To λιντσάρισμα, νόμος του Λιντς και ο δικαστής που έδωσε το όνομα του

"Νόμος του Λιντς" ονομάζεται "μια διαδικασία μεγάλης ταχύτητας, εξασκούμενη από το πλήθος, εναντίον ορισμένων ανθρώπων, κατηγορούμενων για φρικώδη εγκλήματα". Κάθε εγκληματίας του είδους αυτού, μόλις πέσει στα χέρια εξαγριωμένου πλήθους, δικάζεται επι τόπου και εκτελείται αμέσως, με απαγχονισμό, συνήθως, ή πεθαίνει από το πολύ ξύλο ή από λιθοβολισμό.

Τον νόμο αυτόν καθιέρωσε ένας Ιρλανδός άποικος της Νότιας Καρολίνας, ο Άμπραχαμ Λιντς. Αυτός ήταν άνθρωπος με μεγάλη θέληση, εξασκούσε καθήκοντα ανώτατου δικαστή στην επαρχία του, σε μια εποχή που την είχαν πλημμυρίσει χιλιάδες κακοποιοί, απ όλα τα μέρη του κόσμου. Για να απαλλάξει λοιπόν τον τόπο του, από την πληγή αυτή, είχε διατάξει, μόλις συλλαμβάνεται κάποιος κακοποιός. να δικάζεται επι τόπου από αυτούς που τον συνελάμβαναν και να εκτελείται αμέσως.

Έτσι κατά το 1889 συνέβησαν περίπου 4000 λιντσαρίσματα στις νότιες πολιτείες και μία μόνο στην περιοχή της Νέας Αγγλίας. Τα 4/5 των θυμάτων ήταν Αφροαμερικανοί. Τα εγκλήματα για τα οποία λιντσαρίστηκαν τα θύματα αυτά ήταν 38% για ανθρωποκτονίες, 23% για απαγωγές ή απόπειρες απαγωγής, 7% για κλοπές, 6% για άδικες επιθέσεις, 2% για ύβρεις και 24% για άλλα αδικήματα. Η συμμετοχή σε λυντσάρισμα τιμωρείται κατά τον αμερικανικό νόμο, αν και οι καταδίκες δεν έφθασαν το 1% των περιπτώσεων.

Κατά τα έτη 1882 - 1900 τα λιντσαρίσματα στις ΗΠΑ έφθσαν, κατ΄ έτος, από 96 μέχρι 231. Το 1945 σημειώθηκε ένα, ενώ το 1946 έφθασαν τα 6. Οι επανειλημμένες προσπάθειες όμως για την εξάλειψη αυτής της τιμωρίας με νομοθετικά μέτρα έβρισκαν την έντονη αντίδραση της αμερικανικής Γερουσίας. Το 1947, 31 άτομα που είχαν προσαχθεί σε δίκη, τα οποία συμμετείχαν σε λυντσάρισμα στην πόλη Γκρίνσβιλ της Νότιας Καρολίνας, αθωώθηκαν, αν και κάποια από αυτά είχαν ομολογήσει τη συμμετοχή τους.