Οι δυναμιτιστές ακρωτηριασμένοι ψαράδες του Νέου Φαλήρου

Oι ψαράδες του Νέου Φαλήρου αποτελούσαν μια τάξη περισσότερο εξαθλιωμένη από όλες τις άλλες. Γυμνοί, πειναλέοι, αξιοδάκρυτοι κοιμόντουσαν στην πλώρη, τρώγανε ξερό ψωμί και έσβηναν τον πόνο τους και τις ανησυχίες τους στο βάθος κάποιας ταβέρνας.

Την τελευταία εικοσαετία του 19ου αιώνα και την πρώτη δεκαετία του 20ου, οι Πειραιώτες που έμεναν στην Καστέλλα ξυπνούσαν ταραγμένοι από τις δονήσεις και εκρήξεις δυναμίτιδας που οι ψαράδες έριχναν για να πιάσουν ψάρια λίγα μόλις μέτρα μακριά από την ακτή. Αρκετοί «δυναμιτιστές» ψαράδες, όπως τους αποκαλούσαν τότε, είχαν ακρωτηριαστεί. Κατέφευγαν σε αυτήν την τόσο ακραία μέθοδο για να βγάζουν μεγάλες ψαριές ήτοι περισσότερα χρήματα.

Στο Φάληρο και στο Τουρκολίμανο υπήρχαν τραγικές ιστορίες ακρωτηριασμών. Άλλος δεν πρόλαβε να ρίξει τον δυναμίτη και άναψε στο χέρι του κι άλλος δεν υπολόγισε καλά τα πράγματα και την έπαθε… έγραφαν καθημερινώς οι εφημερίδες. Πολλές φορές οι βάρκες που προσέγγιζαν τη θαλασσοδαρμένη ακτή του Φαλήρου αντί για κοφίνια γεμάτα από ψάρια, ξεφόρτωναν αναίσθητους ή τραυματισμένους ψαράδες.

Αλιείς 1903

Η μέθοδος αυτή των ψαράδων του Φαλήρου τους έκανε αμέσως διακριτούς από τους υπόλοιπους. Επιστολικά δελτάρια, άρθρα και χρονογραφήματα αφιερώθηκαν σε αυτούς και στην τολμηρή μεθοδολογία τους.

Το λιμενικό δελτίο που εκδιδόταν σε καθημερινή βάση ήταν γεμάτο από δικά τους ατυχήματα.

Δεν θα μπορούσε η κατάσταση αυτή να μείνει φυσικά ασχολίαστη από τον ποιητή Γεώργιο Σουρή που καθώς περνούσε τα καλοκαίρια του στο Νέο Φάληρο έγραψε ποίημα με τι τίτλο άραγε; Μα Λιμενικό Δελτίο! στο οποίο καταγράφει την κατάσταση «…σπανίως με ροφούς και με χταπόδια, βγαίνουν στον αφρό πολλάκις χέρια ανθρώπινα και πόδια».

Λιμενικόν Δελτίον

Χθες παρά τον Φαληρέα ένα ψαράδικο καίκι
Έρριπτε τα δίκτυα του με αφέλεια μεγάλη
Αλλά ηκούσθη αιφνιδίως ένας κρότος και τι φρίκη!
Όλη η θάλασσα εσείσθη, όπως εις ανεμοζάλην
Εν ταυτώ χιλιάδες ψάρια ήρχισαν να αναπηδώσι
Πιθανόν τον Λιμενάρχην προσπαθούντα να ιδώση
Κι ήρχισε το κάθε ψάρι να φωνάζει απ’ το κύμα
Δυναμίτιδος πώς ήταν κατασκοτωμένον θύμα
Έτρεξεν ο Λιμενάρχης με την ατμοτελωνίδα
Έφθασε κι ο αστυνόμος παρευθύς στην παραλίαν
Πλήν δεν εύρον ειμή μόνον μια φρέσκη συναγρίδα
Κι ήρχισαν ευθύς και οι τρεις των σοβαράν συνομιλίαν
Συνεσκέφθησαν κατόπιν Λιμενάρχης κι αστυνόμος
Και τας σκέψεις των θα είπουν στον Πρωθουργόν συντόμως
Εν τοσούτω κι οι ψαράδες έρριπτον σιγά παρέκει
Κάθε ώραν κι από ένα δυναμίτιδος φυσέκι
Κι από κρότους αντηχούσε κάθε πέτρα, κάθε βράχος
Κι έτρεχε το βαποράκι με το μέγιστόν του τάχος.
Αλλ’ ενώ παντού φυσέκια δυναμίτιδος βυθίζουν
Και φονεύονται τα ψάρια στου ωκεανού τα βάθη
Φαίνεται πως οι ψαράδες τα νερά παραγνωρίζουν
Και συχνά πυκνά συμβαίνουν μερικά σπουδαία λάθη
Δηλαδή ουχί σπανίως με ροφούς και με χταπόδια
Βγαίνουν στον αφρό πολλάκις χέρια ανθρώπινα και πόδια.

ΠΗΓΗ: www.pireorama.gr