O Tζέιμς, ο Σλούκας και εμείς

Με είχε ενοχλήσει ο πανηγυρισμός του Μάικ Τζέιμς για ένα τρίποντο στο τέλος ενός αγώνα με τεράστια διαφορά στο σκορ. Με είχε ενοχλήσει και το είχα γράψει στην σελίδα μου στο Facebook. Για άλλους λόγους, πήγε να με ενοχλήσει και ο πανηγυρισμός του Κώστα Σλούκα για το τρίποντο-μαχαιριά στο χθεσινό παιχνίδι. Ώσπου σκέφτηκα πριν γράψω και γι' αυτή την δυσαρέσκεια. Για στάσου ρε ντακ...

Σε ενοχλεί ο πανηγυρισμός του Α παίκτη στο ΣΕΦ για τον Χ λόγο. Σε ενοχλεί ο πανηγυρισμός του Β παίκτη στο γήπεδό σου για τον Υ λόγο. Και αύριο; Θα έρθει άλλος ένας παίκτης να πανηγυρίσει στην έδρα του Ολυμπιακού και να σε ενοχλήσει για τον τάδε λόγο; Γιατί όσο στεκόμαστε σε πανηγυρισμούς που ενοχλούν, η ομάδα χάνει...

Χάνει και πήγε στράφι το φοβερό εκτός έδρας "2 στα 2". Χάνει και πολύ μάλιστα το τελευταίο διάστημα, τέσσερα στα τελευταία πέντε ματς. Χάνει και στο σπίτι της... Ναι, είναι νωρίς ακόμα, μέσα Νοέμβρη. Η' μήπως δεν είναι; Δεν έχω την απάντηση.

Θεματάκια όμως φαίνεται να υπάρχουν στο χτίσιμο της ομάδας. Ο Μιλουτίνοφ μοιάζει έρμος έως τώρα, ενώ και αρχίζουν να παρουσιάζονται αδυναμίες και στα γκαρντ. Και αρχίζουμε τα κρίμα για τον Πρίντεζη στο ΟΑΚΑ, κρίμα για τον Παπανικολάου χθες στο ΣΕΦ. Ας δούμε καλύτερα πώς θα φύγουμε από το κρίμα.

Έχω όμως εμπιστοσύνη στον Μπλατ. Και αυτός και μόνο θα αποφασίσει αν θα προχωρήσει σε ενίσχυση, πότε και πού. Το καλό είναι ότι σε σχέση με τον Μάρτινς που πρέπει να περιμένει τον Ιανούαριο για φορ και εξτρέμ, ο μπασκετικός κόουτς μπορεί να παρέμβει πιο νωρίς. Για την ώρα έχει να λύσει ακόμα ένα δύσκολο γρίφο και πάλι στο ΟΑΚΑ.

Καλώς ή κακώς, ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ είναι μια ομάδα που χτίζεται τώρα. Όπως και στο ποδόσφαιρο. Χρειάζονται την στήριξή μας- και την δική μου την έχουν- αλλά χρειάζονται και την ψυχολογία την οποία την προσφέρουν συνήθως οι νίκες.