Μαρντίνι: Η προσφυγοπούλα που έσωσε 18 άτομα στο Αιγαίο και αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Το 2015, ο εμφύλιος στη Συρία βρισκόταν σε εξέλιξη. Στην Νταράγια, προάστιο της Δαμασκού, το σπίτι της οικογένειας της 17χρονης Γιούσρα Μαρντίνι καταστράφηκε ολοσχερώς.

Η Μαρντίνι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα της μαζί με τη μεγαλύτερη αδερφή της, Σάρα. Αναζήτησαν στην Ευρώπη ένα ασφαλές καταφύγιο, μακριά από τη φρίκη του πολέμου. “Με έκανε να νιώθω απαίσια. Στην πατρίδα είδαμε τόσα πολλά άσχημα“, είχε πει.

Τον Αύγουστο του 2015, μπήκαν σε ένα φουσκωτό τεσσάρων μέτρων στην Τουρκία, μαζί με 18 ακόμη πρόσφυγες. Ωστόσο, η μηχανή σταμάτησε μεσοπέλαγα. Οι αδερφές Μαρντίνι ήταν οι μόνες που ήξεραν κολύμπι καθώς ο πατέρας τους ήταν προπονητής κολύμβησης.

Η Γιούσρα στη Συρία ήταν μέλος της εθνικής ομάδας κολύμβησης και κέρδισε μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις. “Πρώτα κολύμπησα, μετά περπάτησα“, είναι η φράση με την οποία ξεκινά το βιβλίο της με τίτλο “Πεταλούδα – Η ιστορία μου“.

Για να σωθούν και να σώσουν τους συνεπιβαίνοντές τους, η Γιούσρα και η Σάρα βούτηξαν στη θάλασσα. Έσυραν τη βάρκα από τα σχοινιά, μέχρι η μηχανή να κάνει επανεκκίνηση, και τους οδήγησαν με ασφάλεια στις ακτές της Λέσβου.

“Γιούσρα! Ανέβα πάλι στη βάρκα“, της φώναζε η Σάρα. “Αρπάζομαι τότε πιο σφιχτά από το σκοινί. Δεν πρόκειται ν’ αφήσω την αδερφή μου μόνη της σε αυτό. Κανείς δεν πρόκειται να πεθάνει όσο είμαστε εμείς εδώ. Είμαστε Μαρντίνι εμείς. Και κολυμπάμε“, διηγείται στο βιβλίο της.

“Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους κατοίκους της Λέσβου”

Χωρίς τα δύο κορίτσια, κανένας από τους 18 πρόσφυγες δεν θα έφτανε στα ελληνικά παράλια. Η αυταπάρνησή τους έγινε αντικείμενο θαυμασμού στα διεθνή ΜΜΕ και βραβεύτηκαν για την πράξη τους.

“Ήταν σκοτεινά όταν ξεκίνησε το ταξίδι μας. Οι διακινητές, που τους είχαμε πληρώσει για να επιβιβαστούμε στη βάρκα, μας είχαν πει να χαλάσουμε τη μηχανή, όταν θα φτάναμε στη Λέσβο. Όμως δεν χρειάστηκε, γιατί η μηχανή χαλούσε όλη την ώρα. Ήταν πολλοί άνθρωποι πάνω στη φουσκωτή βάρκα και το νερό έμπαινε από μπροστά.

Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν η παραλία της Λέσβου. Ήμουν εντελώς εξαντλημένη και κρύωνα πάρα πολύ. Τις επόμενες μέρες οι κάτοικοι της Λέσβου μας βοήθησαν παραπάνω απ’ όσο μπορούσαν. Κατά το ταξίδι μας γνωρίσαμε πολύ καλούς ανθρώπους και όμορφα μέρη.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους κατοίκους της Λέσβου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια κοπέλα που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου, η οποία με πλησίασε και μου έδωσε ένα ζευγάρι παπούτσια όταν είδε ότι περπατούσα ξυπόλυτη“, ανέφερε χαρακτηριστικά η Μαρντίνι.

Η εγκατάσταση στη Γερμανία και η συμμετοχή στην Ολυμπιάδα του Ρίο

Μετά από πολλές δυσκολίες, φθάνοντας να κρύβεται σε χωράφια και έχοντας να αντιμετωπίσει την ουγγρική αστυνομία, η Μαρντίνι έφτασε στη Γερμανία. Εκεί εξασφάλισε μία στοιχειώδη προπονητική στέγη.

Ο προπονητής της, Σβεν Σπάνεκρεμπς έβλεπε τη μεγάλη πρόοδό της και την παρακίνησε να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο Ντε Τζανέιρο το 2016.

Η Μαρντίνι πείσμωσε και έκανε το όνειρό της πραγματικότητα. Μαζί με άλλες 9 αθλήτριες και αθλητές από τη Συρία, το Κονγκό, το Νότιο Σουδάν και την Αιθιοπία, η Μαρντίνι αποτέλεσε μέρος της πρώτης “Ολυμπιακής Ομάδας Προσφύγων” στην ιστορία.

Αγωνίστηκε στους προκριματικούς των 100 μ. πεταλούδα και πήρε την πρώτη θέση σε κούρσα . Με χρόνο 1:09.21 κατέλαβε την 41η θέση μεταξύ 45 συμμετεχόντων.

Η Μαρντίνι πήρε μέρος και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο του 2020, που διεξήχθησαν με ένα χρόνο καθυστέρηση λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Ήταν, μάλιστα, η μία από τους δύο σημαιοφόρους της Ολυμπιακής Ομάδας Προσφύγων.

“Με δυσκολεύει ότι εμείς επιβιώσαμε ενώ τόσοι άλλοι όχι”

Τον Απρίλιο του 2017, η 19χρονη Μαρντίνι διορίστηκε Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Έτσι, έγινε το νεότερο άτομο που κατέλαβε το αξίωμα.

“Νιώθω πια ότι εκπροσωπώ τους πρόσφυγες, ότι έχω την ευθύνη να εξηγήσω στον κόσμο τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας, πώς είναι να έχεις φύγει από τη χώρα σου, να εξηγήσω ότι είμαστε κι εμείς άνθρωποι, όπως όλοι“, είπε χαρακτηριστικά.

Η Σάρα, που δεν κατάφερε να κατακτήσει μεγάλες διακρίσεις στην κολύμβηση, επέστρεψε στη Λέσβο και εργάστηκε εθελοντικά στην οργάνωση ERCI, βοηθώντας ως διερμηνέας στην υποδοχή νέων προσφύγων από την Τουρκία.

“Θυμάμαι μια βασανιστική φωνή να μου λέει να τα παρατήσω και να αφεθώ να πεθάνω για να ξεμπερδεύουμε. Κλώτσησα, κράτησα το κεφάλι πάνω από το νερό και έμεινα ζωντανή.

Δυσκολεύομαι ακόμη με την ιστορία της διάσωσης. Με δυσκολεύει το γιατί εμείς επιβιώσαμε, ενώ τόσοι άλλοι δεν κατάφεραν να βγουν ζωντανοί. Από τότε δεν έχω ξανακολυμπήσει στη θάλασσα, κυρίως επειδή φοβάμαι το τι μπορεί να δω μέσα στο νερό“, αφηγείται η Συρία κολυμβήτρια στην “Πεταλούδα“.

Το να είμαι μέλος της Ολυμπιακής Ομάδας Προσφύγων της ΔΟΕ μου άνοιξε τα μάτια. Συνειδητοποίησα ότι όλοι εμείς στην ομάδα είχαμε μια δυνατή φωνή, ότι μπορούσαμε να εκπροσωπήσουμε εκατομμύρια πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο και να τους δώσουμε ελπίδα“, είπε η Γιουσρα Μαρντίνι, η ιστορία της οποίας ενέπνευσε τη δημιουργία της ταινίας “The Swimmers“.

Πηγή: mixanitouxronou.gr