίες υπάρχουν, τι εξοπλισμός απαιτείται;
O αγώνας αυτός είναι ο μεγαλύτερος υπερμαραθώνιος ερήμου στον κόσμο, μήκους 270 χιλιομέτρων στην έρημο Αλ Μαρμούμ. H έρημος ανήκει στην ευρύτερη περιοχή της Αραβίας και στην χώρα του Ντουμπάι όπου θα δοθεί η εκκίνηση. Οι θερμοκρασίες στην περιοχή φτάνουν και τους 45 Βαθμούς Κελσίου και ο εξοπλισμός μου είναι πολύ συγκεκριμένος και εξειδικευμένος. Oι αθλητές πρέπει να έχουμε μαζί μας σκεύη μαγειρικής, για να μαγειρεύουμε μόνοι την τροφή μας, κιτ επιβίωσης για δηλητηριώδη ερπετά και εξειδικευμένα ρούχα. Ευτυχώς με στηρίζει η καλύτερη εταιρία εξοπλισμού στον κόσμο, η “The North Face”.
Είναι ο ακριβώς αντίθετος από αυτόν στο Ροβανιέμι τον Φεβρουάριο, αλλά σχεδόν διπλάσιος σε χιλιομετρική απόσταση. Πώς πήρες την απόφαση;
Ο αγώνας στην Αρκτική ήταν ένα σχολείο για μένα και μου δίδαξε πολλά. Τα χιλιόμετρα είναι σχεδόν διπλάσια, αλλά νομίζω ότι ένα ταξίδι προς το άγνωστο και το πρωτόγνωρο. Eίναι σίγουρα ένα ταξίδι που πρέπει και θέλω να το ζήσω. Η απόφαση ήταν δύσκολη καθώς προσπαθούσα να κατανοήσω αν η ανάγκη μου αυτή, να τρέξω σε τέτοιες συνθήκες, ήταν ένα στοιχείο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας ή ήταν κάτι βαθύτερο. Τελικά η απόφαση πάρθηκε με βάση την εσωτερική μου ανάγκη να ζήσω μια εσωτερική περιπέτεια στην οποία θα είναι παρών και ο αδερφός μου, στο κομμάτι της επίβλεψης όπου είναι αυτό εφικτό.
Τι προετοιμασία κάνεις για να είσαι έτοιμος να ανταπεξέλθεις στην έρημο της Αραβίας; Πως είναι μια μέρα προετοιμασίας σου;
Θα σας φανεί οξύμωρο αλλά δεν κάνω πολλά χιλιόμετρα καθώς οι επαγγελματικές υποχρεώσεις με περιορίζουν στον χρόνο προπόνησης. Επίσης, θεωρώ πως οι αγώνες αυτοί είναι καθαρά αγώνες ψυχολογίας, οπότε μεγάλο μέρος της προπόνησης είναι το ψυχολογικό κομμάτι. Δηλαδή να εκπαιδεύσεις το μυαλό σου στην πίεση και στην ταλαιπωρία. Αν το μυαλό πει “θα το κάνω”, οι νευρώνες του εγκεφάλου δουλεύουν συνειδητά και ασυνείδητα προς αυτή την κατεύθυνση. Κάποιες προσομοιώσεις είναι απαραίτητες, βέβαια, όπως το τρέξιμο στην άμμο ή στην ζέστη για να δει ο αθλητής την αίσθηση.
Πόσο διαφορετικός είναι από τον αγώνα του Φεβρουαρίου ως προς την προσέγγισή του;
Η προσέγγιση είναι η ίδια. Μιλάμε για ένα αφιλόξενο προς τον άνθρωπο περιβάλλον, όπου τα λάθη δε συγχωρούνται. Επειδή πέτυχες 100 φορές κάτι δύσκολο δε σημαίνει ότι την 101η πρώτη φορά θα είσαι πιο άνετος. Εκεί θα γίνει το λάθος.
Η συμμετοχή σε τέτοιους δύσκολους και επίπονους αγώνες είναι προσωπικά στοιχήματα; Θέλεις κάτι να αποδείξεις στον εαυτό σου ή είναι τρόπος ζωής;
Δεν υπάρχει πιο σκληρός αγώνας από αυτόν της ζωής. Τους αγώνες αυτούς τους θεωρώ εσωτερικά restart. Εκεί, μέσα από την μοναξιά και την ταλαιπωρία βλέπεις τις δυνατότητές σου, τις οποίες τις μεταφέρεις πίσω στην καθημερινότητά σου. Το τρέξιμο από μόνο του δε με συγκινεί. Αυτό που αποκομίζω από τέτοιες προσπάθειες, είναι αυτό που με ολοκληρώνει σαν άνθρωπο.
Θεωρείς ότι αυτός ο αγώνας θα είναι πιο δύσκολος από του Ροβανιέμι;
Θεωρώ πως θα είναι αρκετά πιο δύσκολος ο αγώνας αυτός, καθώς μιλάμε για 270 χιλιόμετρα και πέντε μέρες συνολικά. Είναι πολύ διαφορετικό ο αγώνας να διαρκεί δύο μέρες και κάτι άλλο να διαρκεί πέντε μέρες.
Εφόσον όλα κυλήσουν ομαλά και καταφέρεις να τερματίσεις, τι έχει μετά το πρόγραμμα; Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλεις να κάνεις; Υπάρχει άλλη ανάλογη πρόκληση;
Όταν ήμουν μικρός η μητέρα μου έκανε το… λάθος να παίρνει National Geographic. Στις σελίδες του είδα κάποια στιγμή το ψηλότερο βουνό του κόσμου, το Έβερεστ. Μπορεί να μην είναι το πιο δύσκολο βουνό, αλλά είναι το όνειρο των παιδικών μου χρόνων. Βέβαια για κάτι τέτοιο χρειάζεσαι έναν πολύ μεγάλο χορηγό.
Το μεγαλύτερο μου όνειρο, όμως, είναι να είμαι με την οικογένεια μου και να κάνω δική μου οικογένεια. Κανένα βουνό, κορυφή ή έρημος δε θα ήταν αρκετά για να παρεκκλίνω από αυτό.
Θα είσαι μόνος σου εκεί στον αγώνα ή θα συνοδεύεσαι από ομάδα υποστήριξης;
Οποιαδήποτε μορφή υποστήριξης δεν επιτρέπεται στον αγώνα. Ωστόσο μαζί μου θα είναι ο αδερφός μου που θα επιβλέπει σε όποια σημεία έχει πρόσβαση. Μαζί θα είναι και η Σοφία Σαρινικολάου όπου θα κινηματογραφήσει την προσπάθειά μου.
Υπάρχουν άνθρωποι που σε βοηθάνε στο εγχείρημα αυτό;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τα ζαχαροπλαστεία - catering “Μίλτος”, από όπου θα χρησιμοποίησω μπάρες και άλλα προιόντα του στον αγώνα, την Δραμινή Ζυθοποιία Johnnies Bier που είναι δίπλα μου από την πρώτη στιγμή, την εταιρία PNOE, η πρώτη εταιρία παγκοσμίως που αναλύει με μία μικροσυσκευή την ανθρώπινη αναπνόη και φυσική κατάσταση των ανθρώπων, την Ευρωκατασκήνωση Θάσου και το καταστημα εξοπλισμού V15.gr. Χωρίς αυτούς πολύ δύσκολα θα βρισκόμουν στην Αλ Μαρμούμ.