Τρεις σωματοφύλακες: Ο Ντ’Αρτανιάν είναι ο τέταρτος και έκανε της βρώμικες δουλειές του βασιλιά
Ποιος είναι ο πραγματικός Ντ’ Αρτανιάν, ο τέταρτος από τους… τρεις σωματοφύλακες. Ο Κάρολος ή Σαρλ ντε Μπα ντε Καστελμόρ ως ιστορική προσωπικότητα.
O Κάρολος ντε Μπα ντε Καστελμόρ είναι ο διάσημος λόγω Αλέξανδρου Δουμά (Τρεις σωματοφύλακες), Ντ’ Αρτανιάν. Βέβαια ως ιστορική προσωπικότητα δεν είναι τόσο γνωστός όσο η έκδοση που εμφανίζει στα έργα του ο Δουμάς ή αυτές που τον έκαναν διάσημο στις μεταγενέστερες προσαρμογές στην οθόνη.
Το μυθιστόρημα περιγράφει τις περιπέτειες ενός νεαρού, που ονομάζεται Ντ’ Αρτανιάν από τη στιγμή που εγκαταλείπει το σπίτι του για να γίνει σωματοφύλακας. Ο Ντ’ Αρτανιάν δεν είναι ένας από τους τρεις σωματοφύλακες του τίτλου. Αυτοί είναι οι φίλοι του, ο Άθως, ο Πόρθος και ο Άραμις, τρεις αχώριστοι φίλοι, που ενώνονται υπό το σύνθημα «Ένας για όλους, όλοι για έναν».
Ολυμπιακός: Οι λύσεις που δίνει η επιστροφή του Ορτέγκα
Ο... αληθινός
Ο πραγματικός Ντ’ Αρτανιάν είναι ο Κάρολος ή Σαρλ ντε Μπα ντε Καστελμόρ. Γεννήθηκε περίπου το 1611 και πέθανε στις 25 Ιουνίου 1673. Υπήρξε επικεφαλής της φρουράς του Λουδοβίκου ΙΔ’. Πέθανε στην πολιορκία του Μάαστριχτ (η φωτογραφία είναι από το άγαλμά του που υπάρχει εκεί) στον Γαλλο-Ολλανδικό Πόλεμο.
Χάρη στην επιρροή του θείου του, Ανρί ντε Μοντεσκιέ και του φίλου του, του κόμη ντε Τρεβίλ, ο Σαρλ ντε Μπατ κατάφερε να μπει στο σύνταγμα των Γάλλων φρουρών. Μεταξύ 1640 και 1642, συμμετείχε σε στρατιωτικές επιχειρήσεις. Το 1644, και υπό την προστασία του Καρδινάλιου Μαζαρίνου, ο ντ'Αρτανιάν έγινε μέλος του σώματος των Σωματοφυλάκων του βασιλιά. Το σώμα διαλύθηκε το 1646, αλλά ο ντ'Αρτανιάν παρέμεινε υπό την προστασία του Μαζαρίνου.
Στο διάστημα αυτό πραγματοποίησε επιχειρήσεις κατασκοπείας τόσο για τον «προστάτη του» όσο και για τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΔ'.
Διοικητής του σώματος των Σωματοφυλάκων
Το 1667, ο ντ'Αρτανιάν διορίστηκε διοικητής του σώματος των Σωματοφυλάκων, το οποίο είχε επανασυσταθεί μερικά χρόνια νωρίτερα. Διορίστηκε επίσης κυβερνήτης της Λιλ, αν και δεν του άρεσε ποτέ ιδιαίτερα, καθώς ήταν άνθρωπος της δράσης και θα έχανε το πεδίο της μάχης. Κατά τον Γαλλο-Ολλανδικό Πόλεμο (1672-1678) κλήθηκε πάλι στη στρατιωτική υπηρεσία. Σκοτώθηκε στις 25 Ιουνίου 1673 στο Μάαστριχτ, όταν μια σφαίρα από μουσκέτο τον χτύπησε στο λαιμό κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Μάαστριχτ. Σύμφωνα με την Γαλλίδα ιστορικό Odile Bordaz ο ντ'Αρτανιάν ενταφιάστηκε στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου και του Αγίου Παύλου, στο Βόλντερ της Ολλανδίας.
Η σύλληψη του Νικολά Φουκέ
Ο Ντ 'Αρτανιάν έγινε διάσημος για τη σχέση του με τη σύλληψη του Νικολά Φουκέ. Ο Νικολά Φουκέ, μαρκήσιος της Μπελ-Ιλ, υποκόμης του Μελάν και του Βω (23 Φεβρουαρίου 1615 - 23 Μαρτίου 1680) ήταν υπουργός Οικονομικών στη Γαλλία από το 1653 μέχρι το 1661 κατά τα πρώτα έτη της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ'. Δημιούργησε μια λαμπρή σταδιοδρομία, και απέκτησε τεράστιο πλούτο, έπεσε όμως σε δυσμένεια και κατηγορήθηκε για κατάχρηση δημοσίου χρήματος (κακοδιοίκηση των κεφαλαίων του κράτους) και εσχάτη προδοσία (ενέργειες επιβλαβείς για την ευημερία του μονάρχη). Φυλακίστηκε από το 1661 μέχρι το θάνατό του το 1680.
Γενικά, θεωρήθηκε ο άνθρωπος στον οποίο ο βασιλιάς ανέθετε τις… βρώμικες υποθέσεις. Ο Δημήτρης Καμπουράκης στο βιβλίο του «Μια σταγόνα ιστορία» (εκδόσεις Πατάκη), γράφει: «…Συνέλαβε και επιτήρησε στις φυλακές της Αγγέρης τον υπουργό Οικονομικών Φουκέ, συνέλαβε τον περίφημο κόμη Ντε Λοζέν, που είχε εξοργίσει το βασιλιά επειδή άφησε να τον ερωτευτεί μια ανιψιά του, ενώ κατέστειλε και μια αγροτική εξέγερση στο Βιβαράι το 1670, κατασφάζοντας του απελπισμένους χωρικούς που ζητούσαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Φυσικό ήταν ο Λουδοβίκος να εκτιμήσει αυτές τις λεπτές υπηρεσίες του Ντ’Αρτανιάν και να τον ανταμείψει ανάλογα με τίτλους και θέσεις. Τον ονόμασε κόμη και αυτός άρχισε να διαδίδει ότι κρατούσε από αρχοντική γενιά, αν και ήταν γνωστό ότι ο προπάππος του, ο Άρνό Ντε Μπα, αγόρασε τον πύργο στον οποίο κατοικούσε ο Ντ’Αρτανιάν από έναν ξεπεσμένο αριστοκράτη, χωρίς ο ίδιος να έχει ευγενική καταγωγή…. Ήταν τόσο κυκλοθυμικός και τυπολάτρης, ώστε κόντεψε να σκοτώσει ένα λοχαγό, τον ιππότη Ντε Μπζιβρό, επειδή δεν έβγαλε το καπέλο του μόλις τον αντίκρισε, όπως προέβλεπε το πρωτόκολλο».