Το μεγαλύτερο jazz standard είναι τελικά ένα νανούρισμα!

Γραμμένο για τις ανάγκες της θρυλικής όπερας Porgy and Bess από τον Τζορτζ Γκέρσουιν έγινε «σημαία» του τζαζ τραγουδιού. Ο λόγος βέβαια για το εξίσου θρυλικό Summetime» που αυτονομήθηκε από την όπερα στην οποία ανήκε οργανικά ως άρια και έγινε ένα πολυαγαπημένο τραγούδι εκατομμυρίων ανθρώπων που γνώρισε άπειρες εκτελέσεις.

Οι στίχοι γράφτηκαν από τον ΝτιΜποζ Χέιγουορντ, συγγραφέα του μυθιστορήματος Porgy και τον Άιρα Γκέρσουιν, νεώτερο αδερφό του συνθέτη. Ο Γκέρσουιν φρόντισε να αναμείξει στο όλο εγχείρημα στοιχεία αφροαμερικάνικης μουσικής και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Το ίδιο το «Summertime» όσο και αν ακούγεται παράδοξο δεν είναι παρά ένα ναναούρισμα και τα λόγια ο Χέιγουορντ τα εμπνεύστηκε από ένα παραδοσιακό νανούρισμα με τίτλο All my trials.

Η χρήση της πεντατονικής κλίμακας και ο αργός ρυθμός παραπέμπει άμεσα στην ατμόσφαιρα των blues. Οι τζάζμεν το αγάπησαν πολύ και δεν έπαψε ποτέ να ηχογραφείται είτε ως μελωδία είτε ως τραγούδι. Από τις άπειρες ηχογραφήσεις του (κάποιοι μιλούν για περίπου 25000) η πιο γνωστή είναι ίσως αυτή με τον Λιούις Άρμστρονγκ και την Έλλα Φιτζέραλντ από το 1959.