Ο «Μουτζούρης» του Πηλίου και ο Ντε Κίρικο

Με ανακοίνωσή της, η Hellenic Train ενημερώνει το επιβατικό κοινό ότι, τη Μ. Παρασκευή, το Μ. Σάββατο και τη Δευτέρα του Πάσχα θα κυκλοφορήσουν οι τουριστικές αμαξοστοιχίες του Τρένου του Πηλίου 3800 και 3801, στη διαδρομή Άνω Λεχωνίων - Μηλεών και αντιστρόφως.

Ειδικότερα, η αμαξοστοιχία 3800 θα αναχωρεί από τα Άνω Λεχώνια στις 10:00 και η αμαξοστοιχία 3801 θα αναχωρεί από τις Μηλιές στις 15:00, αντίστοιχα.

Πόσο κοστίζει το εισιτήριο για τον «Μουτζούρη»

Σύμφωνα με τη Hellenic Train, το εισιτήριο για την απλή διαδρομή του «Μουτζούρη» κοστίζει 10€, ενώ για την διαδρομή με επιστροφή κοστίζει 18€.

Το παιδικό εισιτήριο κοστίζει αντίστοιχα 6€ και 10€ και ισχύει για παιδιά ηλικίας 4-12 ετών.

Η πρόσβαση στο σιδηροδρομικό σταθμό Άνω Λεχωνίων που απέχει 12 χιλιόμετρα από το Βόλο, γίνεται από το δρόμο προς Καλά Νερά, με το αστικό λεωφορείο αρ. 5 της γραμμής Βόλου – Λεχωνίων – Πλατανιδίων που κάνει στάση 50 μέτρα από τον σταθμό, αλλά και με ΙΧ, καθώς υπάρχει μεγάλος χώρος στάθμευσης μπροστά στον σταθμό. Υπάρχουν καφέ πινακίδες σήμανσης του σταθμού από τον παρακείμενο οδικό άξονα.

Η οδική πρόσβαση στον σταθμό Μηλεών γίνεται μόνο με ΙΧ και υπάρχουν περιορισμένες θέσεις στάθμευσης στην περιοχή του σταθμού, η κατεύθυνση του οποίου σημαίνεται με καφέ πινακίδα από τον οδικό άξονα που οδηγεί στις Μηλιές.

Για την ιστορία...

Την επίβλεψη της κατασκευής του σιδηροδρομικού δικτύου είχε ο Εβαρίστο Ντε Κίρικο, ο πατέρας του γνωστού ζωγράφου Τζόρτζιο ντε Κίρικο, ο οποίος γεννήθηκε στον Βόλο.

Στα έργα κατασκευής του δικτύου, ο μικρός τότε Ντε Κίρικο ήταν εκεί, παρατηρώντας το μέσο που έμελλε αργότερα να τον εμπνέει και να συνοδεύει σταθερά τις δημιουργίες του.

Ο σιδηρόδρομος κατασκευάστηκε σε δύο στάδια, μεταξύ του 1894 και του 1903. Αποτέλεσε για 80 χρόνια, σημείο αναφοράς για την περιοχή. Στις μέρες μας το τρενάκι συνεχίζει να ανεβαίνει στα χωριά του Πηλίου, έχοντας κάνει μια διακοπή στο διάστημα 1971-1996.

Η εταιρεία Σιδηρόδρομοι της Θεσσαλίας υπέγραψε συμβόλαιο με το Ελληνικό Δημόσιο, το 1895, για την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής, η οποία θα ένωνε το Βόλο, με τις ακτές του Παγασητικού κόλπου, και αυτές με τη Λάρισα, την Καρδίτσα, τα Τρίκαλα και την Καλαμπάκα. Η γραμμή θα είχε πλάτος 60 εκατοστά. Ο Ιταλός μηχανικός Εβαρίστο ντε Κίρικο (πατέρας του ζωγράφου Τζόρτζιο ντε Κίρικο) ανέλαβε το σχεδιασμό και την επίβλεψη των έργων στην περιοχή του Πηλίου.

Τον Δεκέμβριο του 1896, ξεκίνησαν οι εργασίες χάραξης και κατασκευής της γραμμής Βόλου-Λεχωνίων, η οποία εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 1897. Η γραμμή αυτή είχε μήκος 13 χιλιόμετρακαι στηριζόταν πάνω στην πρώτη γέφυρα στην Ελλάδα από οπλισμένο σκυρόδεμα (μπετόν αρμέ) (στο ύψος του χειμάρρου του Βρύχωνα, λίγο έξω από τα Λεχώνια). Τον Ιούλιο του 1903, η γραμμή επεκτάθηκε έως τις Μηλιές, με απόφαση, που είχε ληφθεί τρία χρόνια νωρίτερα (1900) και είχε μήκος 16 χιλιόμετρα (δηλαδή, 29 χιλιόμετρα συνολικά). Το έργο αυτό, χρειάστηκε αρκετά μεγάλο διάστημα, για να υλοποιηθεί, καθώς ήταν αναγκαία η ανοικοδόμηση εννέα πέτρινων γεφυριών (δίτοξων, τρίτοξων, τετράτοξων και μιας πεντάτοξης), μιας μεταλλικής και πολλών τοίχων αντιστήριξης, δύο σηράγγων, αντερεισμάτων και εναέριων πεζογεφυρών. Η μεταλλική γέφυρα, ονομάζεται, τώρα πια, «Γέφυρα ντε Κίρικο» (προς τιμήν του σχεδιαστή της), βρίσκεται στο ύψος του χειμάρρου Ταξιάρχη και έχει την ιδιομορφία της καμπύλωσης της γραμμής στον ευθύγραμμο δρόμο. Η αρχιτεκτονική των έργων αυτών, ήταν άριστα εναρμονισμένη με την άγρια φύση της περιοχής. Οι εργάτες, οι οποίοι συνεισέφεραν στο χτίσιμο είχαν καταγωγή είτε από το Πήλιο, είτε από την Ιταλία.

Τρενάκι Πηλίου: Ο σταθμός στο χωριό Μηλιές

Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι ο όρος, ο οποίος τέθηκε στο συμβόλαιο με την εταιρεία Σιδηρόδρομοι της Θεσσαλίας: η εργολάβος εταιρεία ήταν υποχρεωμένη να επισκευάζει ό,τι ζημιά συνέβαινε στα χωμάτινα μονοπάτια από τα μουλάρια, τα οποία κουβαλούσαν υλικά, με αντάλλαγμα την ελεύθερη βοσκή των ζώων αυτών στα χωράφια των ντόπιων. Αποτέλεσμα αυτής της συμφωνίας ήταν η δημιουργία των λεγόμενων καλντεριμίων.

Δεκαετία του '40
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ο γερμανικός στρατός χρησιμοποιούσε το συρμό για μεταφορές. Κατά την αποχώρησή τους, οι Γερμανοί ανατίναξαν ένα μεγάλο μέρος του τροχαίου υλικού, ζημιά η οποία αποκαταστάθηκε.

Η ανάπτυξη του τοπικού οδικού δικτύου κατά τη δεκαετία του '60, σε συνδυασμό με την αύξηση της κυκλοφορίας σε κεντρικά σημεία του Βόλου, τα οποία διέσχιζε ο συρμός, επέφερε την απαξίωσή του, ως μεταφορικό μέσο, μέχρι που τέθηκε εκτός λειτουργίας την 1η Αυγούστου του 1971.

Αυτό οδήγησε τους ντόπιους να καταβάλουν τεράστιες προσπάθειες, για την επαναλειτουργία του, με τη μορφή τουριστικού σιδηρόδρομου, ώστε να προβληθεί η φυσική ομορφιά της περιοχής. Κατά τη δεκαετία του '80, ξεκίνησε να εμφανίζεται περιστασιακά στην περιοχή. Το 1994, ο Ο.Σ.Ε. άρχισε εργασίες αποκατάστασης της γραμμής, ώσπου, στις 25 Μαΐου του 1996 έκανε το πρώτο επίσημο δρομολόγιο, 25 χρόνια μετά την απόσυρσή του.