Πώς πέρασα την Ανάσταση
Ο Red Duckling γράφει για το βράδυ του Μ. Σαββάτου στον Ιερό Ναό της Αγίας Super League.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος πήγαμε με τους γονείς μου να κάνουμε Ανάσταση στην εκκλησία της Αγίας Super League δέκα λεπτά πριν τα μεσάνυχτα. Όταν φτάσαμε, το μάτι μου έπεσε αμέσως στον Ιβάν ο οποίος κρατούσε στο ένα χέρι μια λαμπάδα-περίστροφο και στο άλλο το τρόπαιο του πρωταθλήματος. Δίπλα του ο Γκιόργκι τον τραβούσε φωτογραφίες και τις ανέβαζε σε stories στο instagram γράφοντας ‘μολών λαβέ’.
Δεν θυμάμαι ποτέ τον Βαγγέλη όλα τα προηγούμενα χρόνια να φέρνει στην εκκλησία το τρόπαιο. Όταν όμως έχεις να το πάρεις 34 χρόνια επιτρέπεται να πηγαίνεις με αυτό μέχρι και στην τουαλέτα, μπας και το πιστέψεις.
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Λίγο πιο πίσω καθόταν ο Δημητράκης ή Τίγρης χωρίς να κρατάει λαμπάδα. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου έκανε εντύπωση γιατί κάνει πάρα πολύ οικονομία τα τελευταία χρόνια. Να φανταστείτε ότι η Περιφέρεια του δίνει λεφτά για να χτίσει το δικό του Ναό, την Αγιά Σοφιά. Δεν πρέπει να έχει φράγκο ο κακομοίρης! Φράγκο σίγουρα δεν έχει ο Γιαννάκης που ούτε και φέτος είχε λαμπάδα. Ωστόσο κρατούσε στα χέρια του το σημαιάκι του κόρνερ που είχε πάρει ένας οπαδός στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Με πολύ κόπο ο Γιαννάκης το πήρε πίσω και το κρατούσε σφιχτά για να μην το χάσει, καθώς δεν έχει λεφτά να πάρει άλλο.
Πέντε λεπτά πριν την Ανάσταση εμφανίστηκε και ο Βαγγέλης ο οποίος πήγε και κάθισε κοντά στον Ιβάν. Κρατούσε στο ένα χέρι μία λαμπάδα-Ντομί και με το άλλο του έδειχνε με τα δάχτυλα τον αριθμό 3.
Ακριβώς στα μεσάνυχτα ο παπάς έψαλε το “Χριστός Ανέστη” και άρχισαν να σκάνε δεκάδες βαρελότα & δυναμιτάκια, ενώ κάποια παιδάκια άναψαν καπνογόνα και βεγγαλικά! Σίγουρα η ενορία μας δεν γλιτώνει τη βαριά τιμωρία που μπορεί να φτάσει μέχρι και την αφαίρεση εξαπτέρυγων. Η μόνη της ελπίδα είναι να εκδικάσει την υπόθεση η ΕΠΟ του κυρίου Γραμμένου ο οποίος πέρσι αντί για επεισόδια στον τελικό είδε ένα παιχνίδι αντάξιο του θεσμού. Και μάλιστα είχε “ταπώσει” με ντοκουμέντα το Κόκκινο Παπάκι.
Τρία λεπτά (με το ρολόι) μετά την Ανάσταση φύγαμε- όπως όλοι- για να πάμε να φάμε μαγειρίτσα. Στο δρόμο συναντήσαμε και τον Ραζβάν από τη Ρουμανία που φώναζε “για μένα είναι η δεύτερη Ανάσταση που έκανα ως πρωταθλητής με ένα αρνί λιγότερο”. Δεν είναι η πρώτη φορά που δεν καταλάβαινα τι έλεγε. Τι να περιμένεις όμως από ένα παιδάκι που με τόσο καλό καιρό, φορούσε σκουφί…
