Χαριλάου: Πώς η περιοχή πήρε το όνομα ενός καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιά

Η Χαριλάου είναι πυκνοκατοικημένη συνοικία της Θεσσαλονίκης. Η περιοχή αγοράστηκε το 1919 από τον τραπεζίτη Επαμεινώνδα Χαρίλαο ο οποίος έκτισε κατοικίες και τις πουλούσε σε άστεγους και πρόσφυγες. Από αυτόν η περιοχή πήρε το όνομά της. Από το 1920 αποτελεί ρώσικη παροικία. Στην περιοχή βρίσκεται το Γήπεδο Κλεάνθης Βικελίδης (έδρα της ομάδας του Άρη).

Ο καρδιολόγος, ποιητής και συγγραφέας, Περικλής Σφυρίδης γράφει για την οικογένειά του: «Το 1937 η οικογένεια Γεωργίου Σφυρίδη (η οικογένεια του συγγραφέα) εγκαθίσταται σε μονοκατοικία στου Χαριλάου (στην οδό Μυστακίδου 3), την οποία ο πατέρας του αγόρασε με δόσεις από την ομώνυμη εταιρεία (επρόκειτο για χώρο με πρώην στρατώνες και αποθήκες, που αγόρασε από τους συμμάχους του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου ο τραπεζίτης-επιχειρηματίας Επαμεινώνδας Χαρίλαος. Η εταιρεία αυτή υφίσταται μέχρι σήμερα). Εδώ πέρασε τα μαθητικά του χρόνια την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ο συνοικισμός Χαριλάου υπήρξε μια πολυεθνοτική συνοικία με μεγαλύτερη τη ρωσική παροικία».

Ο Επαμεινώνδας Χαρίλαος

Ο Επαμεινώνδας Χαρίλαος ήταν Έλληνας επιχειρηματίας, βιομήχανος και τραπεζίτης του 20ού αιώνα.

Γεννήθηκε στο Γκαλάτσι της Ρουμανίας το 1874 έλκοντας την καταγωγή του από την Αίνο της Ανατολικής Θράκης. Ο πατέρας του μετοίκησε στην Αθήνα το 1879. Ο Επαμεινώνδας πήγε σχολείο στην Αθήνα και φοίτησε στο λύκειο Σιμοπούλου και στο γυμνάσιο Νεαπόλεως. Σπούδασε στην Νομική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αθήνας, ενώ δούλευε υπάλληλος στην Τράπεζα Βιομηχανικής Πίστεως της Ελλάδας.

Μαζί με τον Νικόλαο Κανελλόπουλο ίδρυσε το Σαπωνοποιείο και Ελαιουργείο Ελευσίνας. Το 1898 ίδρυσε την Οινοποιητική και Οινοπνευματική Εταιρία Ε. Χαρίλαος και Σια, και οχτώ χρόνια αργότερα την Ελληνική Εταιρία Οίνων και Οινοπνευμάτων Α.Ε. Τα επόμενα χρόνια επεξέτεινε τις δραστηριότητές του και σε άλλους τομείς: ίδρυσε τις επιχειρήσεις Α.Ε. Ψυγεία Θεσσαλονίκης και Α.Ε. Ψυγεία Πειραιώς, την Οικοδομική Εταιρία Θεσσαλονίκης (1919), με την οποία έκτισε κατοικίες και τις πουλούσε σε άστεγους και πρόσφυγες της Θεσσαλονίκης. Από αυτόν η περιοχή καθιερώθηκε να ονομάζεται Χαριλάου. Επίσης ίδρυσε την Τράπεζα Βιομηχανίας (1929), την Α.Ε. Γεωργική Εταιρία Λεσίνι, που προχώρησε στην αποξήρανση του έλους Λεσίνι στον Αστακό, έγινε μέτοχος των ασφαλιστικών εταιρειών Ζωή και Πυρ, και για πολλά χρόνια ήταν πρόεδρος του Δ.Σ. του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών, στην ίδρυση του οποίου είχε πρωτοστατήσει. Συνέβαλε στη δημιουργία προσφυγικών συνοικισμών στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη ως πρόεδρος του Ταμείου Περιθάλψεως Προσφύγων. Το 1943 έγινε καθηγητής της Ανωτέρας Σχολής Βιομηχανικών Σπουδών (σήμερα Πανεπιστήμιο Πειραιώς). Ήταν ο πρώτος υπουργός του νεοσυσταθέντος Υπουργείου του Επισιτισμού.

Το γήπεδο

Όσον αφορά το γήπεδο της ΠΑΕ Άρης, στην επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου διαβάζουμε: «Στις 23 Ιανουαρίου 1946 δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το διάταγμα περί «αναγκαστικής απαλλοτρίωσης γηπέδων για την ίδρυση γυμναστηρίου υπέρ του Αθλητικού Συλλόγου ΑΡΗΣ Θεσσαλονίκης».

Ο Επαμεινώντας Χαρίλαος, επιχειρηματίας και εργολάβος, τη δεκαετία του ’20 είχε αγοράσει την έκταση στη σημερινή περιοχή του Χαριλάου. Η απαλλοτρίωση της έκτασης για την ανέγερση του νέου γηπέδου είχε πραγματοποιηθεί με δαπάνες του ίδιου του Συλλόγου.

Μετά από προσπάθειες του Αστέριου Γιουβανάκη, ο οποίος κατέβαλλε ένα σημαντικό ποσό, οι τίτλοι ιδιοκτησίας του γηπέδου πέρασαν στον ΑΡΗ.

Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1948 και ολοκληρώθηκαν το 1951 με την κατασκευή της σημερινής Θύρας 2, επί της οδού Παπαναστασίου…».