Κοίτα μαμά, χωρίς γκρίνια

Κάπου διάβασα ότι στα social media γινόταν πάρτι γκρίνιας όσο ο Ολυμπιακός παρέμενε στο μηδέν απέναντι στον Λεβαδειακό. Προσωπικά έλαβα και μία απάντηση στο insta story με την πανσέληνο που ανέβασα από το Καραϊσκάκης. "Ωραίο το φεγγάρι, αλλά θα βάλουμε γκολ;". Στο 26ο λεπτό.

Την ίδια ώρα εκεί που διαδραματιζόταν η δράση, ο κόσμος ήταν δίπλα στην ομάδα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Καιρό είχα να δω το γήπεδο να συμμετέχει τόσο πολύ στην προσπάθεια των παικτών. Με φωνή χωρίς σταματημό από τους οργανωμένους και ξεσηκωμό απ' όλους στις ευκαιρίες όπως το απίθανο ψαλίδι του Χασάν.

Προφανώς και δεν έφταιγε ο κόσμος την περασμένη σεζόν. Ο οργανισμός του Ολυμπιακού είναι αυτός που δίνει τον ρυθμό και ακολουθούν οι φίλαθλοι. Και αυτή τη χρονιά δείχνει ότι κάτι πάει να γίνει σωστά. Με ποιοτικούς παίκτες, με Έλληνες που παθιάζονται, με ένα κανονικό προπονητή. Και ο κόσμος δεν είναι παράλογος.

Όταν πόνεσαν τα ματάκια (μας) με τον κάθε Σεμπά, ο Ποντένσε είναι όαση και ο Λάζαρος κράμα Μέσι και Ρονάλντο. Όταν o κόσμος βλέπει προσπάθεια να διορθωθούν τα λάθη, είναι δίπλα στην ομάδα.

Το Καραϊσκάκης ήταν απόλαυση με την Λουκέρνη, φαντάζομαι και με την Μπέρνλι που δεν ήμουν μέσα. Ήταν απόλαυση στις 4άρες και τις 3άρες. Ήταν απόλαυση όμως και χθες με την στήριξη όσο η ομάδα δεν έβαζε γκολ. Κοίτα μαμά, χωρίς γκρίνια και άσε τα πληκτρολόγια να κάνουν ό,τι θέλουν από το σπίτι την ώρα του αγώνα.

Μακάρι αυτή η στήριξη να συνεχιστεί και στα άσχημα που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα έρθουν σε μία ομάδα που τώρα χτίζεται. Θα είναι αποκλεισμός στην Αγγλία, θα είναι 0-0 με τον Αστέρα, θα είναι ήττα σε ντέρμπι;

Ό,τι και να είναι, είναι ωραίο να στηρίζεις κάτι που πάει να γίνει με ποδοσφαιρική λογική, πάθος και υγεία.

Τα λέμε στο Ναό και την ερχόμενη Κυριακή, ό,τι και να συμβεί στην Αγγλία.