Ένα ήταν το παράπονο της Ρένας Βλαχοπούλου για το σινεμά

Μεγάλη φωνή αλλά και απίστευτη σόου-γούμαν η Βλαχοπούλου θα μπορούσε να είχε μείνει στην ιστορία ως η «τζαζ» φωνή της ελληνικής μουσικής. Όμως αλλιώς το θέλησε η μοίρα και η συμπαθής Ρένα ανέβηκε πρώτα στο θεατρικό σανίδι και ύστερα εμφανίστηκε στο πανί κάνοντας μια απίστευτη στροφή στη ζωή και στην καριέρα της.

Σήμερα αποτελεί δικαίως σημείο αναφοράς για αυτό που αποκαλούμε «λαϊκό πολιτισμό» και αυτό το οφείλει κυρίως στις ταινίες που γύρισε τη δεκαετία του '60 αποκτώντας ένα τεράστιο απόθεμα δημοφιλίας.

Ωστόσο η ίδια δυσανασχετούσε με αυτή την κατάσταση και είχε ένα βάσιμο λόγο. Όταν ρωτήθηκε εκ των υστέρων πώς ένιωθε εκείνη τη χρυσή εποχή, απάντησε:

«Ήμουν μονίμως κουρασμένη. Τα πράγματα τότε ήταν ελαφρώς πρωτόγονα. Κανένας σεβασμός στους ηθοποιούς. Κι εγώ έκανα χίλια πράγματα. Το πρωί γυρίσματα, το βράδυ θέατρο και ύστερα στο μαγαζί, γιατί εγώ, μην ξεχνάτε, ήμουν πρώτα απ' όλα σόου-γούμαν. Ε, λοιπόν, υπήρχαν εποχές, που ζήτημα αν κοιμόμουν δύο ώρες. Θα μου πείτε πως άντεχα. Ούτε κι εγώ δεν ξέρω. Η αλήθεια είναι πως όταν έβγαινα στη σκηνή γινόμουν κάτι διαφορετικό από τον καθημερινό μου εαυτό. Αυτό με έτρεφε κι αυτό με ξεκούραζε. Αλλά, ρε παιδιά, δεν περνιέται η ζωή με δυο ώρες ύπνο την ημέρα, πώς να το κάνουμε! Καλή η δόξα αλλά και λίγος ύπνος...»